ΣΠΙΘΕΣ ΑΙΣIΟΔΟΞIΑΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ the oscars: τι κρύβεται πίσω από την απόρριψη ενός βραβείου;

σε μία κοινωνία κατήφειας & παρακμής, βρίσκουμε τα εφόδια να αισιοδοξούμε

Καλησπέρα στους αισιόδοξους του +yannidakis! 

Τα βραβεία Oscar αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια ένα θεσμό για την τίμηση του κινηματογράφου που δεν μπορεί εύκολα να αμφισβητηθεί. Όνειρο και στόχος κάθε καλλιτέχνη, ή έστω των περισσότερων, είναι να παραλάβει το πολυπόθητο χρυσό αγαλματίδιο ως επιβράβευση και αναγνώριση της δουλειάς του. Ένα αγαλματίδιο που συχνά μετατρέπεται σε κριτήριο για να επιλέξει ο θεατής να δει μια ταινία ή όχι. Πόσες φορές δεν έχουμε απορρίψει μια ταινία έναντι μιας άλλης επειδή εκείνη είναι υποψήφια για τα φετινά Oscar ή παρέλαβε ένα ή περισσότερα βραβεία στο παρελθόν.

Στην σκέψη μιας τελετής Oscar, μας έρχονται στο νου λέξεις όπως γοητεία, glamour, φαντασμαγορικό show, χλιδή, και, φυσικά, σημαντικές προσωπικότητες του κινηματογράφου σε-εξίσου-σημαντικές στιγμές τους. Όμως, όπως κάθε ευτυχισμένη οικογένεια έχει τις, καλά κρυμμένες, δυσάρεστες στιγμές της, έτσι και η «οικογένεια» των Oscar είχε και στιγμές "άτυχες", που πρόσθεσαν μια σκοτεινή χροιά στο λαμπερό φως που την περιβάλλει. 

Ενόψει, λοιπόν, της τελετής η οποία λαμβάνει χώρα σε μία εβδομάδα και της μεγάλης συζήτησης που έγινε για την απουσία Αφροαμερικανών ηθοποιών από τις φετινές υποψηφιότητες, ας θυμηθούμε (με τη βοήθεια του MOVIESCheatSheet) σημαντικές προσωπικότητες που απέρριψαν ένα βραβείο το οποίο κέρδισαν ή άλλες που πεισματικά αρνούνται να παραβρεθούν στην τελετή απονομής, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, και μας υπενθυμίζουν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή, ακόμα και το να παραλάβεις το χρυσό αγαλματίδιο…

Dudley Nichols

Ο Dudley Nichols ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αρνήθηκε ένα Oscar. Είχε κερδίσει το βραβείο καλύτερου σεναρίου για την ταινία "The Informer" το 1935, βασισμένη σε βιβλίο με θέμα τον Ιρλανδικό πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Ωστόσο, παρά την τιμή που είχε να βραβευθεί, κατέληξε να μποϊκοτάρει την τελετή Όσκαρ λόγω της συνεχής διαμάχης του με την Ακαδημία. Ο Nichols έφτασε να επιστρέψει το βραβείο όταν η Ακαδημία του το έστειλε, ενώ μαζί με το βραβείο τους έδωσε και ένα σημείωμα στο οποίο έγραφε: "Θα ήταν να γυρίσω την πλάτη μου σε σχεδόν χιλιάδες μέλη που τόλμησαν τα πάντα στον αγώνα για μία γνήσια οργάνωση συγγραφέων."

Catherine Hepburn

 Η πασίγνωστη πρωταγωνίστρια Catherine Hepburn είχε προταθεί για δώδεκα Oscar και είχε κερδίσει τέσσερα. Ωστόσο, χωρίς να είναι εντελώς αντίθετη με τα βραβεία ,δεν παρευρέθη σχεδόν σε καμία τελετή. Μία εξαίρεση αποτέλεσε η παρουσία της στην τελετή απονομής το 1974, να δηλώνει πως:     "Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν άκουσα κανέναν να λέει πως ήταν θέμα χρόνου να γίνει.. Είμαι ζωντανή απόδειξη ανθρώπου που μπορεί να περιμένει σαράντα ένα χρόνια για να μην είναι εγωιστής".

      
      George Scott

      Το 1970, ο  George Scott αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο καλύτερου ηθοποιού για την ταινία "Patton", ενώ δήλωσε πως: "η τελετή αυτή είναι μία παρέλαση, μία δημόσια εμφάνιση με σκηνοθετημένη αγωνία για οικονομικούς λόγους". Αντί για τον ίδιο, το βραβείο του παρέλαβε ο παραγωγός της ταινίας, Franc McCarthy. Να σημειωθεί ότι την επόμενη χρονιά, η Ακαδημία τον πρότεινε ξανά για τον ρόλο του στην ταινία "The Hospital". 

     
      Peter O’ Toole

     Ο Peter O’ Toole ήταν υποψήφιος οχτώ φορές για το Oscar Α’ ανδρικού ρόλου, ωστόσο ποτέ δεν κέρδισε ένα. Το 2003, η Ακαδημία αποφάσισε να τον τιμήσει με ένα τιμητικό βραβείο. Παρόλα αυτά, ο O’ Toole δεν το παρέλαβε, μάλιστα έγραψε ένα γράμμα στην Ακαδημία, λέγοντας πως: "Είμαι ακόμα στο παιχνίδι και θα μπορούσα ακόμα να κερδίσω ένα βραβείο. Θα μπορούσε η Ακαδημία να αναβάλει την τιμή μέχρι να γίνω ογδόντα χρονών;". Η Ακαδημία απάντησε λέγοντας πως και άλλοι ηθοποιοί, όπως ο Paul Newman, είχαν παραλάβει τιμητικό βραβείο και στη συνέχεια κέρδισαν για κάποιον ρόλο τους. Έτσι, ο O’Toole τελικά παρευρέθη στην τελετή και παρέλαβε το τιμητικό βραβείο. 

     
      Marlon Brando

            Το 1973, ο Marlon Brando αρνήθηκε να παραλάβει το Oscar για την ερμηνεία του ως Vito Corleone στην ταινία "The Godfather". Στη θέση του βρέθηκε η Sacheen Littlefeather, η οποία είπε τα εξής: "Εκπροσωπώ τον Marlon Brando και μου ζήτησε να σας πω ότι… δεν μπορεί να παραλάβει αυτό το βραβείο. Και οι λόγοι είναι η συμπεριφορά της κινηματογραφικής βιομηχανίας απέναντι στους Αμερικάνους Ινδιάνους". Με αυτόν τον τρόπο, ο Marlon Brando εξέφρασε την άποψή του πως η βιομηχανία κινηματογράφου δεν σέβονταν τους Ινδιάνους, ενώ, παράλληλα, έκανε ευρέως γνωστό το θέμα. Αυτή η στιγμή παραμένει μία από τις πιο δυναμικές στιγμές στην ιστορία της τελετής των Oscar.

      
     Woody Allen

      Ο Woody Allen δεν έχει παρευρεθεί σε καμία από τις φορές που ήταν προτεινόμενος για βραβείο. Σύμφωνα με τον ίδιο: "Δεν έχω κανένα σεβασμό σε μια τέτοιου είδους τελετή. Απλά θεωρώ πως δεν ξέρουν τι κάνουν. Όταν βλέπεις ποιος κερδίζει αυτά τα πράγματα-ή ποιος δεν τα κερδίζει- καταλαβαίνει κανείς πόσο ανώφελο είναι ένα Oscar".

     
     Jean-Luc Godard

      Το 2010, η Ακαδημία βράβευσε τον Jean-Luc Godard με ένα τιμητικό Oscar. Προσπαθούσαν για μήνες να επικοινωνήσουν μαζί του, όμως ανεπιτυχώς. Ο ίδιος σε σχετική συνέντευξη είπε πως: "αν η Ακαδημία θέλει να το κάνει, ας το κάνει. Αλλά εγώ νομίζω πως είναι περίεργο. Και ρωτάω τον εαυτό μου: ποια από τις ταινίες μου έχουν δει; Γνωρίζουν όντως τις ταινίες μου;". Στην ίδια συνέντευξη πρόσθεσε ότι στους λόγους που δεν παρευρέθη την τελετή συμπεριλαμβανόταν και το γεγονός πως δεν κατείχε visa για τις Η.Π.Α. και ότι δεν ήθελε να κάνει αίτηση για να αποκτήσει.

Σύμφωνα με τις παραπάνω δηλώσεις, βλέπουμε ότι τα Oscar, όπως και άλλες παρόμοιου τύπου επίσημες τελετές βραβείων, μετατρέπονται σε αφορμή για να αποκαλυφθούν προσωπικές απόψεις, οι οποίες συχνά έχουν πολιτική ή κοινωνική χροιά, από καλλιτέχνες που έχουμε συνηθίσει να υποδύονται άλλους χαρακτήρες. Με αυτόν τον τρόπο, πτυχές της προσωπικότητάς τους προβάλλονται και δηλώνουν μια ολόκληρη στάση ζωής.  Αυτή η επιλογή εξωτερίκευσης λοιπόν, διαφέρει ως προς τον απώτερο σκοπό. Για κάποιους πρόκειται για διάδοση ενός κοινωνικού θέματος σε ένα ευρύ κοινό, για άλλους είναι η ικανοποίηση του εγωισμού τους με την αντίστροφη διαδικασία ή μία ακόμα ευκαιρία προβολής τους. Για  αρκετούς όμως, είναι η ένδειξη διαφωνίας τους με έναν τέτοιο θεσμό ή μάλλον, σωστότερα, με τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία μια ταινία είναι υποψήφια και τελικά βραβεύεται με ένα Oscar. Και αυτό γιατί η κάθε μορφή τέχνης δεν μπορεί να έχει αντικειμενικά κριτήρια, αυτά αλλάζουν ανάλογα με τον θεατή. Συχνά, τα κριτήρια ενός κριτικού κινηματογράφου διαφέρουν από αυτά του απλού θεατή. Για αυτό άλλωστε, συναντάμε ταινίες να "σαρώνουν" στις εισπράξεις εισιτηρίων και να "πατώνουν" στις κριτικές και τα βραβεία ή το αντίστροφο. 

      Ωστόσο, τα Oscar δε θα πάψουν ποτέ να γοητεύουν γιατί, πάνω απ’ όλα, είναι μία μεγάλη γιορτή. Και σαν κάθε σωστή γιορτή που "σέβεται τον εαυτό της", αποτελείται από λαμπερούς καλεσμένους, προσφέρει φαντασμαγορικό θέαμα και δίνει την ευκαιρία τόσο για να διασκεδάσει κανείς όσο και για να συνομιλήσει, να ανταλλάξει απόψεις και...αν κάποιος καλεσμένος «δεν περνάει τόσο καλά», να το δηλώσει χωρίς φόβο ότι θα χαλάσει το πάρτυ… +Elina Ioannou 

Υποψηφιότητες των βραβείων Oscar για το 2016

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ