ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ batman v superman : ένα διαχρονικό δίλημμα μιας σύγχρονης κοινωνίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Ποτέ κανείς δεν πρόκειται να το παραδεχτεί και ανάμεσα σε αυτούς, ούτε εγώ, ούτε εσύ, αλλά κάπου εκεί έξω από την ημέρα που αποκτούμε λογική ως εκείνη που κλείνουμε τα μάτια μας, υπάρχει κάποιος ή κάτι το οποίο θαυμάζουμε, το οποίο μας ασκεί μία λογική ή ακατανόητη γοητεία γιατί είτε η ταύτιση μαζί του αποτελεί τον υπέρτατο στόχο είτε αυτός ο κάποιος είναι τόσο πέρα απ' τις δυνάμεις μας, που μας αρκεί να τον αποθεώνουμε.

Χρησιμοποίησα επίτηδες παραπάνω τις λέξεις "δυνάμεις" και "αποθεώνω" διότι ήθελα να σας εισάγω στον σημερινό προβληματισμό που αφορά έμμεσα την πρεμιέρα μίας ταινίας. Ως είθισται σε κάθε πρεμιέρα ταινίας που αφορά τον Batman, το +yannidakis βρίσκει μία κοινωνική προέκταση για να καταπιαστεί και σήμερα με αφορμή την υπέρτατη μάχη ηρώων "Batman v Superman" ας ασχοληθούμε ακριβώς με αυτό το δίλημμα. Αλλά πρώτα, ας το γνωρίσουμε.

Από τη μια ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα πια, πάσχει από
ψυχώσεις που δεν του επιτρέπουν να ζήσει μία φυσιολογική ζωή. Πλούσιος, φιλάνθρωπος, καλλιεργημένος, με αίσθημα ευθύνης για το κοινό καλό, αλλά παρανοϊκός και υπερβολικά αφοσιωμένος στον δικό του προσωπικό στόχο. Ο Batman είναι σε αυτή τη ταινία οργισμένος και θα δούμε γιατί.

Από την άλλη ένας εξωγήινος. Ένα ανθρωπόμορφο πλάσμα από άλλο πλανήτη που μεγάλωσε και γαλουχήθηκε με την ανθρώπινη κουλτούρα. Βρέθηκε πρόσφατα να σώνει τον πλανήτη από ένα άλλο πλάσμα και από ξένος έγινες σωτήρας. Από φρικιό έγινε πρότυπο. Από είδος έρευνας έγινε το απόλυτο εργαλείο του κράτους, του κόσμου, του κάθε κατατρεγμένου. Ο Superman δεν είναι, λατρεύεται όμως σαν θεός γιατί οι δυνάμεις και η επιρροή του, είναι... θεϊκές.

Στην ταινία ωστόσο, ο Batman εξοργίζεται από την μάχη κατά την οποία ο Superman έσωσε τον κόσμο. Μέσα σε μία κατοικημένη πόλη προκλήθηκε μια αδυσώπητη καταστροφή με αμέτρητα κατεστραμμένα κτίρια και αμέτρητες ανθρώπινες (παράπλευρες) απώλειες. Μπρος στην σωτηρία του κόσμου, θα μπορούσε να είναι ψιλά γράμματα, όχι όμως για τον άνθρωπο που φοράει την μαύρη στολή της νυχτερίδας τα βράδια και ο οποίος αποφασίζει να τα βάλει μαζί του, όχι για να τον εκδικηθεί, αλλά από τον φόβο ότι αυτή η ανυπολόγιστη δύναμή ή και εξουσία που έχει ή μπορεί να έχει, ενδέχεται κάποτε να αποβεί μοιραία. Ποιος θα μπορούσε να τον σταματήσει αν κάποτε τα πράγματα πήγαιναν στραβά;

Και φτάνουμε στο σημείο που πρέπει να επιλέξουμε. Ναι, εμείς οι κοινοί θνητοί. Με ποιου το πλευρό θα είμαστε σε αυτήν την μάχη ιδεών, αντιλήψεων, αξιών και στόχων; Με κάποιον που μοιάζει σε όλα με θεό εκτός από τις... ανθρώπινες αδυναμίες ή με κάποιον που είναι σαν κι εμάς, ικανός να λυγίσει στο έδαφος υπερασπίζοντας τις δικές του αξίες ως το τέλος;

Ποιανού τα στοιχεία αξίζει να θαυμάσουμε, με ποια να ταυτιστούμε και ποια δύναται να υιοθετήσουμε; Σε τελική ανάλυση... ξέρουμε να διαλέγουμε πρότυπα στις μέρες μας; +Yanni Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ