Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν έχω σκοπό σήμερα να γράψω ένα ακόμα κείμενο για τα τροχαία ατυχήματα. Υπάρχουν εκεί έξω εξαιρετικά κείμενα με στατιστικές, με μελέτες που θα βρείτε πολύ ενδιαφέροντα. Επίσης δεν έχω σκοπό να θίξω τους δρόμους μας. Είναι γνωστό πως είναι κάκιστοι, επικίνδυνοι και σε πολλές περιπτώσεις ακατάλληλοι και αναφέρομαι ακόμα και στις εθνικές οδικές αρτηρίες.
Σκοπός μου σήμερα είναι να μιλήσω για εμάς, τους οδηγούς. Αυτούς που την τελευταία δεκαπενταετία έχουν το προνόμιο να οδηγούν αυτοκίνητα καινούριας τεχνολογίας, με αερόσακους, με μηχανισμούς στο φρενάρισμα και ένα σωρό διευκολύνσεις για τον οδηγό. Τον οδηγό που μπορεί να οδηγεί σε δρόμους πολύ κάτω του μέσου όρου της ποιότητας των δρόμων στη Δύση, αλλά παράλληλα σε δρόμους πολύ καλύτερους από πριν είκοσι και τριάντα χρόνια. Κι όμως παρά τα παραπάνω, τα αυτοκινητιστικά αυξήθηκαν, δεν μειώθηκαν. Γιατί;
Όχι, λοιπόν εξαιτίας των οχημάτων ή των δρόμων (περισσότερο απ’ ότι παλιά), οπότε ποια συνιστώσα μένει; Εσύ! Εγώ, εμείς, όλοι αυτοί που έπιασαν το τιμόνι έχοντας μόλις παρακολουθήσει στον Alpha τον κυριακάτικο αγώνα της Formula-1.
Δε σας κρύβω πως αφορμή για αυτό το κείμενο είναι ο θάνατος ενός παιδιού που ήξερα προσωπικά από όταν βρισκόταν στις ακαδημίες του Εργοτέλη, τον Δημήτρη Σκουλούδη. Στα είκοσι εφτά του, βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στο smart του που νόμιζε πως είχε τις δυνατότητες ferrari. Το παιδί αυτό, όπως και όλα τα παιδιά που διαβάζω κάθε μέρα (κυριολεκτικά κάθε μέρα) στις τοπικές ειδήσεις (και φαντάζομαι τι γίνεται αντίστοιχα πάνω στην Ελλάδα), δεν έμαθε ποτέ του να οδηγεί. Έμαθε απλά να πατάει το γκάζι και το φρένο κρατώντας το τιμόνι.
Φταίει ο οδηγός, ο εκάστοτε οδηγός; Ναι, βέβαια και φταίει. Φταίνε όμως και οι γονείς του που ποτέ δεν ήλεγξαν πως δαμάζει τους δρόμους ο κανακάρης τους, φταίει η γυναίκα του που ποτέ δεν φρέναρε τον ενθουσιασμό του, φταίει ο επικίνδυνος και ανόητος δάσκαλος της σχολής οδηγών που απλά έσπρωξε το παιδί να περάσει τα σήματα και να κάνει οπισθογωνία. Φταίει και η τροχαία. Η επιμελώς απούσα Τροχαία που δεν μπορεί φυσικά να είναι παντού, αλλά εγώ απ’ ότι βλέπω, δεν είναι σχεδόν πουθενά... και οι νόμοι; Ποιοι νόμοι; Δεν τηρούνται οι νόμοι. Δεν γίνονται έλεγχοι για ζώνες ασφαλείας, για παιδικά καθίσματα κλπ.
Ένα δυστύχημα, ένας νεκρός και κοιτάξτε πόσοι υπαίτιοι. Και θα μου επιτρέψετε να κάνω και μία πρόσθετη επισήμανση γιατί ο καθένας είναι υπόλογος της ζωής του και αν στην τελική θέλει να την ρισκάρει στο δρόμο, έχει το δικαίωμα να το κάνει, όμως όταν από δική του ανοησία θρηνούμε θύματα από τρίτους που δεν έφταιξαν σε τίποτε (βλέπε συνοδηγούς, πρόσκρουση σε άλλο αυτοκίνητο) τότε μιλάμε για εγκληματίες που κινούνται ελεύθεροι με όπλο ένα τιμόνι. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το