Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ γιατί λέω όχι στην κατάληψη της απραξίας & της ανοησίας

του
Καληνωρίσματα από το +yannidakis 
Ζούμε στην Ελλάδα. Το κράτος είναι άθλιο, η κυβέρνηση είναι άθλια και η εκπαίδευση όχι απλά χωλαίνει αλλά φθείρεται ολοένα και περισσότερο. Όποιος διαφωνεί σε κάτι από αυτά, ας βγει τώρα από το yannidakis.

Αντίδραση λοιπόν, στην αθλιότητα της εκπαίδευσης, όπως για παράδειγμα στα τεράστια κενά εκπαιδευτικών την ίδια ώρα που υπάρχει προκλητική πληρότητα στις γραμματειακές θέσεις του κλάδου, αλλά και υπέρμετρη ανεργία στους εκπαιδευτικούς. Και η πλέον δημοφιλής αντίδραση των μαθητών είναι η... κατάληψη!

Ω! βέβαια, κατάληψη! Πάμε, κλείνουμε το σχολείο και ζούμε μέσα σε αυτό για καμπόσες μέρες -εμείς και η κλίκα μας, λέγε με και δεκαπενταμελές- αποποιούμαστε των ευθυνών μας για τυχόν ζημιές στο κτίριο και κάπως έτσι, χάνεται ποιος ξέρει πόση από την σχολική χρονιά. Δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω. Ήμουν κι εγώ μέλος αυτής της απερισκεψίας στο Λύκειο ή ως φοιτητής, όμως πλέον διαπιστώνω πως η κατάληψη γίνεται για να γίνεται και ουσιαστικά ποτέ κανείς δεν κερδίζει τίποτα απ' αυτήν.

Το χειρότερο όμως είναι άλλο. Είναι οι γονείς. Είναι η στάση τους, η καθοδήγησή τους. Και σε πολλές περιπτώσεις, όπως εδώ στο Ηράκλειο, ακόμα και με επίσημη ανακοίνωση στηρίζουν -προσέξτε- ότι τον αγώνα των παιδιών τους, αλλά την κατάληψη! Θέλω να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Έχει μεγάλη διαφορά να βοηθάς το παιδί σου να αντιστέκεται και να εκφράζει την αγανάκτηση του στην αθλιότητα που επιβάλλει το κράτος, από το να το στηρίζεις σε μία κατάληψη δίχως αντίκρυσμα.

Η κενότητα των νέων σήμερα, τα οδηγεί στην κατάληψη ως μόνο μέσο αντίδρασης; Ελάτε τώρα... Εγώ θεωρώ πως οι νέοι σήμερα είναι και πιο έξυπνοι και πιο ευρηματικοί από εμάς. Θεωρώ πως μπορούν εύκολα να βρουν εναλλακτικούς τρόπους αντίδρασης και τότε φυσικά να έχουν την στήριξη των γονιών και της ευρύτερης κοινωνίας. Η κατάληψη είναι διασκέδαση για λίγους και επιβάρυνση για όλους. Και το χειρότερο είναι ότι τα παιδιά ενθαρρύνονται από τους γονείς τους που φέρουν τεράστια ευθύνη για την σημερινή κατάντια και από τα δικά τους/μας χρόνια στο σχολείο και από την σημερινή τους αντίδραση. +Yanni Spiridakis


Ολοκληρώνοντας το κείμενο -για να μην επηρεάσω τον προβληματισμό- θα ήθελα να σας γνωρίσω ένα περιστατικό στο Λύκειο όπου βρίσκεται στη γειτονιά μου. Φεύγοντας ένα πρωί για την δουλειά, ακούω από τα ηχεία του σχολείου τα εξής λόγια από τον διευθυντή:
"Έχουμε σήμερα ένα αίτημα από το δεκαπενταμελές για εκδρομή. Αν και δεν το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες (έκανε κρύο και ετοιμαζόταν για βροχή) θα το κάνουμε δεκτό ως ένδειξη συνεργασίας μαζί σας, καθότι σε προηγούμενη μας συζήτηση, μας ενημερώσατε ότι αποφασίσατε να μην κάνετε Κατάληψη -άλλωστε το σχολείο μας δεν έχει τόσα πολλά προβλήματα- και τα όποια θέματα αντιμετωπίζουμε να προσπαθήσουμε να τα λύσουμε όλοι μαζί. Σας συγχαίρουμε και είμαστε στο πλευρό σας".

Ακούγοντας αυτά, επιτάχυνα συγκινημένος και εμπνευσμένος για τον σημερινό προβληματισμό.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
στις στην ενότητα: ,

4 σχόλια:

  1. Κωνσταντίνος ΙερεμίαςΠέμπτη, Νοεμβρίου 12, 2015 9:11:00 μ.μ.

    Ανέκαθεν οι καταλήψεις απ'το 90-91 που ξεκίνησαν δεν είχαν ιδιαιτερο σκοπό και δεν έβγαλαν τίποτα το ουσιαστικό. Ηταν πάντα ο χαβαλές του μαθητή που έκλεινε το σχολείο με αστεία αιτήματα τύπου να γίνουν οι τυρόπιτες από στρογγυλές τετράγωνες. Τις εποχές που συμμετείχα και εγώ (1995-2000) ο στόχος ήταν η εμπειρία του να μείνεις μέσα στο σχολείο, να χάσεις μάθημα, να στριμώξεις καμιά συμμαθήτρια και γενικά ένας καλός λόγος για να λείπεις απ'το σπίτι χώρις τα μα και μου των γονιών. Εξαίρεση υπήρξε η χρονιά του Αρσένη (1998) τότε που έγιναν πανελλαδικες καταλήψεις πάνω από ένα μήνα. Αν θυμάμαι καλά ήταν από τέλη Νοέμβρη μέχρι και μέσα Γενάρη περίπου, με τη στήριξη και των καθηγητών και των γονέων και σύσσωμης γενικά της κοινωνίας. Τότε υπήρχε πραγματικά σοβαρός λόγος για να μείνουν τα σχολεία κλειστά. Παρόλες όμως τις δριμύτατες αντιδράσεις όλης της Ελλάδας, τα μέτρα πέρασαν (όταν εκτονώθηκε η κατάσταση και με ψεύτικες υποσχέσεις-δεσμεύσεις στην αρχή) όπως γίνεται πάντα. Αυτό αποδεικνύει ότι με τις καταλήψεις ποτέ δεν κερδίθηκε τίποτα όπως βέβαια και με τις 24ωρες, 48ωρες απεργίες που ακούγονται τα ίδια συνθήματα εδώ και 30 χρόνια. Οσον αφορά το περιστατικό που ήσουν αυτήκοος μάρτυρας έτσι πρέπει να γίνεται. Μαθητές και καθηγητές με δράσεις από κοινού. Δυστυχώς όμως αυτό αποτελεί εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Οι μαθητές θεωρούν τους καθηγητές γέρους με ξεπερασμένες ιδέες και οι τελευταίοι θεωρούν τους μαθητές άτομα νέα και ανώριμα χωρίς να αξίζει να τους λάβουν σοβαρά υπόψην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. yannidakisΠέμπτη, Νοεμβρίου 12, 2015 9:16:00 μ.μ.

      Κωνσταντίνε, το σχόλιο σου είναι φυσική προέκταση του κειμένου μου. Είναι πραγματικά σαν να εξωτερίκευσες μέρος των σκέψεων (και εμπειριών) μου αναφορικά με το θέμα αυτό.
      Συμφωνώ απόλυτα και ως τον τρόπο που οι μαθητές και οι καθηγητές βλέπει ο ένας τον άλλο.
      Αυτό που λείπει, είναι εναλλακτικοί τρόποι αντίδρασης. Ίσως σε ένα επόμενο κείμενο.
      Ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου.

      Διαγραφή
  2. ΑνώνυμοςΔευτέρα, Νοεμβρίου 16, 2015 4:37:00 μ.μ.

    Το κρατος πρεπει να προστατευσει το δικαιωμα/υποχρεωση της εκπαιδευσης. Τι παει να πει καταληψη? Τα σχολεια οπως και ολοι οι αλλοι δημοσιοι χωροι πρεπει να προστατευθουν. Δεν επιτρεπεται οποιος και οποιων τους καπνισει να κλεινει τα σχολεια για εκατονταδες και χιλιαδες παιδια που εχουν σοβαροτατη αναγκη τη μαθηση.

    Βακης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. yannidakisΔευτέρα, Νοεμβρίου 16, 2015 10:06:00 μ.μ.

      To κράτος πως ακριβώς θα προστατεύσει το κτίριο από την κατάληψη; θεωρώ πως πρωτίστως είναι θέμα γονιών που αυτή τη στιγμή, παροτρύνουν τα παιδιά τους να πράξουν έτσι, αντί να τα συνετίζουν

      Διαγραφή

Προβληματίστηκες; σχολίασε το

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)