ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ~ οι μικρές αγγελίες και οι μεγάλες πολυεθνικές

κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας

από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Γράφει η Μαίρη Καρά

     Η γενιά που τέλειωσε το σχολείο πριν την δεκαετία του '80 πρόλαβε να αφομοιώσει την

παράδοσή μας και να αποκατασταθεί επαγγελματικά. Οι μαθητές της μεσαίας τάξης (αυτή που διέλυσαν οι πουλημένες κυβερνήσεις) είχαν πολλές ευκαιρίες να βρουν δουλειά, είτε με γνωριμίες των γονιών, είτε από ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ. Αρκετοί σημερινοί συνταξιούχοι πέρασαν αυτή την διαδικασία ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, όπως λέγαμε. Έπαιρναν την εφημερίδα υπό μάλης και με τα βιογραφικά τους γυρνούσαν στα γραφεία, ελπίζοντας σε μια πρόσληψη. Λόγω δε της μεγάλης ζήτησης εργατικού δυναμικού στον ιδιωτικό τομέα πολλές επιχειρήσεις εξασφάλιζαν υπαλληλικό και εργατικό προσωπικό όλων των ειδικοτήτων από τις Αγγελίες. Έτσι μειώνονταν τα ποσοστά της ΑΝΕΡΓΙΑΣ, και η επιχειρηματική παραγωγή κάλυπτε τις ανάγκες της ΑΓΟΡΑΣ.
     Όσο περνούσαν τα χρόνια οι ευκαιρίες λιγόστευαν για τους νέους, που δεν διέθεταν "υψηλές γνωριμίες" στον κοινωνικό τους περίγυρο. Αναγκαστικά κατέφευγαν στα γραφεία των βουλευτών της περιοχής τους, για μια θέση στο ΔΗΜΟΣΙΟ, διαιωνίζοντας το γνωστό μας "ρουσφέτι". Μ' αυτό τον βολικό τρόπο προσλήφτηκαν οι γόνοι "ημέτερων", εξασφαλίζοντας την μονιμότητα, που ήταν το μεγάλο ζητούμενο. Από τον "μπάρμπα στην Κορώνη" δηλαδή κέρδιζαν με το "σπαθί" τους μια θέση σε πολιτικό γραφείο ή διορίζονταν απ' το παράθυρο στο δημόσιο προς άγραν ψήφων… Αυτό το καθεστώς συνεχίστηκε για πολλά δεκαετίες και συνετέλεσε στην υπερπληθώρα δημόσιων υπαλλήλων. Αυτοί όμως παρέμειναν αμετακίνητοι στις θέσεις τους με όλες τις Κυβερνήσεις μέχρι τις σημερινές ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ.
     Μετά την δεκαετία του 80 κυκλοφόρησαν και ειδικευμένες εφημερίδες ΑΓΓΕΛΙΩΝ, όπου υπήρχε μεγάλη αναζήτηση συνεργατών. Ήταν  μια αληθοφανής επαγγελματική προσφορά, μα έκρυβε τους αληθινούς σκοπούς των νεοεμφανισθέντων ευκαιριακών επιχειρηματιών. Με την υπόσχεση μεγάλων ποσοστών εξασφάλιζαν άμισθο προσωπικό, απ' το οποίο λόγω αφέλειας και μεγάλης ανεργίας αντλούσαν κέρδη, αφού δεν υποχρεώνονταν σε ασφάλεια και φορολογία.  Με το κίνητρο της ΑΠΟΔΟΣΗΣ τούς έταζαν ένα πριμ και ευκαιρία για εξέλιξη και με τον όρο να πιάσουν το επιβαλλόμενο όριο πωλήσεων. Αυτό δεν το κατόρθωναν όλοι βέβαια και στο τέλος του μήνα τούς έδειχναν την πόρτα, αν δεν είχαν φύγει ήδη μόνοι τους, μη αντέχοντας να δουλεύουν χωρίς εξέλιξη και ΑΜΟΙΒΗ.
     Απ' αυτή την απάτη κερδισμένα ήταν πάντα τα "αφεντικά", αφού οι ανύποπτοι νέοι έπεφταν στην καλά στημένη παγίδα και ξαναγύριζαν άφραγκοι στην ΑΝΕΡΓΙΑ! Δυστυχώς αυτή η πρακτική εξελίχτηκε σε ΔΙΚΤΥΑΚΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ, όταν εισέβαλλαν στην Ελλάδα οι ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ εταιρίες. Το σύστημά τους ήταν πιο προχωρημένο με επιστημονικό σχεδιασμό κι απέβλεπε σε σίγουρα και μεγάλα κέρδη. Με ελκυστικές ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ στον Τύπο απευθύνονταν σε ενδιαφερόμενους συνεργάτες, για μεγάλων προδιαγραφών συνεργασία. Οι πρώτες συναντήσεις γίνονταν σε αίθουσες μεγάλων ξενοδοχείων και στη συνέχεια γινόταν επιλογή των υποψηφίων, τους οποίους εκπαίδευαν σε ειδικά ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ.
     Οι επιλεγμένοι συνεργάτες για να ξεκινήσουν την "καριέρα" τους αναγκάζονταν να απευθυνθούν στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον τους, όπου αντλούσαν τους πρώτους πελάτες τους. Έτσι οι εταιρίες εξασφάλιζαν πωλήσεις με ΔΩΡΕΑΝ διαφήμιση και εργασία και χωρίς φορολογία. Κι αυτές οι αφορολόγητες πολυεθνικές τα χρόνια της κρίσης αυξήθηκαν και κατάφεραν να κλείσουν όλα τα μικρομάγαζα των οικογενειακών επιχειρήσεων. Κι αυτές καλά κάνουν αφού το Κράτος τους το επιτρέπει, ο καταναλωτής όμως, γιατί δεν τις περιφρονεί;  Γιατί συνεχίζει να αγοράζει τα προϊόντα τους, αφού τα κέρδη τους εξάγονται στην μητρική εταιρία; Είναι λογική επιλογή αυτή ενός τόσο χτυπημένου λαού απ' το γερμανικό ΜΙΣΟΣ; Τι έχουν πάθει οι καταναλωτές και δεν καταλαβαίνουν, πως τα χρήματά τους επιστρέφουν πάνω τους σαν όπλα για την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ τους;
     Γιατί τα ανακυκλώνουμε εμείς τώρα; Γιατί παρόλη την μεγάλη φτώχεια του λαού μας οι τυχάρπαστοι εργοδότες συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται την ανάγκη μας για μια θέση στον… ήλιο. Δεν εννοούν να αλλάξουν συμπεριφορά και να δείξουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Αλλάζει ο λύκος την προβιά του; Αλλάζει… μόνο για να φάει το πρόβατο. Έτσι κι ο κάθε τυχαίος επιχειρηματίας που με κάθε μέσον βιάζεται να ανέβει στην κορυφή της ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ, να αποκτήσει φήμη, δόξα, λεφτά και ζωή χαρισάμενη κι ας πάνε οι άλλοι να πνιγούν, τι τον νοιάζει; Σιγά να μην νοιαστεί για ένα αξιόλογο παλικάρι, που έφτυσε αίμα για να πάρει ένα πτυχίο και τώρα αναγκάζεται να ξενιτευτεί. Σιγά να μην τον νοιάζει, που τόσοι εργαζόμενοι απολύθηκαν εν ψυχρώ και βρέθηκαν ξαφνικά στον δρόμο!
     Είναι απορίας άξιον όμως πως ακόμα κάνουν μεγάλο τζίρο οι πολυεθνικές, σε μια φτωχοποιημένη ελληνική αγορά. Είναι απορίας άξιον που οι καταναλωτές δεν ενεργούν με το πατριωτικό τους συμφέρον αλλά με το προσωπικό τους, επειδή τα εισαγόμενα προϊόντα είναι λίγο πιο φθηνά από τα ελληνικά. Είναι απορίας άξιον που δεν καταλαβαίνουν πως σκόπιμα γίνεται αυτό, γιατί σ' αυτή την ευαισθησία τους ποντάρουν και οι ιδιοκτήτες των πολυεθνικών. Είναι απορίας άξιον πως δεν γνωρίζουν κάτω από ποιες άθλιες συνθήκες εργάζονται οι Έλληνες υπάλληλοί τους και πόσους εκβιασμούς υφίστανται για να κρατήσουν τον μισθό πείνας… Είναι απορίας άξιον που ΕΜΕΙΣ ακόμα δεν ξεσηκωθήκαμε για να τις ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ!
     Τα τελευταία χρόνια της ΚΡΙΣΗΣ ο λαός μας είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί, μα ακόμα τα δέχεται παθητικά. Κάποτε όμως πρέπει να καταλάβει ποιο είναι το πραγματικό του συμφέρον και να αντιδράσει δυναμικά. Πρέπει όλοι οι Έλληνες να απορρίψουν τα εισαγόμενα και να αγοράζουν ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Να αναγνωρίσουν πως τα εγχώρια παραγόμενα προϊόντα είναι καλύτερα και σε ποιότητα και σε υγιεινή διατροφή. Αν το κάνουν αυτό όλοι οι καταναλωτές… πολύ σύντομα οι αφορολόγητες πολυεθνικές θα μας… εγκαταλείψουν μετά μεγάλης λύπης τους. Κι αυτή θα είναι η τιμωρία τους για το κακό που έκαναν τόσα χρόνια στην οικονομία μας και στους εργαζόμενους. Κι αν καταφέρουμε να τις διώξουμε… τότε θα έχουμε κάνει ένα βήμα προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ!