Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς γιατί οι τζιχαντιστές επέλεξαν να επιτεθούν αυτό το Σαββατοκύριακο στην Γαλλία. Ήταν μία καλή αφορμή ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ των ομάδων Γαλλίας και Γερμανίας; Ήταν μια αντίδραση των βομβαρδισμών των γαλλικών μαχητικών στην Συρία; Μήπως ήταν η σύναξη των G20 τις ίδιες ακριβώς μέρες;
Δεν έχει σημασία, όπως δεν έχει σημασία ότι οι G20 δήλωσαν ότι η ασφάλεια ήταν στην ατζέντα τους χωρίς να επηρεαστεί από τα δρώμενα στην Γαλλία. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι πως η ασφάλεια ήταν όντως στην ατζέντα και πως οι αποφάσεις ή η συμφωνία για έναρξη διαβούλευσης για τις ρυθμίσεις ασφαλείας, αναμένεται να αλλάξουν τον κόσμο όπως τον ξέρουμε.
Και λυπάμαι, αλλά βλέπω πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Ταξιδεύω συχνά με το αεροπλάνο. Το δρομολόγιο Αθήνα-Νέα Υόρκη, το έχω κάνει περισσότερες φορές απ' ότι από το Ηράκλειο στο χωριό μου. Έχω βιώσει διάφορες φάσεις στην ασφάλεια των αεροδρομίων και αντίστοιχα των συνόρων και κάθε φορά που αναγκαζόμουν να βγάλω τα παπούτσια μου ή να αφαιρέσω από πάνω μου ακόμα και μη μεταλλικά αντικείμενα, αισθανόμουν άσχημα, μειονεκτικά.
Αυτή τη φορά νομίζω πως απαιτείται κάτι τέτοιο. Τι σημασία έχει η ταλαιπωρία όταν ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας βόμβας σε ένα αεροπλάνο, σε ένα γήπεδο, σε μία συναυλία; Και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα αν αναλογιστεί κανείς πως το πρόβλημα εντοπίζεται στα σύνορα. Ένας από τους τρομοκράτες του Παρισιού, πέρασε σαν πρόσφυγας το καλοκαίρι από την Ελλάδα. Πως θα διασφαλιστεί ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξαναγίνει; Και μάλιστα την ώρα που Ελλάδα και Ιταλία είναι πιο ευάλωτες από ποτέ;
Οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να είναι γενναίες και να διασφαλίζουν την ποιότητα ζωής του πολίτη. Του έλληνα, του βρετανού, του γάλλου ο οποίος έχει μάθει πιο ελεύθερος από κάθε άλλον ίσως. Αυτό που ζούμε είναι πόλεμος και όσο πιο δραστικά θα είναι τα μέτρα καταστολής του, τόσο πιο γρήγορα θα ξεμπερδεύουμε με αυτό το ισλαμικό μόρφωμα που τον προκάλεσε.. +Yanni Spiridakis
Και λυπάμαι, αλλά βλέπω πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Ταξιδεύω συχνά με το αεροπλάνο. Το δρομολόγιο Αθήνα-Νέα Υόρκη, το έχω κάνει περισσότερες φορές απ' ότι από το Ηράκλειο στο χωριό μου. Έχω βιώσει διάφορες φάσεις στην ασφάλεια των αεροδρομίων και αντίστοιχα των συνόρων και κάθε φορά που αναγκαζόμουν να βγάλω τα παπούτσια μου ή να αφαιρέσω από πάνω μου ακόμα και μη μεταλλικά αντικείμενα, αισθανόμουν άσχημα, μειονεκτικά.
Οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να είναι γενναίες και να διασφαλίζουν την ποιότητα ζωής του πολίτη. Του έλληνα, του βρετανού, του γάλλου ο οποίος έχει μάθει πιο ελεύθερος από κάθε άλλον ίσως. Αυτό που ζούμε είναι πόλεμος και όσο πιο δραστικά θα είναι τα μέτρα καταστολής του, τόσο πιο γρήγορα θα ξεμπερδεύουμε με αυτό το ισλαμικό μόρφωμα που τον προκάλεσε.. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το