ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Έχεις βγει απ' το σπίτι σου την ώρα που ο ήλιος δύει και ένα αόρατο λευκό ψύχος διαπερνά τα κόκαλα σου χωρίς κανένα ρούχο να μπορεί να σε προστατεύσει απ' αυτό; Αν το κάνεις, το πρώτο που θα διαπιστώσεις μετά την αίσθηση του κρύου είναι πως με κάποιο μη φυσικό τρόπο, ο ήλιος βουτάει απότομα σε κάποια χαράδρα και απλώνεται ένα ατέλειωτο σκοτάδι βρίσκοντας τους πάντες, απροετοίμαστους.
Σκέψου να περπατάς ένα υγρό μονοπάτι γεμάτο χώματα από τον τριγύρω κήπο και παχύρρευστες λάσπες από την υγρασία της ώρας. Που πηγαίνεις; Αλήθεια, αν το έκανες -ας πούμε ότι το κάνεις- που πηγαίνεις; Ποιος ο λόγος να κάνεις αυτή τη στιγμή αυτόν τον περίπατο; Με κίνδυνο να χαθείς; Να χτυπήσεις; Να κρυώσεις; Τι κρύβεται πίσω απ' αυτήν την προσπάθεια;
Ένα ύπουλο μουσικό αεράκι ίσως τώρα σε διαπερνά, σπρώχνοντάς σε προς τα κει... και ίσως στη διαδρομή ν' αναρωτιέσαι κι ο ίδιος που πηγαίνεις. Λοιπόν;
Είναι ο δρόμος που περπατάς ένα κομμάτι της ταπείνωσης που πρέπει να υποστείς ή είναι απλά η τιμωρία σου επειδή δεν προετοιμάστηκες γι' αυτόν; Κι αν... κι αν κάπου μετά τα μισά μάθαινες πως ο δρόμος αυτός δεν έχει επιστροφή;
Όχι, ευτυχώς. Ο δρόμος έχει επιστροφή. Να, μόλις φτάσεις στα πέρατα μπορείς να γυρίσεις με ασφάλεια πίσω και ίσως ανακαλύψεις έναν άλλο δρόμο για να το κάνεις. Οπότε μην απασχολείσαι τώρα μ' αυτό. Σκέψου λοιπόν, τι είναι αυτό που έχεις ανάγκη να βγάλεις από μέσα σου, τι είναι αυτό που μεταφράζεται σε ένα μονοπάτι από αγκάθια και λάσπες στην ζωή σου; Ήρθε η ώρα να το εξομολογηθείς και είναι η μεγάλη σου ευκαιρία γνωρίζοντας πως ο δρόμος αυτός δεν έχει τέλος. Όχι για σένα. Όχι τώρα.
Και μόνο στην σκέψη της μαρτυρίας σου, αισθάνεσαι τα γυμνά σου πόδια πιο ανάλαφρα. Λες να είναι η αρχή της επιστροφής ή απλά το κρύο σε έχει παραλύσει; Άνοιξε το παλτό σου και σκόρπισε τις ελπίδες σου κατά μήκος του δρόμου. Αν αρκούν για να καλύψουν ολάκερη την απόσταση, τότε κέρδισες. Μπορείς κι εσύ να γιορτάσεις την επανεκκίνηση της ελπίδας. +Yanni Spiridakis
Σκέψου να περπατάς ένα υγρό μονοπάτι γεμάτο χώματα από τον τριγύρω κήπο και παχύρρευστες λάσπες από την υγρασία της ώρας. Που πηγαίνεις; Αλήθεια, αν το έκανες -ας πούμε ότι το κάνεις- που πηγαίνεις; Ποιος ο λόγος να κάνεις αυτή τη στιγμή αυτόν τον περίπατο; Με κίνδυνο να χαθείς; Να χτυπήσεις; Να κρυώσεις; Τι κρύβεται πίσω απ' αυτήν την προσπάθεια;
Ένα ύπουλο μουσικό αεράκι ίσως τώρα σε διαπερνά, σπρώχνοντάς σε προς τα κει... και ίσως στη διαδρομή ν' αναρωτιέσαι κι ο ίδιος που πηγαίνεις. Λοιπόν;
Είναι ο δρόμος που περπατάς ένα κομμάτι της ταπείνωσης που πρέπει να υποστείς ή είναι απλά η τιμωρία σου επειδή δεν προετοιμάστηκες γι' αυτόν; Κι αν... κι αν κάπου μετά τα μισά μάθαινες πως ο δρόμος αυτός δεν έχει επιστροφή;
Όχι, ευτυχώς. Ο δρόμος έχει επιστροφή. Να, μόλις φτάσεις στα πέρατα μπορείς να γυρίσεις με ασφάλεια πίσω και ίσως ανακαλύψεις έναν άλλο δρόμο για να το κάνεις. Οπότε μην απασχολείσαι τώρα μ' αυτό. Σκέψου λοιπόν, τι είναι αυτό που έχεις ανάγκη να βγάλεις από μέσα σου, τι είναι αυτό που μεταφράζεται σε ένα μονοπάτι από αγκάθια και λάσπες στην ζωή σου; Ήρθε η ώρα να το εξομολογηθείς και είναι η μεγάλη σου ευκαιρία γνωρίζοντας πως ο δρόμος αυτός δεν έχει τέλος. Όχι για σένα. Όχι τώρα.
Και μόνο στην σκέψη της μαρτυρίας σου, αισθάνεσαι τα γυμνά σου πόδια πιο ανάλαφρα. Λες να είναι η αρχή της επιστροφής ή απλά το κρύο σε έχει παραλύσει; Άνοιξε το παλτό σου και σκόρπισε τις ελπίδες σου κατά μήκος του δρόμου. Αν αρκούν για να καλύψουν ολάκερη την απόσταση, τότε κέρδισες. Μπορείς κι εσύ να γιορτάσεις την επανεκκίνηση της ελπίδας. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΩΔΙΚΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το