Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Στις προκριματικές εκλογές της Αϊόβα η Χίλαρι Κλίντον απέκτησε ένα μικρό προβάδισμα ενάντια στον αντίπαλό της Μπέρνι Σάντερς για το χρίσμα των δημοκρατικών κι έκανε ένα μικρό, αλλά ικανοποιητικό βήμα, προς την πραγμάτωση του στόχου της. Ποιος είναι όμως ο απώτερός της στόχος, πέρα απ' τον προφανή, αναρωτιέται μεγάλη μερίδα όσων παρακολουθούν ανά τον κόσμο τα πολιτικά δρώμενα. Μήπως πίσω απ' τα κίνητρα της γυναίκας αυτής που βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο διεκδικώντας την προεδρία των ΗΠΑ υφέρπει μία καλπάζουσα αρχομανία; Οι σταθμοί στη διαδρομή της ήταν σίγουρα πολλοί: πρώτη κυρία των ΗΠΑ, (δις) υπουργός εξωτερικών, γερουσιαστής, διεκδικήτρια του χρίσματος των δημοκρατικών και το 2008.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι γυναίκες, από τη στιγμή που ανεβαίνουν στην εξουσία, παρουσιάζουν κι αυτές τις ίδιες ανθρώπινες αδυναμίες με τους άνδρες. Μελετώντας την ιστορία εντοπίζουμε γυναίκες δυναμικές, πετυχημένες, άλλες πιο ήπιες και χαμηλών τόνων, γυναίκες που μπορούν να διαχειριστούν την εξουσία που βρέθηκε στα χέρια τους κι άλλες που έγιναν υποχείρια αυτής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των τελευταίων, είναι η αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία (780-788 και 797-802), χήρα του αυτοκράτορα Λέοντα Δ' της δυναστείας των Ισαύρων, η οποία βρέθηκε αρχικά στην εξουσία όσο ο γιος της ήταν ανήλικος. Με κεντρική γραμμή της πολιτικής της την αναστήλωση των εικόνων (βρισκόμαστε στην εικονομαχία) προέβη στην Ζ' Οικουμενική Σύνοδο, προκάλεσε αντιδράσεις και αναγκάστηκε να παραχωρήσει την εξουσία στον ενήλικο πλέον γιο της, Κωνσταντίνο Στ'. Η φιλόδοξη αυτή όμως γυναίκα, που κάθε άλλο παρά ταλαντούχα ήταν στον τομέα της διοίκησης του κράτους, ανέπτυξε σε τέτοιου βαθμού εμμονική προσκόλληση στην εξουσία που δε δίστασε όχι μόνο να ανατρέψει με δόλο το γιο της απ' το θρόνο, αλλά και να διατάξει την τύφλωσή του εντός του παλατιού, στην Πορφύρα, το δωμάτιο δηλαδή που εικοσιπέντε περίπου χρόνια πριν τον είχε γεννήσει, με σκοπό να μην απειλήσει ποτέ ξανά την κυριαρχία της. Κάποιες μέρες αργότερα ο Κωνσταντίνος έχασε τη ζωή του από αιμορραγία.
Προφανώς, ο τρόπος διαχείρισης της εξουσίας και ο βαθμός επιρροής της στην προσωπική ζωή, εξαρτάται απ' την προσωπικότητα, τα κίνητρα και τα βιώματα του διαχειριστή, κι αυτό ισχύει ανεξάρτητα απ' το φύλο καθώς εντοπίζουμε και στις γυναίκες πολλές φορές ανάλογες αδυναμίες, με ακραίο παράδειγμα το παραπάνω. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα πως η δίψα για εξουσία δεν έχει φύλο, ούτε χρόνο. Είναι πανανθρώπινη και αιώνια, βασίζεται στο αρχέγονο ένστικτο της κυριαρχίας, μέσα στα χρόνια εκδηλώνεται με ποικίλες και διαφορετικές μορφές, άλλοτε μειώνεται και άλλοτε αυξάνεται. Πάντα όμως είναι παρούσα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι γυναίκες, από τη στιγμή που ανεβαίνουν στην εξουσία, παρουσιάζουν κι αυτές τις ίδιες ανθρώπινες αδυναμίες με τους άνδρες. Μελετώντας την ιστορία εντοπίζουμε γυναίκες δυναμικές, πετυχημένες, άλλες πιο ήπιες και χαμηλών τόνων, γυναίκες που μπορούν να διαχειριστούν την εξουσία που βρέθηκε στα χέρια τους κι άλλες που έγιναν υποχείρια αυτής.
Προφανώς, ο τρόπος διαχείρισης της εξουσίας και ο βαθμός επιρροής της στην προσωπική ζωή, εξαρτάται απ' την προσωπικότητα, τα κίνητρα και τα βιώματα του διαχειριστή, κι αυτό ισχύει ανεξάρτητα απ' το φύλο καθώς εντοπίζουμε και στις γυναίκες πολλές φορές ανάλογες αδυναμίες, με ακραίο παράδειγμα το παραπάνω. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα πως η δίψα για εξουσία δεν έχει φύλο, ούτε χρόνο. Είναι πανανθρώπινη και αιώνια, βασίζεται στο αρχέγονο ένστικτο της κυριαρχίας, μέσα στα χρόνια εκδηλώνεται με ποικίλες και διαφορετικές μορφές, άλλοτε μειώνεται και άλλοτε αυξάνεται. Πάντα όμως είναι παρούσα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το