Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Μπορεί και να έχω διερωτηθεί το ίδιο πράγμα πάνω από δέκα φορές σε αυτό εδώ το ιστολόγιο, όμως κάθε φορά έχω μια διαφορετική αφορμή, κάποια νέα κατάληξη. Πόσο... ευρωπαίοι είμαστε; Εγώ, εσύ και πάει λέγοντας. Συνήθως, σε αυτό το ερώτημα είμαι κατηγορηματικός: "Α! Εμείς δημιουργήσαμε την Ευρώπη, εμείς την καθορίσαμε κατά κάποιο τρόπο, εκείνοι πόσο ευρωπαίοι είναι όχι εμείς". Βλακείες ανασφάλειας, όπως καταλαβαίνετε αγαπητοί αναγνώστες!
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει Μέσους Όρους και αυτοί καθορίζουν τον μέσο ευρωπαίο και άρα από αυτόν μπορούμε να συγκριθούμε. Η έρευνα έδειξε ότι ο μέσος ευρωπαίος πολίτης είναι 42 χρονών. Αν είσαι πάνω από σαράντα φίλε, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Αν είσαι κάτω από τα σαράντα να ξέρεις πως βρίσκεσαι στην περιοχή που γερνάει σχεδόν όσο γρήγορα και η Ιαπωνία! Ο έλληνας είναι μόλις 43 χρονών, οπότε και πάλι κάνε την σύγκρισή σου.
Αν είσαι παντρεμένος μπορείς να αισθάνεσαι πολύ... ευρωπαίος αφού ανήκεις στο 70% του πληθυσμού. Αν όχι... το νιώθεις ότι απομακρύνεσαι; Τώρα αν ανήκεις σε μία οικογένεια με... 2,4 άτομα (εντάξει, ας πούμε μεταξύ δύο και τριών, δηλαδή με ένα παιδί το πολύ) τότε πάλι μέσα είσαι!
Πάμε τώρα σε κάτι που πραγματικά αξίζει προσοχή. Πάνω από το 40% των ευρωπαίων πολιτών μένουν στις πόλεις και αυτό νομίζω πως είναι ένα ιδιαίτερα μικρό ποσοστό από εκείνο που είχα στο μυαλό μου. Το Το 31% ζει σε κωμοπόλεις ενώ το υπόλοιπο 27+ ζει σε αγροτικές περιοχές! Πριν λιγότερο από δέκα χρόνια, σχεδόν ο μισθός πληθυσμός της Ευρώπης ζούσε σε αστικά κέντρα, γεγονός που δείχνει μια αξιοπρόσεχτη τάση του κόσμου να αποαστικοποιείται. Κάποιοι το ονομάζουν "γύρισε στη φύση" και κάποιοι άλλοι ως μία νέα ευκαιρία αξιοποίησης της περιουσίας τους και της κληρονομιάς τους αφού προφανώς το "επιστήμονας" και "καλλιτέχνης" δεν τους βγήκε...
Και κλείνουμε με το εργασιακό. Ένας τομέας όλο πόνο για εμάς. Κι όμως... το 25% των ευρωπαίων δουλεύουν σε εργασίες που σχετίζονται με την δημόσια διοίκηση. Αυτό σημαίνει ότι δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο το "χώσου παιδί μου στο Δημόσιο". Δεν ξέρω ποια είναι η τάση σε αυτό στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά εδώ αυτό πλέον είναι επισκιασμένο από το "χώσου παιδί μου οπουδήποτε", οπότε νομίζω πως η σημερινή Ελλάδα των μηδέν δυνατοτήτων θα έπρεπε να εξαιρείται από αυτούς τους μέσους όρους!
Κοιτάξου στον καθρέφτη λοιπόν, ρίξε μια ματιά στους φίλους και σκέψου... πόσο ευρωπαίος είσαι. Ίσως τελικά οι διαφορές μας να μην είναι τόσο μεγάλος. Ίσως πάλι να είναι... +Yanni Spiridakis
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει Μέσους Όρους και αυτοί καθορίζουν τον μέσο ευρωπαίο και άρα από αυτόν μπορούμε να συγκριθούμε. Η έρευνα έδειξε ότι ο μέσος ευρωπαίος πολίτης είναι 42 χρονών. Αν είσαι πάνω από σαράντα φίλε, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Αν είσαι κάτω από τα σαράντα να ξέρεις πως βρίσκεσαι στην περιοχή που γερνάει σχεδόν όσο γρήγορα και η Ιαπωνία! Ο έλληνας είναι μόλις 43 χρονών, οπότε και πάλι κάνε την σύγκρισή σου.
Αν είσαι παντρεμένος μπορείς να αισθάνεσαι πολύ... ευρωπαίος αφού ανήκεις στο 70% του πληθυσμού. Αν όχι... το νιώθεις ότι απομακρύνεσαι; Τώρα αν ανήκεις σε μία οικογένεια με... 2,4 άτομα (εντάξει, ας πούμε μεταξύ δύο και τριών, δηλαδή με ένα παιδί το πολύ) τότε πάλι μέσα είσαι!
Πάμε τώρα σε κάτι που πραγματικά αξίζει προσοχή. Πάνω από το 40% των ευρωπαίων πολιτών μένουν στις πόλεις και αυτό νομίζω πως είναι ένα ιδιαίτερα μικρό ποσοστό από εκείνο που είχα στο μυαλό μου. Το Το 31% ζει σε κωμοπόλεις ενώ το υπόλοιπο 27+ ζει σε αγροτικές περιοχές! Πριν λιγότερο από δέκα χρόνια, σχεδόν ο μισθός πληθυσμός της Ευρώπης ζούσε σε αστικά κέντρα, γεγονός που δείχνει μια αξιοπρόσεχτη τάση του κόσμου να αποαστικοποιείται. Κάποιοι το ονομάζουν "γύρισε στη φύση" και κάποιοι άλλοι ως μία νέα ευκαιρία αξιοποίησης της περιουσίας τους και της κληρονομιάς τους αφού προφανώς το "επιστήμονας" και "καλλιτέχνης" δεν τους βγήκε...
Και κλείνουμε με το εργασιακό. Ένας τομέας όλο πόνο για εμάς. Κι όμως... το 25% των ευρωπαίων δουλεύουν σε εργασίες που σχετίζονται με την δημόσια διοίκηση. Αυτό σημαίνει ότι δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο το "χώσου παιδί μου στο Δημόσιο". Δεν ξέρω ποια είναι η τάση σε αυτό στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά εδώ αυτό πλέον είναι επισκιασμένο από το "χώσου παιδί μου οπουδήποτε", οπότε νομίζω πως η σημερινή Ελλάδα των μηδέν δυνατοτήτων θα έπρεπε να εξαιρείται από αυτούς τους μέσους όρους!
Κοιτάξου στον καθρέφτη λοιπόν, ρίξε μια ματιά στους φίλους και σκέψου... πόσο ευρωπαίος είσαι. Ίσως τελικά οι διαφορές μας να μην είναι τόσο μεγάλος. Ίσως πάλι να είναι... +Yanni Spiridakis
Όση σχέση έχω με τούρκους και μουσουλμάνους άλλη τόση έχω με τους ευρωπαίους. Είναι άνθρωποι μεγαλωμένοι για αιώνες σε ένα δουλοκτητικό καθεστώς βασιλέων και ευγενών. Επιπλέον είναι καθολικοί. Και καθολικός σημαίνει «αρκεί να φαίνεσαι και όχι να είσαι». Για αυτό τα σκάνδαλα, οι δωροδοκίες, οι κομπίνες και όλα τα καλά πάνε σύννεφο στην «πολιτισμένη» Ευρώπη και επιπλέον ΜΕΝΟΥΝ ΚΡΥΦΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο εμείς με τον βλακώδη χαρακτήρα μας βγάζουμε τα άπλυτά μας στην φόρα και τους δίνουμε την ευκαιρία να παριστάνουν τους τίμιους και τους εργατικούς.
Τελικά, δυστυχώς, είμαστε το στάρι ανάμεσα σε δύο μυλόπετρες: τους καθολικούς ευρωπαίους από την μία μεριά και τους μουσουλμάνους από την άλλη.Ελπίζω να καταφέρουμε να παραμείνουμε στάρι.
σκάνδαλα λοιπόν υπάρχουν παντού οπότε τι διαφορετικό έχουμε εμείς με αυτούς.
Διαγραφήεπίσης το πως τα διαχειριζομαστε δείχνει και το επίπεδο ευφυΐας μας και μάντεψε πως τα πάμε εκεί σε σύγκριση μ αυτούς...
Είναι απόλυτα φυσικό να υπάρχουν σκάνδαλα και κλέφτες ΠΑΝΤΟΥ, αφού όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια ελαττώματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ευρωπαίοι δεν είναι πιο έξυπνοι, έχω τεχνικά παραδείγματα από την δουλειά μου. Απλά έχουν καλύτερη οργάνωση επειδή ζουν στο ίδιο (ουσιαστικά) πολιτικο-οικονομικό καθεστώς εδώ και 1000 χρόνια τουλάχιστον.
Έχουν και καλύτερη οικονομία γιατί εδώ και 500 χρόνια απομυζούν οικονομικά όλες τις ηπείρους. Εμείς ελευθερωθήκαμε από τους τούρκους πριν 150 χρόνια, σκλαβωθήκαμε στους ευρωπαίους και από τότε τους έχουμε πληρώσει σε δάνεια τα μαλιοκέφαλά μας. Και μόνο οι 17 τόνοι χρυσού που μας έφαγαν όταν τον δώσαμε για να τον φυλάξουν οι «σύμμαχοί» μας το 1940, φτάνει για να δικαιολογήσει την οικονομική μας κατάσταση (φυσικά παίζουν ρόλο και τα ελαττώματά μας).
Έτσι και αλλιώς δηλαδή δεν είμαστε ίδιοι ούτε στην ψυχοσύνθεση, ούτε στον πολιτισμό, ούτε στην ιστορία.
Ποιος είναι καλύτερος; ΚΑΝΕΝΑΣ.
Αλλά προτιμώ να αδικούμαι από το να αδικώ (όπως λέει και ο Πλάτωνας) και έτσι ΔΕΝ θα γίνω ποτέ ευρωπαίος. Για τους νεότερους δεν ξέρω…