Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Μόλις χθες έγινα μάρτυρας και παρατηρητής ενός φαινόμενου που με γύρισε πολλά χρόνια πίσω, σε κάτι όμορφες εποχές που πλέον δεν προλαβαίνω καν να νοσταλγώ.
Ενώ λοιπόν εγώ έτρεχα σαν τον τρελό, παρατηρώ ένα ζευγαράκι -εικάζω φοιτητών- να περπατάει χέρι-χέρι με μία γαλήνη ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Φορούσαν και οι δύο πρόχειρα εκτός μόδας, ρούχα ενώ ακόμα και η εμφάνισή τους έδειχνε ελαφρά ατημέλητη. Έκατσαν σε ένα παγκάκι συζητώντας χαμογελαστοί, έδωσαν ένα τρυφερό φιλί και συνέχισαν σέρνοντας τα φαρδιά ρούχα τους πέρα-δώθε.
Κοιτώντας τους μέσα από το πανάκριβο πουκάμισο ζωσμένο στο ακριβό μου παντελόνι, σάστισα προς στιγμήν, αντιλαμβανόμενος έναν παράλληλο κόσμο που υπάρχει εκεί έξω. Γιατί... δεν είναι πως ο χρόνος περνά, είναι πως οι συνθήκες αλλάζουν και ξαφνικά βρισκόμαστε όλοι να ζούμε σε ένα παράλληλο κόσμο, τόσο διαφορετικό κι όμως την ίδια στιγμή ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που ήμασταν μόλις "χθες".
Ποιος λέει πως δεν υπάρχει αντίδοτο στην κρίση; Ποιος λέει πως αυτή δε νικιέται; Αυτά τα παιδιά έχουν να αντιμετωπίσουν ότι όλοι μας με τον δικό τους τρόπο. Μειωμένο χαρτζιλίκι από τους γονείς τους, περισσότερα έξοδα, περισσότερη μιζέρια, ένα μέλλον χωρίς φως και προοπτικές κι όμως... αυτά τα παιδιά ζούσαν ένα όνειρο μέσα στην αλήθεια της ζωής τους. Για κάποιες στιγμές είχαν απεγκλωβιστεί από το άγχος των μαθημάτων και των όποιων τρέχοντων δραστηριοτήτων τους.
Είμαστε κι εμείς έτσι. Ζωσμένοι με άγχος ανασφάλεια, εκκρεμότητες δίχως τέλος και δουλειά μέχρι τα ξημερώματα κι ενώ το πρωί το ξυπνητήρι θα χτυπήσει έτσι κι αλλιώς στις εφτά το πρωί. Όμως εμείς, είμαστε εγκλωβισμένοι σε αυτόν τον κόσμο. Ο άλλος, ο παράλληλος είναι τόσο κοντά, όμως δείχνει τόσο απόμακρος από την σημερινή κατάσταση που μας διακατέχει.
Είναι ο νεανικός έρωτας; Η παιδική αθωότητα; Οι αναμνήσεις του ηλικιωμένου; Είναι ένας μικρός παράδεισος που ο καθένας μας βρίσκει (ή αναζητά) ενίοτε μέσα στην μέρα του; Όπως και να 'χει, υπάρχει ένας παράλληλος κόσμος εκεί έξω. Δεν είναι απαγορευμένος, ούτε συνιστά αναισθησία. Είναι αυτός που έστω και προσωρινά, νικά κάθε κρίση, κάθε έγνοια, κάθε εκκρεμότητα. Αν δεν ξέρεις σε τι αναφέρομαι, τότε ψάξε. Ψάξε να τον βρεις πριν να είναι αργά! +Yanni Spiridakis
Κοιτώντας τους μέσα από το πανάκριβο πουκάμισο ζωσμένο στο ακριβό μου παντελόνι, σάστισα προς στιγμήν, αντιλαμβανόμενος έναν παράλληλο κόσμο που υπάρχει εκεί έξω. Γιατί... δεν είναι πως ο χρόνος περνά, είναι πως οι συνθήκες αλλάζουν και ξαφνικά βρισκόμαστε όλοι να ζούμε σε ένα παράλληλο κόσμο, τόσο διαφορετικό κι όμως την ίδια στιγμή ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που ήμασταν μόλις "χθες".
Ποιος λέει πως δεν υπάρχει αντίδοτο στην κρίση; Ποιος λέει πως αυτή δε νικιέται; Αυτά τα παιδιά έχουν να αντιμετωπίσουν ότι όλοι μας με τον δικό τους τρόπο. Μειωμένο χαρτζιλίκι από τους γονείς τους, περισσότερα έξοδα, περισσότερη μιζέρια, ένα μέλλον χωρίς φως και προοπτικές κι όμως... αυτά τα παιδιά ζούσαν ένα όνειρο μέσα στην αλήθεια της ζωής τους. Για κάποιες στιγμές είχαν απεγκλωβιστεί από το άγχος των μαθημάτων και των όποιων τρέχοντων δραστηριοτήτων τους.
Είναι ο νεανικός έρωτας; Η παιδική αθωότητα; Οι αναμνήσεις του ηλικιωμένου; Είναι ένας μικρός παράδεισος που ο καθένας μας βρίσκει (ή αναζητά) ενίοτε μέσα στην μέρα του; Όπως και να 'χει, υπάρχει ένας παράλληλος κόσμος εκεί έξω. Δεν είναι απαγορευμένος, ούτε συνιστά αναισθησία. Είναι αυτός που έστω και προσωρινά, νικά κάθε κρίση, κάθε έγνοια, κάθε εκκρεμότητα. Αν δεν ξέρεις σε τι αναφέρομαι, τότε ψάξε. Ψάξε να τον βρεις πριν να είναι αργά! +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το