Μαζευτήκαμε στο +yannidakis
για να ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο ή... όχι! Επειδή καμιά φορά δεν έχει σημασία το πότε γεννήθηκες, αλλά το είδος της προσωπικότητάς σου και την δεκαετία στην οποία αυτή ανήκει. Αλήθεια... Εσύ σε ποια δεκαετία ανήκεις; Οι συντάκτες του yannidakis απαντάνε και αμέσως μετά θα προσπαθήσουμε να μαντέψουμε την δική σου δεκαετία... Απλά τόλμησε την δοκιμασία!
για να ταξιδέψουμε πίσω στον χρόνο ή... όχι! Επειδή καμιά φορά δεν έχει σημασία το πότε γεννήθηκες, αλλά το είδος της προσωπικότητάς σου και την δεκαετία στην οποία αυτή ανήκει. Αλήθεια... Εσύ σε ποια δεκαετία ανήκεις; Οι συντάκτες του yannidakis απαντάνε και αμέσως μετά θα προσπαθήσουμε να μαντέψουμε την δική σου δεκαετία... Απλά τόλμησε την δοκιμασία!
ο Γιάννης Σπυριδάκης
Αν και νομίζω ότι έχω περισσότερους λόγους να διαλέξω την δεκαετία του '90, εγώ δηλώνω κολλημένος και ερωτευμένος με τα 80s! Η μουσική, η ελευθερία, η ανταμοιβή της προσπάθειας, οι προοπτικές, η δύναμη της θέλησης. "Keep calm and pretend it's the 80s"! +Yanni Spiridakis
Αν και νομίζω ότι έχω περισσότερους λόγους να διαλέξω την δεκαετία του '90, εγώ δηλώνω κολλημένος και ερωτευμένος με τα 80s! Η μουσική, η ελευθερία, η ανταμοιβή της προσπάθειας, οι προοπτικές, η δύναμη της θέλησης. "Keep calm and pretend it's the 80s"! +Yanni Spiridakis
ο Νίκος Σπυριδάκης
Αν και δε νομίζω πως η δεκαετία του 20 ταιριάζει στην προσωπικότητά μου είναι η εποχή που με έχει γοητεύσει. Μιλάω για τα 20 στις ΗΠΑ. Είναι 'the roaring twenties" όπως λέγονται και μπαίνουν ριζοσπαστικά με την εξάπλωση της αγαπημένης μου Τζαζ, την απελευθέρωση των γυναικών από τα μεσαιωνικά κατεστημένα καθώς κόβουν τα μαλλιά και χορεύουν το charleston. Τα τζαζ κλαμπ φιλοξενούν μαύρους και άσπρους θαμώνες για πρώτη φορά., Η τεχνολογία εκτοξεύεται με νέα επιτεύγματα και εφευρέσεις που κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. Τέλος είναι η εποχή των μεγάλων συγγραφέων που δημοσιεύουν τα κλασικά πια σήμερα λογοτεχνήματα όπως ο F. Scott Fitzgerald, Ernest Heminway, Virginia Wolf, Agatha Christie, Frantz Kafka και πολλοί άλλοι. +Niko Spiridakis
Αν και δε νομίζω πως η δεκαετία του 20 ταιριάζει στην προσωπικότητά μου είναι η εποχή που με έχει γοητεύσει. Μιλάω για τα 20 στις ΗΠΑ. Είναι 'the roaring twenties" όπως λέγονται και μπαίνουν ριζοσπαστικά με την εξάπλωση της αγαπημένης μου Τζαζ, την απελευθέρωση των γυναικών από τα μεσαιωνικά κατεστημένα καθώς κόβουν τα μαλλιά και χορεύουν το charleston. Τα τζαζ κλαμπ φιλοξενούν μαύρους και άσπρους θαμώνες για πρώτη φορά., Η τεχνολογία εκτοξεύεται με νέα επιτεύγματα και εφευρέσεις που κάνουν τη ζωή πιο εύκολη. Τέλος είναι η εποχή των μεγάλων συγγραφέων που δημοσιεύουν τα κλασικά πια σήμερα λογοτεχνήματα όπως ο F. Scott Fitzgerald, Ernest Heminway, Virginia Wolf, Agatha Christie, Frantz Kafka και πολλοί άλλοι. +Niko Spiridakis
ο Βασίλης Αναστασιάδης
Δεκαετία '80 χωρίς δεύτερη σκέψη! Οι καλύτερες ταινίες τρόμου, η καλύτερη ροκ/μεταλ μουσική, το πιο κουφό/τρελό ντύσιμο και η μεγαλύτερη ανεμελιά! για να μην πω ότι ήταν η δεκαετία που βγήκαν τα Compact Disks, τα κινητά τηλέφωνα, ο Προσωπικός Υπολογιστής, τα Windows...! +Vassilis Anastasiadis
ο Μιχάλης Δασκαλάκης
Εγώ επειδή είμαι παιδί των 80's & 90's μπορώ να πω ότι και σαν χαρακτήρας πήρα πολλά πράγματα από αυτά τα χρόνια. Σαν άνθρωπος είμαι αρκετά ήπιων τόνων, γενικά σπιτόγατος (χαρακτηριστικό ίσως και παλαιότερων δεκαετιών!) αλλά γενικά αυτό που με στιγμάτισε σε αυτές τις δεκαετίες ίσως ήταν η διαφορά διαχείρισης της σχέσης με το αντίθετο φύλο. Οι δεκαετίες των προγόνων μας ήταν σαφώς πιο αυστηρές και πατριαρχικές. Η δεκαετία του 90 νομίζω ήταν η απαρχή της ισότητας των δύο φύλων που επηρέασε κι εμένα αρκετά. +daskalakis michael
η Μαρία Καράνταη
Ο χαρακτήρας μας διαμορφώνεται εκτός από τα βιώματά μας και τις αξίες με τις ο οποίες μας γαλουχούν από το σπίτι μας και από την δεκαετία στην οποία γεννηθήκαμε... Κάθε δεκαετία έχει διαφορετικά πράγματα να μας διδάξει.. Εγώ γεννήθηκα την δεκαετία του 90... Δε σας κρύβω ότι θα ήθελα πολύ να είχα γεννηθεί αρκετά χρόνια πριν που ο κόσμος ήταν πιο αγνός με άλλες αξίες και ιδανικά. +maria karantai
Ο χαρακτήρας μας διαμορφώνεται εκτός από τα βιώματά μας και τις αξίες με τις ο οποίες μας γαλουχούν από το σπίτι μας και από την δεκαετία στην οποία γεννηθήκαμε... Κάθε δεκαετία έχει διαφορετικά πράγματα να μας διδάξει.. Εγώ γεννήθηκα την δεκαετία του 90... Δε σας κρύβω ότι θα ήθελα πολύ να είχα γεννηθεί αρκετά χρόνια πριν που ο κόσμος ήταν πιο αγνός με άλλες αξίες και ιδανικά. +maria karantai
η Ελένη Γκιόκα
Δεν θα τοποθετούσα τον εαυτό μου σε κάποια δεκαετία αλλά σε ιστορικές περιόδους, αυτές της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Ήταν και οι δύο περίοδοι άνθησης των επιστημών, των τεχνών, της θρησκείας, της παιδείας και γενικότερα παραγόντων που συντέλεσαν στην καθοριστική πνευματική μεταμόρφωση των αιώνων μέσα στους οποίους αναπτύχθηκαν. +el. gk.
η Ελίνα Ιωάννου
Η δεκαετία των 90’s, που βίωσα και αναπολώ… Στο μεταίχμιο του πριν και του μετά. Όταν παίζαμε ακόμα στις αλάνες, αλλά εξοικειωνόμασταν και με τη νέα τεχνολογία. VideoClub παντού, λίγο πριν αντικατασταθούν από το internet. Πλουραλισμός, ανάλαφρη μουσική, υπερβολές στη μόδα και τον τρόπο ζωής που άγγιζαν το…κιτς. Το «απατηλό» όνειρο. Η δεκαετία που έβγαλε μια γενιά που ξεκίνησε με τα πολλά και κατέληξε με τα λίγα, που κλήθηκε στο ξεκίνημα της ενήλικης ζωής της να κάνει στάση και όχι εκκίνηση. Που, όμως, με αυτήν την αντίθεση εμπειριών, τους έμαθε τι έχει τελικά αξία και ότι με μικρές «οάσεις» ξεγνοιασιάς δε θα πάψει ποτέ να ελπίζει! +Elina Ioannou
η Κωνσταντίνα Τσιακαλάκη
70's δαγκωτό, δεν τίθεται ζήτημα. Όχι μόνο για τη ροκ μουσική τους και τα νέα ρεύματα,
όχι μόνο για ορισμένες επικές ταινίες που γυρίστηκαν τότε, όχι μόνο γιατί μας χάρισαν τα
παπούτσια "πλατφόρμες" (δεκατετία του ΄70, ένα μεγάλο "ευχαριστώ" απ'το μέλλον!),
αλλά κυρίως για τη μετάβαση που μετουσιώνουν σε κάθε επίπεδο.
Είναι η δεκαετία των αλλαγών, είναι η δεκαετία των εκκινήσεων. Και μας αρέσει. +Kωνσταντίνα Πορφυρού
Δεν θα τοποθετούσα τον εαυτό μου σε κάποια δεκαετία αλλά σε ιστορικές περιόδους, αυτές της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Ήταν και οι δύο περίοδοι άνθησης των επιστημών, των τεχνών, της θρησκείας, της παιδείας και γενικότερα παραγόντων που συντέλεσαν στην καθοριστική πνευματική μεταμόρφωση των αιώνων μέσα στους οποίους αναπτύχθηκαν. +el. gk.
η Ελίνα Ιωάννου
Η δεκαετία των 90’s, που βίωσα και αναπολώ… Στο μεταίχμιο του πριν και του μετά. Όταν παίζαμε ακόμα στις αλάνες, αλλά εξοικειωνόμασταν και με τη νέα τεχνολογία. VideoClub παντού, λίγο πριν αντικατασταθούν από το internet. Πλουραλισμός, ανάλαφρη μουσική, υπερβολές στη μόδα και τον τρόπο ζωής που άγγιζαν το…κιτς. Το «απατηλό» όνειρο. Η δεκαετία που έβγαλε μια γενιά που ξεκίνησε με τα πολλά και κατέληξε με τα λίγα, που κλήθηκε στο ξεκίνημα της ενήλικης ζωής της να κάνει στάση και όχι εκκίνηση. Που, όμως, με αυτήν την αντίθεση εμπειριών, τους έμαθε τι έχει τελικά αξία και ότι με μικρές «οάσεις» ξεγνοιασιάς δε θα πάψει ποτέ να ελπίζει! +Elina Ioannou
η Κωνσταντίνα Τσιακαλάκη
70's δαγκωτό, δεν τίθεται ζήτημα. Όχι μόνο για τη ροκ μουσική τους και τα νέα ρεύματα,
όχι μόνο για ορισμένες επικές ταινίες που γυρίστηκαν τότε, όχι μόνο γιατί μας χάρισαν τα
παπούτσια "πλατφόρμες" (δεκατετία του ΄70, ένα μεγάλο "ευχαριστώ" απ'το μέλλον!),
αλλά κυρίως για τη μετάβαση που μετουσιώνουν σε κάθε επίπεδο.
Είναι η δεκαετία των αλλαγών, είναι η δεκαετία των εκκινήσεων. Και μας αρέσει. +Kωνσταντίνα Πορφυρού
Και τώρα η σειρά σας... Εσείς, ποια δεκαετία είστε;
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ & ΨΗΦΙΣΕΤΕ!
Αναμφίμβολα ανήκω στη χρυσή δεκαετία των 80΄s. Την δεκαετία της πραγματικής ανθρώπινης επικοινωνίας χωρίς τη συνδρομή της τεχνολογίας. Τότε που παίζαμε στις αλάνες και στις γειτονιές απ'το πρωί έως το βράδυ (ποδόσφαιρο, μήλα, κλέφτες κι αστυνόμους, μακριά γαιδούρα κτλ.) με γονείς ξέγνοιαστους απ'τους σημερινούς κινδύνους (παιδεραστία, απαγωγή κτλ.). Τότε που τα παιδικά προγράμματα μας ήταν ο ποπάυ, ο ροζ πάνθηρας, τα looney tunes κτλ. και όχι κάποια συγχρονα που προωθούν τη βωμολοχία, την μαγεία και την βία. Τότε που τηρούσαμε πιστά τα ήθη και τα έθιμα μας που σήμερα τείνουν προς εξαφάνιση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το κάψιμο του Μάη (τότε τα παιδιά μάζευαν μια βδομάδα πριν τους Μάηδες απ τις γειτονιές αδημονόντας το πήδημα της φουρνάρας, τα σημερινά παιδιά στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν γνωρίζουν καν το έθιμο) και την ανάρτηση της σημαίας στα μπαλκόνια τις εθνικές επετείους (τότε ήταν μειοψηφία τα μπαλκόνια χωρίς σημαία, σήμερα το αντίθετο). Τότε που ήταν η εποχή του Γκάλη, του χρυσού ευρωμπάσκετ του 87, του Jordan και της υπόλοιπης χρυσής γενιάς του ΝΒΑ, του Χατζηπαναγή, των Scorpions και του Παπακωνσταντίνου, των μπλουζ που χορευαμε στα παιδικά πάρτι. Τότε που όσοι είχαν μυαλό υπήρχε πρόσφορο έδαφος να πετύχουν στη ζωή τους (έστω και με τα δανεικά λεφτά του Ανδρέα που ήταν τα θεμέλια για να καεί η δική μας γενιά). Τότε που το καρπούζι, το πεπόνι και η ντομάτα ευωδίαζαν όλο το σπίτι χωρίς να είναι τα άνοστα σημερινά φρούτα και λαχανικά με τις χίλιες δύο χημικές ουσίες. Τότε που όλη η οικογένεια είχε κοινά ενδιαφέροντα και δραστηριότητες και όχι σήμερα που ο καθένας είναι στο δωμάτιο του με το κινητό συνδεδεμένο στα social media και δίπλα του η τηλεόραση να παίζει τούρκικα σήριαλ της δεκάρας ή ελληνικά που προβάλουν το ψευτο-lifestyle, το νεοπλουτισμό, την καταναλωτική μανία άχρηστων gadgets που αυξάνουν το κόστος ζωής και της εναλλαγής συντρόφων με έριδες μεταξύ φίλων και συγγενών. Το σταματάω εδώ γιατί ένα ψυχαγωγικό άρθρο άρχισε να μου θυμίζει τη χαώδη διαφορά τρόπου ζωής του τότε και του σήμερα. Χρειάζεται να προχωράμε μπροστά σε όλους τους τομείς χωρίς να ξεχνάμε όμως το παρελθόν, Παν μέτρο άριστον που έλεγαν και οι αρχαίοι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνος Ιερεμίας
αναπόλησα στιγμές αξέχαστες από την νεανική μου ηλικία, με την περιγραφή σου.
ΔιαγραφήΣτιγμές που δεν γνώριζα τον φόβο και απολάμβανα κάθε στιγμή.
Τώρα...