ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣIΟΔΟΞIΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ η "μαγεία" της συμπαντικής ενέργειας... υπό το πρίσμα του coelhο

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Μια καλησπέρα γεμάτη positive vibes στους φίλους του +yannidakis! 

Αυτή τη φορά ξεκινάω θέτοντάς σας ένα ερώτημα: Τι είναι αυτό που, αν όχι απαραίτητα μας φέρνει κοντά, μας κρατάει κοντά με άλλους ανθρώπους; Θα μου απαντήσετε: "τα κοινά ενδιαφέροντα, παρόμοια στοιχεία στον χαρακτήρα, παραπλήσιοι στόχοι…" και θα συνεχίσετε να σκέφτεστε επειδή, υποσυνείδητα, γνωρίζετε ότι η απάντηση δεν είναι πλήρης. Και έτσι εγώ θα επιμείνω και θα τροποποιήσω την ερώτηση: γιατί πολλές φορές νιώθουμε οικεία και, εν τέλει, δενόμαστε με ανθρώπους που, ενδεχομένως φαινομενικά αλλά και ουσιαστικά ή αντικειμενικά, δεν "ταιριάζουμε"; Και, αντιστρόφως, γιατί με άτομα με τα οποία έχουμε τόσα κοινά, τελικά δεν "δένουμε";

Για εμένα, η απάντηση δεν είναι πλήρης γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να αναλυθεί με λογικά επιχειρήματα. Πρόκειται για κάτι ανώτερο, για κάτι υπέρτατο, αλλά όχι απλά για χημεία ή για χημική αντίδραση. Για εμένα, η απάντηση βρίσκεται σε κάτι μεταφυσικό που μπορούμε να το ονομάσουμε είτε συμπαντική ενέργεια, είτε προσωπική ακτινοβολία είτε, ακόμα πιο γοητευτικά, "μαγεία".

Όμως τι είναι η μαγεία;
Αποσπάσματα του βιβλίου "Μπρίντα" από τον Paulo Coelho , θα μας συντροφεύσουν στο κείμενο βοηθώντας μας να λύσουμε ποικίλες απορίες. Ξεκινώντας από το καίριο ερώτημα μας απαντάει… "Είναι μια γέφυρα. Ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο".

Είναι κάτι που δεν υπάρχει στο σύμπαν με σκοπό να το καταλάβουμε. "Αν πιστεύεις ότι δε θα μπορέσεις να αντέξεις έναν κόσμο όπου το να ζεις είναι πιο σημαντικό από το να καταλαβαίνεις, τότε να εγκαταλείψεις τη μαγεία", συνεχίζει.

Η Μπρίντα, προσπαθώντας να γνωρίσει τη μαγεία, βρέθηκε κάποια στιγμή σε ένα δάσος μαζί με άλλους ανθρώπους και κατάφερε να διακρίνει πως καθένας τους έφερε και από ένα φωτεινό σημείο. Έμοιαζε με μία λάμπα, βρισκόταν πάνω από το κεφάλι τους και αποτελούσε μέρος της ύπαρξής τους. Η λάμπα καθενός είχε διαφορετικό χρώμα, το οποίο αντιπροσώπευε τα συναισθήματά τους, τη διάθεσή τους ή μάλλον… την αύρα τους, την ενέργειά τους. Άλλωστε κοντά δεν είναι όλα αυτά; Το ενδιαφέρον όμως ήταν πως το χρώμα του φωτός άλλαζε κάθε φορά που ο εκάστοτε άνθρωπος συναναστραφόταν με κάποιον διαφορετικό, επηρεάζοντας έτσι τη μεταξύ τους ανταλλαγή, αλλά και την προσωπική του ενέργεια. Μια αλληλοτροφοδοτούμενη σχέση με κύριο στοιχείο την ενέργεια ξεκινούσε λοιπόν…

Πολλές φορές μου έχει συμβεί να βρίσκομαι με έναν άνθρωπο και να έχουμε μία ευχάριστη επικοινωνία μεταξύ μας, μέχρι που ένας τρίτος εμφανίζεται και όλα αλλάζουν. Με τον ερχομό του τρίτου προσώπου, η ατμόσφαιρα μεταβάλλεται, κάτι που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε μας επηρεάζει και η, αστείρευτης έντασης έως και φλύαρη, συζήτηση μετατρέπεται σε μια ανιαρή, άκρως βαρετή ανταλλαγή μικρο-φράσεων ακόμα και, απλά, λέξεων. Με άλλα λόγια, η συνηθισμένη συστολή μου κάνει ξανά την εμφάνισή της...Βέβαια, έχει συμβεί και το αντίθετο. Δηλαδή να βρίσκομαι με κάποιον άνθρωπο που πολύ απλά δεν μπορούμε να μιλήσουμε, δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε, δεν έχουμε κανένα θέμα να συζητήσουμε και με τον ερχομό ενός άλλου προσώπου ξαφνικά (ή και μαγικά) νιώθω σαν να βρίσκομαι μπροστά σε έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο. Ο εξωστρεφής εαυτός μου έρχεται στο προσκήνιο, βάζοντας σε μία-ξεχασμένη πλέον- άκρη την εσωστρέφειά μου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με περισσότερους συνευρισκόμενους, μία ολόκληρη παρέα δηλαδή, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα. Η ανταλλαγή ενεργειών παρουσιάζει μεγαλύτερη… ποικιλία οπότε η επίτευξη του συντονισμού είναι λίγο πιο δύσκολη, με αποτέλεσμα, συχνά να βλέπουμε μικρές διασπάσεις.

Στα παραπάνω παραδείγματα, η ενέργεια είναι αυτή που παίζει τον πρώτο ρόλο, ακόμα και αν απλά στεκόμαστε δίπλα σε κάποιον, νιώθουμε την ενέργειά του να μας κατακλύζει, μέχρι και να μας προετοιμάζει για το τι θα επακολουθήσει. Στη συνέχεια, το δεύτερο ρόλο τον παίζει ο λόγος και η συμβολή του είναι καταλυτική για το αποτέλεσμα. Ο Coelho μας προειδοποιεί:
"Πρόσεχε! Πρόσεχε τι λες σε κάθε κατάσταση ή στιγμή στη ζωή σου. Ο Θεός είναι ο λόγος. Ο Θεός εκδηλώνεται σε καθετί, όμως ο λόγος είναι ένα από τα αγαπημένα του μέσα για να ενεργεί, γιατί ο λόγος είναι η σκέψη που μεταμορφώνεται σε παλμό. Ελευθερώνεις στη γύρω ατμόσφαιρα κάτι που πριν ήταν απλώς ενέργεια".

Όμως, όλα αυτά δε θα συνέβαιναν αν δεν υπήρχε η σχέση μας με τους περιβόητους άλλους.
"Η δύναμη της μαγείας είναι μία δύναμη συλλογική. Είναι τα διάφορα Χαρίσματα που διατηρούν την ενέργεια της δουλειάς σε συνεχή κίνηση. Το ένα εξαρτάται από το άλλο", εξηγούσε η Γουίκα στην Μπρίντα. Αρκεί να αναλογιστούμε στιγμές που είμαστε σε κακή διάθεση και η συνάντησή μας με κάποιον άλλον, με θετική και δυνατή αύρα, κατάφερε να την αλλάξει.

Έτσι λοιπόν, αυτές τις μέρες των γιορτών, των Χριστουγέννων, αισθάνομαι ότι η ενέργεια όλων μας κατά κάποιο τρόπο συντονίζεται. Το μυστήριο αυτών των ημερών, η ζεστή ατμόσφαιρα, η συμπαντική ενέργεια που είναι διαφορετική, απορροφάται από όλους μας και εμείς με τη σειρά μας την αποδεχόμαστε και την προσφέρουμε πίσω στο σύμπαν με ένα μαγικό τρόπο. Ναι, οι καταστάσεις γύρω μας μάς επηρεάζουν, η διάθεση των άλλων επίσης, όμως, αυτό που έχει σημασία είναι το μέσα μας και το μοίρασμά του. Όπως συμβούλευε ο Μάγος την Μπρίντα: " Μην ασχολείσαι υπερβολικά με τους άλλους, οι άλλοι είναι ο καθρέφτης του εαυτού σου. [...] Δεν μπορούμε να συγκεντρώσουμε το Καλό. Η δύναμη του Καλού εξαπλώνεται όπως το φως. Όταν μεταδίδεις τους παλμούς του Καλού, ωφελείς ολόκληρη την ανθρωπότητα".
"Είμαστε υπεύθυνοι για το σύμπαν επειδή είμαστε το σύμπαν".

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας παροτρύνω να αφεθείτε στη μαγεία των εορτών, να έχετε πίστη σε ό,τι είναι να έρθει και να μοιράσετε αυτήν την πίστη και τη μαγεία στους γύρω σας χωρίς δισταγμό ή προκατάληψη! Εκεί βρίσκεται το νόημα της ζωής!
"Γιατί είμαστε εδώ; Η μόνη δυνατή λύση είναι να ακολουθούμε τα όνειρά μας. Το να έχουμε το θάρρος να κάνουμε αυτό που πάντα θέλαμε είναι ο μόνος τρόπος για να δείξουμε ότι έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό. Όταν αποδεχτούμε αυτό, η ζωή θα έχει ιερό νόημα και θα νιώσουμε όπως ένιωσε η Παναγία όταν κάποιο βράδυ ένας ξένος της έκανε μια προσφορά. "Γενοιτό μοι κατά το ρημα σου"*. είπε η Παναγία, γιατί κατάλαβε ότι το ύψιστο μεγαλείο που μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος είναι η αποδοχή του μυστηρίου".
*το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφάλαιο Α', στίχος 38.

Δημοτική Αγορά Χανίων

Έχετε τις καλύτερες ευχές μου για γιορτές γεμάτες υγεία, αγάπη και ευτυχία! Εύχομαι όλοι σας να νιώσετε και να ζήσετε το μυστήριο της ζωής! +Elina Ioannou 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ