Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Η Ευρώπη και το μέλλον της έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό την παγκόσμια κοινή γνώμη, αφού τα προβλήματα ανακύπτουν το ένα μετά το άλλο: οικονομική ύφεση, διαχείριση προσφυγικού, μέλη της Ε.Ε. που επιθυμούν να αποχωρήσουν, τριγμοί μεταξύ κρατών-μελών κι η ιδέα για μία "Ενωμένη Ευρώπη" η οποία μέρα με τη μέρα ξεθωριάζει. Σήμερα, θα βουτήξουμε μαζί στα άδυτα της ιστορίας της νεότερης Ευρώπης.
Η εικόνα που έχουμε σήμερα για την Ευρώπη προέκυψε από ένα μεγάλο διάστημα ζυμώσεων, μετακινήσεων και εισβολών που διήρκεσε απ' τον 4ο ως και τον 13ο μ.Χ. αιώνα. Γερμανικά και σλαβικά φύλα διασπείρονται και εγκαθίστανται στην περιοχή, την ώρα που βίκινγκς εποικίζουν την Ισλανδία, ιδρύουν το Δουβλίνο και δημιουργούν το βασίλειο τον Ρως στο Κίεβο. Ο χάρτης αλλάζει πλήρως, και μαζί μ' αυτόν, και το προφίλ της Ευρώπης. Σταδιακά, οι "βαρβαρικές" εισβολές εξαλείφονται,το εμπόριο δυναμώνει, το φεουδαρχικό σύστημα και οι ιδιαίτερες ρυθμίσεις του γίνονται καθεστώς και η κοινωνία βρίσκεται σε αδιάλειπτη κατάσταση αλλαγών και αναθεωρήσεων. Παρά την ταύτιση του Μεσαίωνα με το σκοταδισμό και τη συντήρηση, έχουμε εκείνη την εποχή αξιοσημείωτα επιτεύγματα που χάραξαν πορεία για το μέλλον: η Μάγκνα Κάρτα, η Χάνσα, τα πρώτα πανεπιστήμια κτλ.
Αλλαγή σελίδας μετά τον 15ο αιώνα, όταν αναδεικνύεται στην Ιταλία και τις Κάτω Χώρες και εξαπλώνεται σχεδόν παντού το πνεύμα ελευθερίας της Αναγέννησης αλλά και όταν πραγματοποιούνται οι ανακαλύψεις (Ινδία, Αμερική, Αυστραλία, Δ. Αφρική, Α. Ασία) από Πορτογάλους, Ισπανούς, Ολλανδούς, Γάλλους και Άγγλους. Όσο προχωράμε προς το σήμερα, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Οι 17ος και 18ος αιώνας έμελλε να φέρουν στην Ευρώπη απ' τη μία το Διαφωτισμό με το ορθολογιστικό πνεύμα και την πίστη στην πρόοδο (αρχές που γεννούν τη Γαλλική Επανάσταση), κι απ' την άλλη τη Βιομηχανική επανάσταση, μία απ' τις μεγαλύτερες τομές που συνέβησαν και θα συμβούν στην παγκόσμια ιστορία: η εισαγωγή της μηχανής στην παραγωγική διαδικασία αλλάζει κάθε τι που θεωρούνταν δεδομένο.
Ο αιώνας που ακολουθεί, ο 19ος, ως και τις παρυφές του 20ου αποτελεί αιώνα επαναστατικών κινημάτων στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, κοινωνικών και εθνικών διεκδικήσεων και αναδιαμόρφωσης του τοπίου. Τότε ανακύπτουν ιδεολόγιες όπως ο εθνικισμός, ο συντηρητισμός κι ο σοσιαλισμός.
Ο 20ος αιώνας έρχεται να γεμίσει την περιοχή στο αίμα, με τη διεξαγωγή των δύο Παγκοσμίων Πολέμων κατά κύριο λόγο στα εδάφη της (1914-1918, 1939-1945). Αξιοσημείωτο συμβάν φυσικά είναι και η Ρωσική Επανάσταση με την ανάδυση του Κομμουνισμού, γεγονός που αλλάζει άρδην το πολιτικό σκηνικό με τη δημιουργία της Ε.Σ.Σ.Δ. Το 1952, σε μία προσπάθεια εκτεταμένης ειρήνης, δημιουργείται η Ε.Κ.Α.Χ (μετέπειτα Ε.Ο.Κ και Ε.Ε.). Μέσα στα χρόνια, το "Ευρωπαϊκό Ιδεώδες" τροποποιείται και αλλάζει μερικώς, αλλά ο κεντρικός άξονας παραμένει πάντα ο ίδιος.
Σήμερα, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η Ευρώπη και η ένωσή της βρίσκονται μάλλον σε δεινή θέση, αφού αποδεικνύονται αδιαμφισβήτητα ανίκανες να διαχειριστούν τα μεγάλα τους προβλήματα. Οι ηγέτες δεν πείθουν ότι διαθέτουν τη σχετική ακεραιότητα και οι πολίτες έχουν χάσει την πίστη τους στην Ε.Ε. Το ερώτημα που τίθεται, και η απάντηση του οποίου πρόκειται να κρίνει το παγκόσμιο μέλλον, είναι: θα αντέξει η Ευρώπη για μία ακόμη φορά μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ή οι καταστάσεις προοικονομούν το τέλος ενός ακόμη κεφαλαίου στο πολύτομο εγχειρίδιο της ιστορίας; +Κωνσταντίνα Πορφυρού
Η εικόνα που έχουμε σήμερα για την Ευρώπη προέκυψε από ένα μεγάλο διάστημα ζυμώσεων, μετακινήσεων και εισβολών που διήρκεσε απ' τον 4ο ως και τον 13ο μ.Χ. αιώνα. Γερμανικά και σλαβικά φύλα διασπείρονται και εγκαθίστανται στην περιοχή, την ώρα που βίκινγκς εποικίζουν την Ισλανδία, ιδρύουν το Δουβλίνο και δημιουργούν το βασίλειο τον Ρως στο Κίεβο. Ο χάρτης αλλάζει πλήρως, και μαζί μ' αυτόν, και το προφίλ της Ευρώπης. Σταδιακά, οι "βαρβαρικές" εισβολές εξαλείφονται,το εμπόριο δυναμώνει, το φεουδαρχικό σύστημα και οι ιδιαίτερες ρυθμίσεις του γίνονται καθεστώς και η κοινωνία βρίσκεται σε αδιάλειπτη κατάσταση αλλαγών και αναθεωρήσεων. Παρά την ταύτιση του Μεσαίωνα με το σκοταδισμό και τη συντήρηση, έχουμε εκείνη την εποχή αξιοσημείωτα επιτεύγματα που χάραξαν πορεία για το μέλλον: η Μάγκνα Κάρτα, η Χάνσα, τα πρώτα πανεπιστήμια κτλ.
Η οροφή της Καπέλα Σιξτίνα, έργο του Μικελάντζελο, σήμα κατατεθέν της αναγέννησης |
Ο αιώνας που ακολουθεί, ο 19ος, ως και τις παρυφές του 20ου αποτελεί αιώνα επαναστατικών κινημάτων στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, κοινωνικών και εθνικών διεκδικήσεων και αναδιαμόρφωσης του τοπίου. Τότε ανακύπτουν ιδεολόγιες όπως ο εθνικισμός, ο συντηρητισμός κι ο σοσιαλισμός.
Η λήξη του Α' Παγκοσμίου απ' τον τύπο της εποχής |
Σήμερα, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η Ευρώπη και η ένωσή της βρίσκονται μάλλον σε δεινή θέση, αφού αποδεικνύονται αδιαμφισβήτητα ανίκανες να διαχειριστούν τα μεγάλα τους προβλήματα. Οι ηγέτες δεν πείθουν ότι διαθέτουν τη σχετική ακεραιότητα και οι πολίτες έχουν χάσει την πίστη τους στην Ε.Ε. Το ερώτημα που τίθεται, και η απάντηση του οποίου πρόκειται να κρίνει το παγκόσμιο μέλλον, είναι: θα αντέξει η Ευρώπη για μία ακόμη φορά μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ή οι καταστάσεις προοικονομούν το τέλος ενός ακόμη κεφαλαίου στο πολύτομο εγχειρίδιο της ιστορίας; +Κωνσταντίνα Πορφυρού
Μπράβο Κωνσταντίνα, πολύ καλή περίληψη της Ευρωπαϊκής ιστορίας. Πολλά θα μάθουμε από το δημοψήφησμα της Βρετανίας τον Ιούνιο και τότε ίσως έχουμε μια καλύτερη ιδέα αν αυτή θα είναι η αρχή του τέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Προχθές χτυπήσαν οι καμπάνες για τη Μέρκελ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Νίκο! Πράγματι θα έχει πολύ ενδιαφέρον, προσωπικά πιστεύω ότι θα το εγκαταλείψουν το καράβι οι Άγγλοι... όσο για τις καμπάνες, το βλέπω να χτυπάνε για πολλούς σε σύντομο χρονικό διάστημα!
Διαγραφή1) Αλλάξτε τον τίτλο ΠΑΡΑΥΤΑ! Δεν μπορείτε να προσβάλετε έτσι το παλιό αυτό έθιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφή2) Ποια «ιδέα για ενωμένη Ευρώπη»;
Η ενωμένη Ευρώπη γεννήθηκε πεθαμένη από την στιγμή που τα μισά ιδρυτικά μέλη της έχουν δικό τους νόμισμα. Εξάλλου μέχρι σήμερα δεν έχω δει πουθενά ένα κράτος να κάνει κάτι για ανθρωπιστικούς και πολιτιστικούς λόγους. Ο μόνος λόγος δράσης όλων είναι η πολιτική και οικονομική επικράτησή τους.
3) Η ημιθανής Ευρώπη-ζόμπι θα αντέξει τόσο, όσο θα την κρατάνε ζωντανή οι δύο τρεις πολυεθνικές υπερ-τράπεζες, οι ΝΕΦΕΛΩΔΕΙΣ αγορές και οι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙ επενδυτές. Όταν δεν θα τους συμφέρει πια θα την ξαποστείλουν ακαριαία, δημιουργώντας μία οικονομική κατάρρευση ή έναν πόλεμο στο κατάλληλο σημείο.
φανταστικο αφιερωμα. μπορει να πει κνεις πολλα για την ευρωπη αλλα εχεις χωρεσει πολυ συμαντικα νοηματα και ανατριχιαστικα βιντεο εκει
ΑπάντησηΔιαγραφή