Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Θα ήθελα να τοποθετηθώ σήμερα επί μιας ιδέας που έχω στηρίξει πολλές φορές εδώ στο yannidakis. Εκφράστηκε πρώτα επί Ντελόρ και σήμερα -με αφορμή και τα γεγονότα της Ελλάδας- επαναφέρει ο Ολάντ. Πρόκειται για την ευρωπαϊκή κυβέρνηση.
Πράγματι, η σύγκλιση των χωρών της ευρωζώνης είναι μεν σημαντική (κοινό νόμισμα και άλλες διατάξεις σε αγροτικό τομέα, μετανάστευση κλπ.), ωστόσο όλοι συμφωνούν πως είναι ελλιπέστατη. Δείτε τι συνέβη στην Ελλάδα! Εχθροί, σύμμαχοι, ουδέτεροι... Θυμηθείτε λίγο και τα γεγονότα του 2010 όπου μόλις αποκαλύφτηκε το ύψος του ελληνικού χρέους, όλοι έτρεχαν πανικόβλητοι έχοντας άγνοια του πως να διαχειριστούν μία κρίση εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αποτέλεσμα; Να σπρώξουν την Ελλάδα να πέσει στα αρπαχτικά των... θεσμών! Πέρασε στα ψιλά γράμματα (στην Ελλάδα), όμως εξίσου σοβαρή ήταν και η απόκλιση στο ζήτημα της κοινής πολιτικής στο μεταναστευτικό ζήτημα. Διφορούμενες απόψεις, ενστάσεις, αποχωρήσεις και πάει λέγοντας!
Κι όμως κάπου πέρα από τον Ατλαντικό, υπάρχει ένα πλήρες σύστημα, απόλυτα διαχειρίσιμο και περασμένο από τις περισσότερες δυνατές δοκιμασίες που κατά γενική ομολογία, πέρασε ή όπου δεν πέρασε, μας προσέφερε μαθήματα αντιμετώπισης του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούνται από 50 πολιτείες, περιφέρειες ή θα λέγαμε, ανεξάρτητα κρατίδια, το καθένα από τα οποία εκλέγει τον κυβερνήτη του και διατηρεί την δική του νομοθεσία, προϋπολογισμό και έθιμα, παραδόσεις, κουλτούρα κλπ. Όχι, δεν είναι όλοι οι αμερικανοί οι ίδιοι.
Μπορεί να μας ξενίζει η ιδέα να παίρνουμε μαθήματα από τους αμερικανούς, όμως εκείνοι κατάφεραν να αποκτήσουν μία ομοιογένεια και μία αξιοζήλευτη αγάπη για το ενιαίο κράτους τους που ουσιαστικά είναι και το κλειδί για την δύναμη τους σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα αντιμετωπίζονται ενιαία και αρμονικά και αυτό είναι κάτι που αξίζει να μας προβληματίσει:
Πράγματι, η σύγκλιση των χωρών της ευρωζώνης είναι μεν σημαντική (κοινό νόμισμα και άλλες διατάξεις σε αγροτικό τομέα, μετανάστευση κλπ.), ωστόσο όλοι συμφωνούν πως είναι ελλιπέστατη. Δείτε τι συνέβη στην Ελλάδα! Εχθροί, σύμμαχοι, ουδέτεροι... Θυμηθείτε λίγο και τα γεγονότα του 2010 όπου μόλις αποκαλύφτηκε το ύψος του ελληνικού χρέους, όλοι έτρεχαν πανικόβλητοι έχοντας άγνοια του πως να διαχειριστούν μία κρίση εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας. Αποτέλεσμα; Να σπρώξουν την Ελλάδα να πέσει στα αρπαχτικά των... θεσμών! Πέρασε στα ψιλά γράμματα (στην Ελλάδα), όμως εξίσου σοβαρή ήταν και η απόκλιση στο ζήτημα της κοινής πολιτικής στο μεταναστευτικό ζήτημα. Διφορούμενες απόψεις, ενστάσεις, αποχωρήσεις και πάει λέγοντας!
Κι όμως κάπου πέρα από τον Ατλαντικό, υπάρχει ένα πλήρες σύστημα, απόλυτα διαχειρίσιμο και περασμένο από τις περισσότερες δυνατές δοκιμασίες που κατά γενική ομολογία, πέρασε ή όπου δεν πέρασε, μας προσέφερε μαθήματα αντιμετώπισης του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούνται από 50 πολιτείες, περιφέρειες ή θα λέγαμε, ανεξάρτητα κρατίδια, το καθένα από τα οποία εκλέγει τον κυβερνήτη του και διατηρεί την δική του νομοθεσία, προϋπολογισμό και έθιμα, παραδόσεις, κουλτούρα κλπ. Όχι, δεν είναι όλοι οι αμερικανοί οι ίδιοι.
Μπορεί να μας ξενίζει η ιδέα να παίρνουμε μαθήματα από τους αμερικανούς, όμως εκείνοι κατάφεραν να αποκτήσουν μία ομοιογένεια και μία αξιοζήλευτη αγάπη για το ενιαίο κράτους τους που ουσιαστικά είναι και το κλειδί για την δύναμη τους σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα αντιμετωπίζονται ενιαία και αρμονικά και αυτό είναι κάτι που αξίζει να μας προβληματίσει:
- Υγεία. Ένας τομέας στον οποίο έστω και πρόσφατα έγινε δίκαιος και ευαίσθητος για τους μη έχοντες. Προκάλεσε αντιδικίες, όμως έμεινε στην ιστορία για την ενσωμάτωση σε ένα δίκαιο και ενιαίο σύστημα υγείας (και ασφάλειας) σε όλους τους αμερικανούς πολίτες.
- Οικονομία. Ξεχνάτε την κρίση στην Καλιφόρνια και την χρεωκοπία στο Ντιτρόιτ; Η Αμερική στάθηκε αλληλέγγυα σε όποια μέρη της "πόνεσαν" με την κρίση, στηρίζοντας εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές και επενδυτικά προγράμματα ανάπτυξης. Πως έγινε στην Ελλάδα; Καμία σχέση!
- Στρατός. Ένας ενιαίος στρατός, εθελοντικός και με οικονομικά κίνητρα για το εργατικό δυναμικό ενώ αντίθετα οι εξοπλισμοί ανήκουν ενιαία σε όλο το ενιαίο κράτος. Σκεφτείτε μόνο μια τέτοια πολιτική, τι οικονομία θα εξασφάλιζε στην Ελλάδα...
- Μετανάστευση. Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα εδώ. Κυρίως στα νότια σύνορα με το Μεξικό όπου γίνονται τιτάνιες προσπάθειες να περιοριστεί το φαινόμενο. Φανταστείτε ότι οι νόμιμες πύλες εισόδου από το Μεξικό στις ΗΠΑ είναι 47. Σκεφτείτε τις μη νόμιμες...
- Εθνικό αίσθημα. Οι πολίτες των ΗΠΑ δεν είναι αμερικανοί. Ελάτε τώρα... Είναι ασιάτες, λατινοαμερικανοί, αφρικανοί και παλιές οι νεότερες γενιές ευρωπαίων. Κι όμως... αυτοί οι άνθρωποι σέβονται τον τόπο που βρίσκονται, τον αγαπούν, αισθάνονται ότι πρόκειται για την πατρίδα τους και ακόμα κι αν διατηρούν τις παραδόσεις της καταγωγής τους, έχουν αφομοιωθεί πλήρως με τον τόπο τους.
Στην Ευρώπη, πολύς κόσμος (ειδικά στον νότο) απεχθάνεται την Ευρώπη. Ξεχνάει όλα τα ευρωπαϊκά κονδύλια που έχει απολαύσει κατά καιρούς, την σταθερότητα που του έχει προσφέρει το ευρωπαϊκό νόμισμα και μένει στις ατέλειες και στα κενά. Λογικό. Εφόσον η ίδια η Ένωση δεν έχει μεριμνήσει να προσφέρει την σταθερότητα των αποφάσεων και του οφέλους να είσαι μία κοινή και ενιαία οικογένεια στην Ευρώπη.
Σήμερα, για μία ακόμα φορά συντάσσομαι με την ιδέα της Κυβέρνησης Ευρωζώνης. Ας κοιτάξουμε το δικό μας συμφέρον. Σε μία Ελλάδα που έτσι κι αλλιώς δεν έχει την απόλυτη ανεξαρτησία στα του οίκου της, απόρροια των δικών της κακών επιλογών της μεταπολίτευσης, τι θα μας πείραζε να διατηρήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, βάζοντας άλλους να βγάλουν το φίδι απ' την τρύπα στα σοβαρά ζητήματα, δεδομένου ότι θα έχουν και οι ίδιοι την ευθύνη πιθανής αποτυχίας, καθώς και του χρέους να την διορθώσουν... +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το