ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ συμβι-βασμος!

Χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό ον. Ποτέ δεν θα μπορούσε να πορευτεί ολομόναχος. Γι'αυτό λοιπόν όλοι μας κάποια στιγμή θα νιώσουμε αναπόφευκτα την ανάγκη να έχουμε κάποιον δίπλα μας, να δώσουμε και να πάρουμε, να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Έτσι λοιπόν -ασυνείδητα πολλές φορές- μπαίνουμε στη διαδικασία αναζήτησης του ατόμου εκείνου που θα μας ανοίξει διάπλατα την αγκαλιά του λέγοντας "περάστε". Και περνάμε μετά χαράς. Όταν αρχίζεις να το συνειδητοποιείς, αρχίζεις και να δηλώνεις ότι είσαι "σε σχέση". Καθώς τα πράγματα προχωρούν στη σχέση και βαίνουν καλώς, μαζί προχωράς και εσύ, και ως φυσική εξέλιξη των πραγμάτων σε μια καλή σχέση, βρίσκεσαι στο σημείο που είσαι έτοιμος για το μεγάλο βήμα: τη συμβίωση.

Είναι απολύτως λογικό και θεμιτό να πεις το "ναι" σε κάτι τέτοιο εφόσον έχεις αποφασίσει τι θέλεις να βλέπεις όταν ανοίγεις τα μάτια σου κάθε πρωί. Στο φως της μέρας όμως δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς. Και για να το πω σωστά, στη συμβίωση δεν μπορείς να κρυφτείς. Είναι, ας πούμε, η στιγμή της αλήθειας. Τότε μαθαίνεις ποιος είναι πραγματικά ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου, και αντίστοιχα κι αυτός μαθαίνει εσένα. Θα σε δει να λιώνεις βλέποντας όλη μέρα τηλεόραση, θα σε δει άρρωστο, θα σε δει να κοιμάσαι το βράδυ με το στόμα ανοιχτό. Και εδώ έρχεται το πρώτο ερώτημα: πόσο από τον εαυτό σου είσαι πρόθυμος να δείξεις στον άλλο;

Οι μέρες θα περνάνε και εσύ θα αφομοιώνεσαι όλο και περισσότερο με αυτό που λέγεται συμβίωση. Είναι δύσκολο. Σου αλλάζει την καθημερινότητα, το πρόγραμμα, και τελικά αλλάζει και εσένα τον ίδιο, αφού μαθαίνεις σε έναν νέο τρόπο ζωής. Βγαίνεις περισσότερο και ας βαριέσαι μερικές φορές, προσπαθείς να δείχνεις πιο περιποιημένος, σταματάς να πετάς τα ρούχα σου δεξιά και αριστερά. Εδώ έρχεται το δεύτερο ερώτημα: πόσο είσαι πρόθυμος να αλλάξεις για τον άλλο;

Όλα αυτά είναι καλυμμένα με ένα μαγικό περιτύλιγμα: το συμβιβασμό. Εδώ η απάντηση στο «πόσο μπορείς να συμβιβαστείς;» δεν μπορεί να είναι συγκεκριμένη γιατί συνήθως η λύση βρίσκεται κάπου στη μέση. Ναι μεν θα συμβιβαστείς -μιας και έφτασες ως εδώ- αλλά τόσο ώστε να νιώθεις άνετα και όχι το "κορόιδο" της υπόθεσης. Άλλωστε οι συμβιβασμοί για να είναι επιτυχημένοι πρέπει να γίνονται και από τις δύο πλευρές.

Αναμφισβήτητα, το να μοιράζεσαι με κάποιον τη ζωή σου και το διαμέρισμα σου είναι μεγάλη υπόθεση. Ακόμα πιο μεγάλη υπόθεση όμως θα την κάνει αυτός ο άνθρωπος, ο άνθρωπος σου, που θα είναι εκεί και θα σε κοιμίζει τα βράδια, θα σε κάνει να γελάς με χαζές γκριμάτσες, και θα σου κρατάει πάντα το χέρι. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ