Όσο ο χρόνος περνά, έρχονται αναμνήσεις από όλη μου τη ζωή όπου πάντα ήσουν μαζί μου. Με έφερες στη ζωή και από ένα μωρό που μόνο έκλαιγε, έγινα μια σωστή κυρία. Ξέρω πως είχαμε διάφορα επίπεδα στη ζωή μας, δύσκολες και θλιμμένες στιγμές, όμως σήμερα με σιγουριά μπορώ να πω, πως έδωσες όλα όσα μπορούσες για μένα και ξέρω πως ήταν για σένα η υπόσχεση της ζωής σου. Ίσως να είναι αργά, μα τώρα το νοιώθω: δεν υπάρχει άλλη αγάπη σαν της μητέρας για το παιδί της.
Όμως τώρα ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού και τώρα συνειδητοποιώ πως το αντίο είναι η πιο θλιβερή λέξη που θα μπορούσα να ακούσω και αντίο θα μονόφωνο όταν θα σε αγγίζω για τελευταία φορά. Τώρα θυμάμαι όταν σχεδίαζες το τέλος της ζωής σου και δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια σου. Τώρα, πολλά χρόνια μετά ήρθε η ώρα να σε αποχαιρετίσω.
Ξέρω πως με την αγάπη σου, έκανες μια κοπέλα, ολόκληρη γυναίκα και μάνα, ξέρω πως ότι χρειαζόμουν είχα εσένα κοντά και δεδομένη την στήριξή σου σε όλα. Τώρα βλέπω πως η αγάπη της μάνας για το παιδί της δεν έχει τίποτα για να συγκριθεί. Σήμερα, πρέπει να φανώ δυνατή γιατί έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Υπόσχομαι να κρατηθώ απόψε και να κρατήσω για πάντα ζωντανή την αγάπη που πάντα μου προσέφερες. Θα θυμάμαι πάντα πως την αδυναμία μου την μετέτρεπες σε δύναμη και γι’ αυτό εγώ θα σ’ αγαπώ μέχρι το πάντα να φτάσει στο τέλος του. Κι εγώ με τη σειρά μου θα είμαι πάντα κοντά σου γι’ αυτό ποτέ να μην κλάψεις ξανά, μάνα. Θα προσπαθήσω να είμαι κι εγώ η λάμψη στο πιο σκοτεινό βράδυ, τα φτερά που οδηγούν ψηλά, το καταφύγιο της καταιγίδας και σου υπόσχομαι μέχρι να βρεθούμε ξανά θα σε κάνω πάντα περήφανη. Μα ως τότε, σε αποχαιρετώ. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το