κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας
από: ακτιβιστής
Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *
Μη νομίσεις πως με εμπνέει το τραγουδάκι «αυτή δεν είναι Αμερική» - όπως θα λέγαμε αυτή την περίοδο «αυτή δεν είναι Ευρωπαϊκή Ένωση» - του δικού μου David Bowie από το άλμπουμ «The Falcon And The Snowman (1985)» , ο Θάνος από τα Μελίσσια επί χούντας είναι η πηγή μου!
Ήμουν στην εξέδρα του γηπέδου των Μελισσίων για να υποστηρίξω την ομάδα μας, η οποία από τεχνικής απόψεως ήταν καλή, άριστη μού φαινότανε! Στις προπονήσεις τα ταλέντα μας έκαναν τα απίθανα, πιθανά, αλλά στον αγώνα της Κυριακής, παρά τις ντρίπλες και το θέαμα, χάναμε από ουσία και τελικά χάναμε και τον αγώνα. Εκείνη η Κυριακή ήταν τραγωδία: Ισχυρός ο αντίπαλος και δυνατά τα μπαρκαρίσματα, συνήθως από δύο παίχτες των αντιπάλων, πάνω στο αστέρι μας, στον Μανόλη! Ήταν αδύνατον να κάνει πάνω από ένα βήμα ο παιχταράς μας! Στενό μαρκάρισμα και μπαμ και κάτω! Η εξέδρα μας ήταν παγωμένη και πού διάθεση για καλαμπούρι και πειράγματα! Μέχρι τη στιγμή κατά την οποία τη σιωπή διακόπτει και τον πάγο σπάει μια βροντερή φωνή από τα ορεινά της κερκίδας: «Σαλαλαλαλά Μανόλη, σάντουιτς γίναμε»!
Δεν γέλασαν όλοι, αλλά εγώ, μικρό παιδί, στο δρόμο για το σπίτι χαμογέλαγα διαρκώς με το «Σαλαλαλαλά Μανόλη, σάντουιτς γίναμε»! Δυνατή κουβέντα που περιγράφει τα πάντα για την ομάδα, σκεφτόμουν, ακριβές το μήνυμα, τέλεια η σημειολογία της - καλά, αυτό δεν το ήξερα τότε - τελικά ο Θάνος δεν ήταν ο σημερινός Τσουκαλάς, αλλά ένας βαθυστόχαστος φιλόσοφος της εξέδρας. Πράγματι, ολόκληρη η ομάδα μας - και όχι μόνον ο Μανόλης - είχε γίνει σάντουιτς εκείνη την περίοδο!
Το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να σού συμβεί, αναγνώστη μου, είναι να μετατραπείς σε σάντουιτς, ή στο χώρο των επιχειρήσεων, ή στο χώρο της διεθνούς πολιτικής, ή γεωπολιτικώς, ή στο πεδίο της καριέρας σου, ή γενικότερα στις σχέσεις σου στη κοινωνία. Δεν είναι πως θα νοιώσεις ασφυκτικά και ίσως εκδηλώσεις παλαβές συμπεριφορές διαφυγής, είναι πως θα αποτελέσεις κρύο γεύμα, πως όλα θα είναι έτοιμα για να γίνεις μια μπουκιά από λογής-λογής αντιπάλους και ανταγωνιστές! Είναι αυτή η αίσθηση που μετατρέπει τον αποκλεισμό σε εφιάλτη.
Κατάλαβες φαντάζομαι τι έκανα στις προηγούμενες αράδες… Δοκίμασα έναν ανθρωπομορφισμό για να περιγράψω το σημερινό δράμα της Ελλάδας, ως γενικό σχήμα με την έννοια του Pierre Bourdieu. Αυτόν τον αμφιλεγόμενο «τρομοκράτη» των κατεστημένων αντιλήψεων και συμπεριφορών της συμπλεγματικής διανόησης και της κομπλεξικής αριστεράς, που ήρθε κάποια στιγμή στη ζωή μου για να αντικαταστήσει τον Θάνο! Μόνον που να, ο Θάνος ξεπροβάλει εκ νέου σήμερα το πρωί, μέσα από τη ντουλάπα της μνήμης μου, μετά τις περίφημες δηλώσεις του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου -παρακαλώ - Ντόναλντ Τουσκ, πως «οι ακανόνιστες ροές μεταναστών στη διαδρομή των Δυτικών Βαλκανίων πρέπει να σταματήσουν […] δεν είναι θέμα μονομερών δράσεων, αλλά κοινή απόφαση της ΕΕ των 28»! Για να συμπληρώσει αρμονικά η υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ, μιλώντας στην «Die Welt»: «Η θέση μου είναι ξεκάθαρη: η Βαλκανική οδός παραμένει κλειστή και αυτό για πάντα».
Από την άλλη, διαβάζοντας τις τελευταίες ημέρες γερμανικό και σουηδικό Τύπο, παρατηρώ μια σημαντική αλλαγή – στον γερμανικό έμμεση, αλλά στον σουηδικό άμεση: Ξαφνικά ο φιλοτουρκικός, Δυτικός Τύπος, μετατρέπεται είτε έμμεσα, είτε άμεσα σε «τουρκοσκεπτικιστικό» και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από μετριοπαθής-συνετός ηγέτης, σε εκβιαστή σουλτάνο! Τι καλά, θα πει ο αφελής έλληνας! Καθόλου καλά, θα σου πω εγώ!
Αν από τη μια κλείσει για πάντα η βαλκανική οδός για τους μετανάστες και από την άλλη διαταραχθεί η σχέση Τουρκίας-ΕΕ, αυτός που θα πληρώσει τα σπασμένα θα είναι η Ελλάδα, η οποία έτσι θα μεταβληθεί σε σάντουιτς μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας… παρά τις ντρίπλες Τσίπρα! Σαλαλαλαλά Αλέξη, σάντουιτς γίναμε, ακούω μια φωνή από το βάθος της εξέδρας!
Και τώρα κάτι χωρίς καλαμπούρι: Αν η γερμανική κυβέρνηση υποκρίνεται ανενδοίαστα και επιτρέψει τελικά να «κλείσει για πάντα η βαλκανική οδός», θα ανοίξει το ζήτημα του πολέμου στα βαλκάνια! Δεν κινδυνολογώ και ούτε αστειεύομαι, σε αυτό καταλήγαμε οι σπουδαστές της «Σχολής της Κοπεγχάγης» προ δεκαετίας, όταν μελετούσαμε το «securitizationmodel» για τη βαλκανική. Αν κλείσεις τη βαλκανική οδό για τους μετανάστες και αναστατώσεις τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, θα έχεις κάνει μια καλή επένδυση σε έναν νέο πόλεμο στη βαλκανική. Αυτή είναι η εκτίμηση (μου) και τότε… Σαλαλαλαλά Ευρώπη και διεθνές σύστημα!...
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *
Ήμουν στην εξέδρα του γηπέδου των Μελισσίων για να υποστηρίξω την ομάδα μας, η οποία από τεχνικής απόψεως ήταν καλή, άριστη μού φαινότανε! Στις προπονήσεις τα ταλέντα μας έκαναν τα απίθανα, πιθανά, αλλά στον αγώνα της Κυριακής, παρά τις ντρίπλες και το θέαμα, χάναμε από ουσία και τελικά χάναμε και τον αγώνα. Εκείνη η Κυριακή ήταν τραγωδία: Ισχυρός ο αντίπαλος και δυνατά τα μπαρκαρίσματα, συνήθως από δύο παίχτες των αντιπάλων, πάνω στο αστέρι μας, στον Μανόλη! Ήταν αδύνατον να κάνει πάνω από ένα βήμα ο παιχταράς μας! Στενό μαρκάρισμα και μπαμ και κάτω! Η εξέδρα μας ήταν παγωμένη και πού διάθεση για καλαμπούρι και πειράγματα! Μέχρι τη στιγμή κατά την οποία τη σιωπή διακόπτει και τον πάγο σπάει μια βροντερή φωνή από τα ορεινά της κερκίδας: «Σαλαλαλαλά Μανόλη, σάντουιτς γίναμε»!
Δεν γέλασαν όλοι, αλλά εγώ, μικρό παιδί, στο δρόμο για το σπίτι χαμογέλαγα διαρκώς με το «Σαλαλαλαλά Μανόλη, σάντουιτς γίναμε»! Δυνατή κουβέντα που περιγράφει τα πάντα για την ομάδα, σκεφτόμουν, ακριβές το μήνυμα, τέλεια η σημειολογία της - καλά, αυτό δεν το ήξερα τότε - τελικά ο Θάνος δεν ήταν ο σημερινός Τσουκαλάς, αλλά ένας βαθυστόχαστος φιλόσοφος της εξέδρας. Πράγματι, ολόκληρη η ομάδα μας - και όχι μόνον ο Μανόλης - είχε γίνει σάντουιτς εκείνη την περίοδο!
Το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να σού συμβεί, αναγνώστη μου, είναι να μετατραπείς σε σάντουιτς, ή στο χώρο των επιχειρήσεων, ή στο χώρο της διεθνούς πολιτικής, ή γεωπολιτικώς, ή στο πεδίο της καριέρας σου, ή γενικότερα στις σχέσεις σου στη κοινωνία. Δεν είναι πως θα νοιώσεις ασφυκτικά και ίσως εκδηλώσεις παλαβές συμπεριφορές διαφυγής, είναι πως θα αποτελέσεις κρύο γεύμα, πως όλα θα είναι έτοιμα για να γίνεις μια μπουκιά από λογής-λογής αντιπάλους και ανταγωνιστές! Είναι αυτή η αίσθηση που μετατρέπει τον αποκλεισμό σε εφιάλτη.
Κατάλαβες φαντάζομαι τι έκανα στις προηγούμενες αράδες… Δοκίμασα έναν ανθρωπομορφισμό για να περιγράψω το σημερινό δράμα της Ελλάδας, ως γενικό σχήμα με την έννοια του Pierre Bourdieu. Αυτόν τον αμφιλεγόμενο «τρομοκράτη» των κατεστημένων αντιλήψεων και συμπεριφορών της συμπλεγματικής διανόησης και της κομπλεξικής αριστεράς, που ήρθε κάποια στιγμή στη ζωή μου για να αντικαταστήσει τον Θάνο! Μόνον που να, ο Θάνος ξεπροβάλει εκ νέου σήμερα το πρωί, μέσα από τη ντουλάπα της μνήμης μου, μετά τις περίφημες δηλώσεις του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου -παρακαλώ - Ντόναλντ Τουσκ, πως «οι ακανόνιστες ροές μεταναστών στη διαδρομή των Δυτικών Βαλκανίων πρέπει να σταματήσουν […] δεν είναι θέμα μονομερών δράσεων, αλλά κοινή απόφαση της ΕΕ των 28»! Για να συμπληρώσει αρμονικά η υπουργός Εσωτερικών της Αυστρίας Γιοχάνα Μικλ-Λάιτνερ, μιλώντας στην «Die Welt»: «Η θέση μου είναι ξεκάθαρη: η Βαλκανική οδός παραμένει κλειστή και αυτό για πάντα».
Από την άλλη, διαβάζοντας τις τελευταίες ημέρες γερμανικό και σουηδικό Τύπο, παρατηρώ μια σημαντική αλλαγή – στον γερμανικό έμμεση, αλλά στον σουηδικό άμεση: Ξαφνικά ο φιλοτουρκικός, Δυτικός Τύπος, μετατρέπεται είτε έμμεσα, είτε άμεσα σε «τουρκοσκεπτικιστικό» και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από μετριοπαθής-συνετός ηγέτης, σε εκβιαστή σουλτάνο! Τι καλά, θα πει ο αφελής έλληνας! Καθόλου καλά, θα σου πω εγώ!
Αν από τη μια κλείσει για πάντα η βαλκανική οδός για τους μετανάστες και από την άλλη διαταραχθεί η σχέση Τουρκίας-ΕΕ, αυτός που θα πληρώσει τα σπασμένα θα είναι η Ελλάδα, η οποία έτσι θα μεταβληθεί σε σάντουιτς μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας… παρά τις ντρίπλες Τσίπρα! Σαλαλαλαλά Αλέξη, σάντουιτς γίναμε, ακούω μια φωνή από το βάθος της εξέδρας!
Και τώρα κάτι χωρίς καλαμπούρι: Αν η γερμανική κυβέρνηση υποκρίνεται ανενδοίαστα και επιτρέψει τελικά να «κλείσει για πάντα η βαλκανική οδός», θα ανοίξει το ζήτημα του πολέμου στα βαλκάνια! Δεν κινδυνολογώ και ούτε αστειεύομαι, σε αυτό καταλήγαμε οι σπουδαστές της «Σχολής της Κοπεγχάγης» προ δεκαετίας, όταν μελετούσαμε το «securitizationmodel» για τη βαλκανική. Αν κλείσεις τη βαλκανική οδό για τους μετανάστες και αναστατώσεις τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, θα έχεις κάνει μια καλή επένδυση σε έναν νέο πόλεμο στη βαλκανική. Αυτή είναι η εκτίμηση (μου) και τότε… Σαλαλαλαλά Ευρώπη και διεθνές σύστημα!...
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το