ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ εσύ τι έκανες σαν σήμερα το 2004;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Σήμερα αναζητώ τον γρουσούζη. Εκείνον που κάτι έκανε σαν σήμερα και άλλαξε τα πάντα στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Βλέπετε, σαν σήμερα, έντεκα χρόνια πριν ήταν η τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και μαζί με το τελευταίο φως που έκλεισε εκείνο το βράδυ, τελείωσε και καθετί υπέροχο σε αυτή τη χώρα. Γι' αυτό σου λέω: Ψάξε να βρεις τι έκανες εκείνη την ημέρα..

Όντας ο ίδιος εθελοντής στην Ολυμπιάδα, θυμάμαι πόσο περήφανος ήμουν αυτές τις μέρες φορώντας τη στολή μου και εξυπηρετώντας ένα σωρό ντόπιους και ξένους καλεσμένους στις εγκαταστάσεις. Με περηφάνια έχω ακόμα πίσω από το γραφείο μου το δίπλωμα συμμετοχής στους αγώνες. Θυμάμαι πόσο περήφανος ήμουν για τη χώρα μου. Πως αυτή η ανοργάνωτη και ωχαδερφίστικη Ελλάδα στην οποία μεγάλωσα (και μάλλον θα πεθάνω) κατάφερε να μεταμορφωθεί σε μια όαση πολιτισμού, αισιοδοξίας και πανηγυριού.

Όλα βέβαια είχαν ξεκινήσει από τον Ιούλιο όπου κάθε δυο μέρες τρέχαμε στους δρόμους για τις πρωτόγνωρες επιτυχίες της Εθνικής στο ποδόσφαιρο που σήκωσε το τιμημένο και μαζί της, σηκώσαμε εμείς τις φιλοδοξίες και τις απαιτήσεις μας από αυτή τη χώρα ή στους ίδιους μας τους εαυτούς ως πολίτες αυτής της χώρας.

Η περηφάνια όμως κράτησε για έναν μήνα. Στις 28 Αυγούστου τα φώτα έκλεισαν και η φούσκα έσκασε. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή εκτόξευσε το χρέος σε μία τιμή που έπρεπε να έρθει το 2009 και η επόμενη κυβέρνηση για να την μάθουμε. Και έως τότε, δεν έγινε τίποτα στην Ελλάδα! Όλες εκείνες οι εγκαταστάσεις, οι δρόμοι, τα μεταφορικά μέσα -με τρανή εξαίρεση οτιδήποτε διαχειριζόταν από ιδιώτες (βλ. μετρό, Αττική οδό κλπ.) τότε και τώρα- και οι υποδομές που φάνταζαν ως κόσμημα για το 2004 και κληρονομιά ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια, έγιναν ξερόχορτα, αντικείμενα βανδαλισμών και γκράφιτι, εστίες μολύνσεων και σκηνικά πολεμικού τοπίου.

Τι έμεινε ζωντανό; Εμείς! Σαν καταδικασμένοι, μείναμε για να γινόμαστε μάρτυρες της απόλυτης απογύμνωσης και εξευτελισμού μας και της οικογένειάς μας. Της χώρας και του τόπου μας. Μείναμε για να ξεχρεώσουμε ένα χρέος που φαντάζει σαν τιμωρία επειδή κάποτε υπήρξαμε περήφανοι για τον τόπο μας, επειδή κάποτε όλος ο κόσμος έγραφε "Μπράβο Ελλάδα"! +Yanni Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ