μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Χαίρεται. Πολλές φορές άλλα έχουμε στο μυαλό μας και άλλα τελικά προκύπτουν. Άλλο θέμα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αλλά το παιδάκι μας μου έδωσε αφορμή μέσα από μια φράση του να μοιραστώ μαζί σας λίγες σκέψεις. Απόγευμα Παρασκευής και μετά από μια βόλτα η μεγάλη μου κόρη μας λέει "μαμά μακάρι να ήταν εδώ η νονά μου, μου λείπει". Η νονά μας τα τελευταία τρία χρόνια μένει μακριά μας με αποτέλεσμα οι συναντήσεις μας να περιορίζονται σε τρεις με πέντε το χρόνο κάτι που δεν καλύπτει συναισθηματικά το παιδί μας.
Μα αλήθεια τι σχέση ιδιαίτερη, όμορφη αλλά και μοναδική είναι αυτή; Τι ιερή σχέση είναι αυτή που λεγόμαστε πνευματικοί γονείς του παιδιού; που οφείλουμε να το νουθετούμε, να συμπληρώνουμε τις ατέλειες των φυσικών του γονέων; Μα ποιος είναι ο ρόλος μας; Πόσο κοντά πρέπει να είμαστε σε αυτό το παιδί; Και μόνο οι νονοί έχουν υποχρεώσεις ή και οι γονείς του παιδιού οφείλουν να αναπτύξουν αυτόν τον δεσμό μέσα από συζητήσεις, μέσα από καθημερινές ιστορίες με την νονά-νονό ή με ένα τηλεφώνημά μας σε εκείνη-εκείνον κ.ο.κ.
Το να είμαστε νονοί δεν σημαίνει να βρισκόμαστε τυπικά δύο με τρεις φορές το χρόνο για να κάνουμε τα δώρα μας στο παιδί. Η αδιαφορία του νονού πληγώνει πάρα πολύ το παιδί και το κάνει να αισθάνεται μειονεκτικά, ειδικά όταν συζητάει με φίλους του, ξαδέρφια του ή ακόμα και αν βλέπει την ενεργή παρουσία του νονού από τον αδερφό του ή από την αδερφή του. Πολλές φορές τα παιδιά μεγαλώνοντας και διαπιστώνοντας την απουσία του νονού από την ζωή τους πιστεύουν ότι εκείνα έχουν κάνει κάτι κακό. Σε αυτή την περίπτωση οφείλουμε να εξηγήσουμε στο παιδί μας ότι η συμπεριφορά της νονάς ή του νονού δεν έχει να κάνει με το ίδιο αλλά με τον ίδιο τον νονό. Μπορούμε να πούμε στο παιδί μας ότι οι άνθρωποι κάποιες φορές δεν μπορούν να αναλάβουν μια τέτοια ευθύνη και απομακρύνονται ή αν έχει προκύψει μια διαφορά μεταξύ εμάς και του νονού η της νονάς να κρατήσουμε μια ισορροπία προς όφελος του παιδιού μας.
Έχοντας δύο παιδιά που είναι βαφτισμένα, μια τεχνική που ακολουθώ για να τα κάνω να αγαπήσουν και να έχουν στο μυαλό τους αλλά και στην καρδιά τους τους νονούς και τις νονές τους, είναι να μιλάμε για αυτούς σε παιχνίδι, όπως για παράδειγμα ότι τους τηλεφωνούμε, να προσευχόμαστε για εκείνους, να βάζουμε το παιδί μας να τους τηλεφωνεί και φυσικά να επιδιώκουμε συναντήσεις μαζί τους. Είναι μια σχέση η οποία αναπτύσσεται με βοήθεια και από τις δύο πλευρές. Καλή Κυριακή. +Ioanna Mpourdouvali
σχόλια; αντιρρν μιαήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
οσωπικ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το