Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ημέρα γιορτής σήμερα στην Ελλάδα, οπότε δεν έχω καμία πρόθεση να το χαλάσω, όμως ας επιστρέψουμε λίγο σε μια "ιστορική πραγματικότητα". Αλήθεια, τι γιορτάζουμε σήμερα; Δεν θα μπω στην διαδικασία να ενσωματώσω στο κείμενο, ημερομηνίες, ιστορικά γεγονότα, ομιλίες, ντοκουμέντα. Όχι. Αυτά θα τα βρείτε αλλού (άλλωστε υποτίθεται πως τα ξέρουμε ήδη).
Προχθές λοιπόν, ακούω παιδάκι που γυρνά από το σχολείο να μου λέει με περηφάνια πως γιορτάζουμε κάποιο "Όχι" που φώναξε ένας έλληνας πατριώτης που τον λέγανε Γιάννη Μεταξά και μετά από αυτό πολεμήσαμε τους γερμανούς και τους φίλους τους, τους ιταλούς. Ο προπάππους του παιδιού αυτού είχε σκοτωθεί στον πόλεμο με τους αλβανούς και αφού φρόντισα να του το εξηγήσω, του συνέστησα να το αναφέρει στην δασκάλα. Δεν ήμουν εκεί για να ξέρω πως αντέδρασε όταν το παιδάκι αυτό διόρθωσε την δασκάλα ή μάλλον την συμπλήρωσε αναφορικά με την εμπλοκή με τους αλβανούς, όμως πρόκειται για μια ιστορική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που κόστισε αμέτρητες ζωές ελληνων και δεν ξέρω γιατί πρέπει να αποσιωπάται.
Η Ελλάδα γιορτάζει(;) ένα "Όχι" που φώναξε ένας δικτάτορας και παράνομος κυβερνήτης μιας χώρας που οδηγήθηκε με την βία σε έναν πόλεμο. Γιατί; Είπαμε, δεν έχω πρόθεση να θίξω σήμερα. Αυτό με το οποίο θέλω να καταλήξω σήμερα αφορά τις υπερβολικά πολλές ασάφειες και αντιφάσεις του πολέμου τούτου που καταντούν προκλητικές. Ενός πολέμου δεν έχει πολλές ομοιότητες με την ένδοξη επανάσταση του έλληνα ενάντια του τούρκου κατακτητή που κατατροπώθηκε. +Yanni Spiridakis
Υ.Γ.
Και για πολλοστή φορά:
Παρέλαση δεν είναι φούστες και ζελέ στα μαλλιά. Είναι η ανατριχίλα για τον έλληνα στρατιώτη που περνά κρατώντας με περηφάνια την ελληνική σημαία και ο οποίος θα είναι έτοιμος να πεθάνει αν χρειαστεί, γι' αυτήν.
Προχθές λοιπόν, ακούω παιδάκι που γυρνά από το σχολείο να μου λέει με περηφάνια πως γιορτάζουμε κάποιο "Όχι" που φώναξε ένας έλληνας πατριώτης που τον λέγανε Γιάννη Μεταξά και μετά από αυτό πολεμήσαμε τους γερμανούς και τους φίλους τους, τους ιταλούς. Ο προπάππους του παιδιού αυτού είχε σκοτωθεί στον πόλεμο με τους αλβανούς και αφού φρόντισα να του το εξηγήσω, του συνέστησα να το αναφέρει στην δασκάλα. Δεν ήμουν εκεί για να ξέρω πως αντέδρασε όταν το παιδάκι αυτό διόρθωσε την δασκάλα ή μάλλον την συμπλήρωσε αναφορικά με την εμπλοκή με τους αλβανούς, όμως πρόκειται για μια ιστορική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που κόστισε αμέτρητες ζωές ελληνων και δεν ξέρω γιατί πρέπει να αποσιωπάται.
Η Ελλάδα γιορτάζει(;) ένα "Όχι" που φώναξε ένας δικτάτορας και παράνομος κυβερνήτης μιας χώρας που οδηγήθηκε με την βία σε έναν πόλεμο. Γιατί; Είπαμε, δεν έχω πρόθεση να θίξω σήμερα. Αυτό με το οποίο θέλω να καταλήξω σήμερα αφορά τις υπερβολικά πολλές ασάφειες και αντιφάσεις του πολέμου τούτου που καταντούν προκλητικές. Ενός πολέμου δεν έχει πολλές ομοιότητες με την ένδοξη επανάσταση του έλληνα ενάντια του τούρκου κατακτητή που κατατροπώθηκε. +Yanni Spiridakis
Υ.Γ.
Και για πολλοστή φορά:
Παρέλαση δεν είναι φούστες και ζελέ στα μαλλιά. Είναι η ανατριχίλα για τον έλληνα στρατιώτη που περνά κρατώντας με περηφάνια την ελληνική σημαία και ο οποίος θα είναι έτοιμος να πεθάνει αν χρειαστεί, γι' αυτήν.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το