ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ φως μεσα στο σκοταδι

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Πλησιάζουν και πάλι οι γιορτές και γύρω μας όλα φαντάζουν πολύχρωμα κι εντυπωσιακά με στολισμένες βιτρίνες και δρόμους. Έλατα με λαμπιόνια που αναβοσβήνουν ρυθμικά και στεφάνια με πορφυρές κορδέλες και παιχνίδια. Η βαβούρα στις αγορές και στα μαγαζιά μοιάζει σχεδόν ελκυστική και όλα μας δελεάζουν να συμμετέχουμε μέσα στη Χριστουγεννιάτικη μέθη. Καταναλωτισμός σε όλο του το μεγαλείο προβάλλεται με το πρόσχημα των εορτών και το παραδοσιακό έθιμο της ανταλλαγής δώρων. Μπορούν άραγε όλα αυτά τα λάγνα πλάνα γύρω μας να ξεπλύνουν την ασχήμια, τη διαφθορά και τη μιζέρια που πλαισιώνουν την καθημερινότητα;

Έκανα το γύρο των ειδήσεων και ένιωσα να αρρωσταίνω από αηδία μ’ αυτά που είδα, άκουσα και διάβασα. Πόλεμος, φόνοι, φτώχεια, πείνα, δυστυχία, προσφυγιά, καχυποψία, πολιτικές αντιπαραθέσεις, ψέματα, μηνύσεις, διαφθορά και μίσος… ανεξέλεγκτο βρώμικο μίσος. Οι «κακοί» μισούν τους πάντες γιατί είναι «κακοί» και οι «καλοί» μισούν τους «κακούς» γιατί είναι κακοί. Ένας φαύλος κύκλος χωρίς αρχή και χωρίς τέλος, χωρίς αιτία και νόημα, μια άβυσσος σκοτεινή που καταπίνει τους πάντες και τα πάντα. Μήπως είναι κάτι καινούργιο; Ένας πρόσφατος ξεπεσμός της ανθρωπότητας; Μια μπλαβισμένη σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας; Είμαστε εμείς οι άτυχοι να ζούμε σε μια τόσο πρωτόγνωρη εποχή; Η απάντηση είναι γνωστή και όλοι λίγο πολύ το ξέρουμε πως η ανθρωπότητα δεν έχει αλλάξει από τους προϊστορικούς χρόνους… δυστυχώς. Απλά είμαστε οι άτυχοι που ζουν στην εποχή της απόλυτης πληροφόρησης, στην εποχή που ανά πάσα στιγμή έχουμε κάθε είδηση από κάθε γωνιά του κόσμου στα δάχτυλά μας. Έτσι η ασχήμια του κόσμου προβάλλεται είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο μπροστά μας σε όλο της το μεγαλείο.

Δεν είμαι αφελής για να γράψω σ’ αυτή τη σελίδα πράγματα που έχουν χιλιο-ειπωθεί κατά καιρούς προς δικαιολόγηση της αν-ανθρωπιστικής μας κοινωνίας. Δεν θα ρωτήσω ένα χαζό και αναπάντητο «γιατί» για να δώσω δραματικό ύφος στα δεδομένα. Δεν θα κηρύξω από τον ενάρετο θρόνο μου μηνύματα αγάπης, ειρήνης, συμπόνιας, ανθρωπιάς που ίσως συγκινήσουν προσωρινά μα θα ξεχαστούν πολύ γρήγορα. Δεν θέλω να σας δώσω ενοχές μήτε να σας ρίξω σε κατάθλιψη ενόψει των εορτών για τα πολλά άλυτα προβλήματα της ανθρωπότητας. Είμαι όμως ένας κλασικός ρομαντικός που θέλει να κλείσει τα μάτια του και να σβήσει από τη σκέψη και τη θύμησή του όλα όσα πονάνε, όλες τις σκληρές αλήθειες και την βάναυση πραγματικότητα. Θέλω να ζήσω τα παραμυθένια Χριστούγεννα του κινηματογράφου, εκείνα που πίσω από χιονισμένα παράθυρα μικρά παιδιά με κόκκινα μαγουλάκια χαμογελάνε κάτω από ένα πελώριο στολισμένο δέντρο καθώς η μαμά κι ο μπαμπάς τα κοιτούν αγκαλιασμένοι με περηφάνια κι αγάπη. Θέλω να δω την καλοσύνη των ανθρώπων καθώς περνούν χαμογελαστά μέσα στους χιονισμένους δρόμους και χαιρετούν ευγενικά ο ένας τον άλλο με ευχές για ευτυχία κι ευημερία. Θέλω να βλέπω τα πολύχρωμα φώτα και τις χρυσές κι ασημένιες μπάλες πάνω στα χριστουγεννιάτικα δέντρα να με μαγεύουν όπως όταν ήμουν παιδί. Θέλω να πιστεύω πως το βράδυ των Χριστουγέννων το άστρο το λαμπρό είναι εκεί κάπου ψηλά στον ουρανό, ίσως πίσω από κάποιο σύννεφο, μα λάμπει όπως έλαμπε πρώτα.

Αγαπητοί αναγνώστες και συνεργάτες μου. Αληθινά δεν ξέρω αν πιστεύετε στην αληθινή μαγεία των Χριστουγέννων, την καθαρή κι αμόλυντη ιδέα της γεννήσεως του Θεανθρώπου, πέρα από ψώνια, δώρα και τα φανταχτερά κοσμήματα των δρόμων. Μακριά από την ασκήμια και την μιζέρια της τηλεόρασης και μακριά από τα προσωπικά προβλήματα. Είτε πιστεύετε είτε όχι πρέπει να παραδεχτείτε ότι το ελπιδοφόρο μήνυμα και η προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο μπορούν να γεμίσουν τις καρδιές σας με ευφορία, αγάπη και προ πάντων ελπίδα! Αυτό λοιπόν σας εύχομαι κι εγώ, ο ανόητος ρομαντικός μα πιστός πως κάπου μέσα στο σκοτάδι πάντα θα βρεθεί το φως!

Καλά Χριστούγεννα και ο νέος χρόνος να σας βρει υγιείς κι ευτυχισμένους. +Niko Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ