ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις
Καλώς ορίσατε στο +yannidakis
Άλλο ένα καλοκαίρι βαδίζει μεθοδικά προς το τέλος του κι ο Σεπτέμβρης περιμένει με ανυπομονησία τη σειρά του για να μας καλοπιάσει και να μας προμηνύσει τον ερχομό του φθινοπώρου. Και σήμερα πάλι καθισμένος στην προσωπική γωνιά του καταφυγίου μου προσπαθώ να δαμάσω τις αλλόκοτες σκέψεις που σβουρίζουν σαν μέλισσες μέσα στο μυαλό μου. Μόλις πριν μερικές μέρες αποχαιρέτησα την αγαπημένη μου Κρήτη κι είναι ακόμα ζωντανή η γλυκιά γεύση της πατρίδας μου κι οι εικόνες ακόμα παίζουν ζωηρά στη θύμησή μου. Χαμόγελα, φωνές, τραγούδια, βλέμματα, αφές, οσφρήσεις και γεύσεις όλα ένα κράμα των στιγμών που άγγιξαν τα συναισθήματά μου.
Πικρόγλυκες είναι οι αναμνήσεις, σε κάνουν να αναπολείς να χαίρεσαι μα και να λυπάσαι γι’ αυτά που έκανες κι αυτά που θα ‘θελες να κάνεις μα δεν μπόρεσες. Πόσο δύσκολο είναι να χωρέσεις μέσα σ’ ένα μικρό χρονικό διάστημα το νόστο και τις επιθυμίες ενός ολόκληρου χρόνου. Πως μπορείς ν’ αγκαλιάσεις αγαπημένα πρόσωπα σε μια αγκαλιά που θα σου φτάσει ένα ολόκληρο χρόνο; Πως μπορείς να ρουφήξεις μέσα σου όλη την ομορφιά της φύσης, το λαμπερό φως του ήλιου για να σε συνοδεύει στις παγωμένες σκοτεινές μέρες του χειμώνα; Είναι όμως αυτές οι μικρές στιγμές που μεγαλώνουν τον πόθο του γυρισμού και την ανάγκη να μπορείς να ελπίζεις για το επόμενο καλοκαίρι που ίσως να ‘ρθει και ίσως όχι…
Σα δροσερό βελούδο χαϊδεύει το δέρμα μου το σμαραγδένιο νερό κι εγώ πλέω μέσα του αδιάφορος για σκοτούρες και πρόσκαιρες ανάγκες. Ένας ματωμένος ήλιος γέρνει στην πλαγιά του βουνού και γλυκοφιλάει θυμάρια, κυπαρίσσια και βότανα που ευωδιάζουν το απαλό αεράκι και μου φουσκώνουν τα πνευμόνια με απέραντη ευτυχία. Δυο μικρά παιδιά με κόκκινα μάγουλα παίζουν ανέμελα στην άμμο και οι φωνές τους ανυψώνονται σαν αγγελικές μελωδίες στο γαλανό ουρανό. Κι όπως χάνεται το φως της ημέρας ένα ολόγιομο φεγγάρι στέλνει την λάμψη του να χορέψει πάνω στα ήρεμα νερά της θάλασσας και μαγεύει τη φύση με τις μυστικές του σιωπηλές φαντασιώσεις. Χαμένες αγάπες, ανεκπλήρωτα όνειρα, ανείπωτες εξομολογήσεις, στιγμές απέραντης ευτυχίας και πόνοι που χάραξαν για πάντα την καρδιά όλα στριφογυρίζουν μέσα στο μαγικό φως αυτής της σελήνης και προσπαθούν να διαγράψουν την τροχιά μιας ολόκληρης ζωής.
Ένα απαλό αεράκι φύσηξε και μ’ έφερε και πάλι στην πραγματικότητα. Είναι ένα όμορφο βραδάκι, ήσυχο με το μονότονο ήχο των γρύλων και να σπάνε την απόλυτη ησυχία. Δεν έχω τύψεις για το καλοκαίρι μου. +Niko Spiridakis
Πικρόγλυκες είναι οι αναμνήσεις, σε κάνουν να αναπολείς να χαίρεσαι μα και να λυπάσαι γι’ αυτά που έκανες κι αυτά που θα ‘θελες να κάνεις μα δεν μπόρεσες. Πόσο δύσκολο είναι να χωρέσεις μέσα σ’ ένα μικρό χρονικό διάστημα το νόστο και τις επιθυμίες ενός ολόκληρου χρόνου. Πως μπορείς ν’ αγκαλιάσεις αγαπημένα πρόσωπα σε μια αγκαλιά που θα σου φτάσει ένα ολόκληρο χρόνο; Πως μπορείς να ρουφήξεις μέσα σου όλη την ομορφιά της φύσης, το λαμπερό φως του ήλιου για να σε συνοδεύει στις παγωμένες σκοτεινές μέρες του χειμώνα; Είναι όμως αυτές οι μικρές στιγμές που μεγαλώνουν τον πόθο του γυρισμού και την ανάγκη να μπορείς να ελπίζεις για το επόμενο καλοκαίρι που ίσως να ‘ρθει και ίσως όχι…
Σα δροσερό βελούδο χαϊδεύει το δέρμα μου το σμαραγδένιο νερό κι εγώ πλέω μέσα του αδιάφορος για σκοτούρες και πρόσκαιρες ανάγκες. Ένας ματωμένος ήλιος γέρνει στην πλαγιά του βουνού και γλυκοφιλάει θυμάρια, κυπαρίσσια και βότανα που ευωδιάζουν το απαλό αεράκι και μου φουσκώνουν τα πνευμόνια με απέραντη ευτυχία. Δυο μικρά παιδιά με κόκκινα μάγουλα παίζουν ανέμελα στην άμμο και οι φωνές τους ανυψώνονται σαν αγγελικές μελωδίες στο γαλανό ουρανό. Κι όπως χάνεται το φως της ημέρας ένα ολόγιομο φεγγάρι στέλνει την λάμψη του να χορέψει πάνω στα ήρεμα νερά της θάλασσας και μαγεύει τη φύση με τις μυστικές του σιωπηλές φαντασιώσεις. Χαμένες αγάπες, ανεκπλήρωτα όνειρα, ανείπωτες εξομολογήσεις, στιγμές απέραντης ευτυχίας και πόνοι που χάραξαν για πάντα την καρδιά όλα στριφογυρίζουν μέσα στο μαγικό φως αυτής της σελήνης και προσπαθούν να διαγράψουν την τροχιά μιας ολόκληρης ζωής.
Ένα απαλό αεράκι φύσηξε και μ’ έφερε και πάλι στην πραγματικότητα. Είναι ένα όμορφο βραδάκι, ήσυχο με το μονότονο ήχο των γρύλων και να σπάνε την απόλυτη ησυχία. Δεν έχω τύψεις για το καλοκαίρι μου. +Niko Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το