Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Εδώ και μερικούς μήνες είμαι νονός. Για πρώτη φορά έγινα πνευματικός πατέρας ενός παιδιού που είναι υποχρεωμένο να μεγαλώσει σε μια κοινωνία που δεν επέλεξε και σίγουρα δεν θα προτιμούσε. Ποιος όμως είπε ότι γίνεσαι ήρωας επιλέγοντας από τα εύκολα; Ήρωας γίνεσαι μέσα από θυσίες, αυταπάρνηση, προσφορά και βάζοντας το "εμείς" μπροστά από το ισχυρό "εγώ".
Κάπου, κάπως, αυτές τις μέρες λοιπόν, που πανικόβλητοι γονείς, παππούδες, νονοί και θείοι τρέχουν επιλέγοντας το πιο ξεχωριστό παιχνίδι ή υπακούοντας στις επιθυμίες ενός -είμαι σίγουρος- πολύ ξεχωριστού παιδιού και ανάμεσα τους κι εγώ αναζητούσα το πρώτο μου χριστουγεννιάτικο δώρο για το λιγότερο από ενός έτους βαφτιστήρι μου. Η κοινή λογική έλεγε να ψάχνω για κλασικά παιχνίδια της ηλικίας του, όμως εξ αρχής ήξερα ότι δεν θα του έλειπε κάτι σημαντικό από δαύτα. Πρόκειται για ένα μωρό που μεγαλώνει από μια στοργική μητέρα και έναν δουλευταρά πατέρα, έχοντας όλη του την οικογένεια τριγύρω του. Υπόθεση που απλά δεν χάνεις ποτέ αν είσαι στην θέση του!
Οπότε; Προσπάθησα να κοιτάξω λίγο πιο πέρα από τους καταλόγους των 12-18 μηνών. Προσπάθησα να ορίσω τον εαυτό μου από την αρχή ως πνευματικό πατέρα και να δω παραπέρα την συνολική εικόνα των υποχρεώσεων μου απέναντι σε αυτό το παιδί και την κοινωνία. Και τότε μου ήρθε η ιδέα της απόλυτης προσφοράς ενός πνευματικού γονιού προς το πνευματικό παιδί του: Δεν ήταν κάτι υλικό, δεν ήταν καν κάτι που πιάνεται, βλέπεται, κατέχεται. Άλλωστε, δεν είναι καν ενός έτους, πως θα μπορούσε να το καταλάβει;
Είναι κάτι που καλλιεργείται, κάτι που μεταλαμπαδεύεται, κάτι που υπό τις κατάλληλες συνθήκες θα αποτελέσει ένα τεράστιο κύμα προς όλους και ένα μεγάλο εφόδιο για τον εαυτό του. Μα... αναφέρομαι στα συστατικά του ήρωα! Αυτά που έγραφα στην αρχή. Η αυταπάρνηση και η προσφορά. Έτσι, αποφάσισα ότι ο βαφτιστήρας μου στα πρώτα του Χριστούγεννα θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να μιμηθεί το θείο βρέφος το οποίο γιορτάζουμε άλλωστε και να προσφέρει και από την γέννηση του και μόνο!
Το δώρο μου για εκείνον θα είναι η έννοια της προσφοράς και της αλληλεγγύης! Έτσι, τα χρήματα που σκόπευα να διαθέσω στο πρώτο του πολύ ξεχωριστό χριστουγεννιάτικο δώρο και μερικά ακόμα, διατέθηκαν σε παιδιά που δεν είχαν την πολυτέλεια να μεγαλώσουν με περίσσευμα αγάπης, που δεν είχαν την ευκαιρία να ζητήσουν κάποιο παιχνίδι όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας τους και που ζουν ανάμεσά μας, πληρώνοντας μια κρίση την οποία έφτιαξαν οι δικοί μας πατεράδες για να μεγαλώσουν εμάς με πλούσια υλικά αγαθά, αλλά χωρίς δώρα σαν αυτό που επέλεξα εγώ φέτος.
Θα είσαι ξεχωριστός, γιατί θα σκεφτόμαστε σαν ήρωες. Από τώρα και μέχρι να εκπληρώσουμε την αποστολή μας!
Ο νονός σου, +Yanni Spiridakis
Κάπου, κάπως, αυτές τις μέρες λοιπόν, που πανικόβλητοι γονείς, παππούδες, νονοί και θείοι τρέχουν επιλέγοντας το πιο ξεχωριστό παιχνίδι ή υπακούοντας στις επιθυμίες ενός -είμαι σίγουρος- πολύ ξεχωριστού παιδιού και ανάμεσα τους κι εγώ αναζητούσα το πρώτο μου χριστουγεννιάτικο δώρο για το λιγότερο από ενός έτους βαφτιστήρι μου. Η κοινή λογική έλεγε να ψάχνω για κλασικά παιχνίδια της ηλικίας του, όμως εξ αρχής ήξερα ότι δεν θα του έλειπε κάτι σημαντικό από δαύτα. Πρόκειται για ένα μωρό που μεγαλώνει από μια στοργική μητέρα και έναν δουλευταρά πατέρα, έχοντας όλη του την οικογένεια τριγύρω του. Υπόθεση που απλά δεν χάνεις ποτέ αν είσαι στην θέση του!
Οπότε; Προσπάθησα να κοιτάξω λίγο πιο πέρα από τους καταλόγους των 12-18 μηνών. Προσπάθησα να ορίσω τον εαυτό μου από την αρχή ως πνευματικό πατέρα και να δω παραπέρα την συνολική εικόνα των υποχρεώσεων μου απέναντι σε αυτό το παιδί και την κοινωνία. Και τότε μου ήρθε η ιδέα της απόλυτης προσφοράς ενός πνευματικού γονιού προς το πνευματικό παιδί του: Δεν ήταν κάτι υλικό, δεν ήταν καν κάτι που πιάνεται, βλέπεται, κατέχεται. Άλλωστε, δεν είναι καν ενός έτους, πως θα μπορούσε να το καταλάβει;
Είναι κάτι που καλλιεργείται, κάτι που μεταλαμπαδεύεται, κάτι που υπό τις κατάλληλες συνθήκες θα αποτελέσει ένα τεράστιο κύμα προς όλους και ένα μεγάλο εφόδιο για τον εαυτό του. Μα... αναφέρομαι στα συστατικά του ήρωα! Αυτά που έγραφα στην αρχή. Η αυταπάρνηση και η προσφορά. Έτσι, αποφάσισα ότι ο βαφτιστήρας μου στα πρώτα του Χριστούγεννα θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να μιμηθεί το θείο βρέφος το οποίο γιορτάζουμε άλλωστε και να προσφέρει και από την γέννηση του και μόνο!
Το δώρο μου για εκείνον θα είναι η έννοια της προσφοράς και της αλληλεγγύης! Έτσι, τα χρήματα που σκόπευα να διαθέσω στο πρώτο του πολύ ξεχωριστό χριστουγεννιάτικο δώρο και μερικά ακόμα, διατέθηκαν σε παιδιά που δεν είχαν την πολυτέλεια να μεγαλώσουν με περίσσευμα αγάπης, που δεν είχαν την ευκαιρία να ζητήσουν κάποιο παιχνίδι όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας τους και που ζουν ανάμεσά μας, πληρώνοντας μια κρίση την οποία έφτιαξαν οι δικοί μας πατεράδες για να μεγαλώσουν εμάς με πλούσια υλικά αγαθά, αλλά χωρίς δώρα σαν αυτό που επέλεξα εγώ φέτος.
Θα είσαι ξεχωριστός, γιατί θα σκεφτόμαστε σαν ήρωες. Από τώρα και μέχρι να εκπληρώσουμε την αποστολή μας!
Ο νονός σου, +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Μπράβο Γιάννη! Ξεχωριστό δώρο. Είμαι σίγουρος πως ο βαφτισημιός κάποτε θα το καταλάβει και θα σε εκτιμήσει ακόμα περισσότερο γι αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Niko.
ΔιαγραφήΝομίζω πως την αγάπη του δώρου μου, την αισθάνεται ήδη μέσα από τις αγκαλιές των γονιών του!