Η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής εθισμού στο διαδίκτυο, σε δημοσίευσή της στο περιοδικό "ECAP journal", της Ευρωπαϊκής Παιδοψυχιατρικής εταιρείας, έρχεται να σοκάρει γονείς και κοινωνία: σε πανευρωπαϊκή εμβέλεια, το υψηλότερο ποσοστό εφήβων προσκολλημένων στο διαδίκτυο, εντοπίζεται στην Κω (16,3%). Στη Λάρισα, οι έφηβοι χρήστες μέσα σε πέντε χρόνια έφτασαν από το 70% στο 100% και οι εθισμένοι από το 6% στο 12%.
Πέρα από τις αναμενόμενες ενστάσεις μας, που αφορούν κυρίως την υγεία των παιδιών (ψυχική και σωματική), καθώς η προσκόλληση στο ίντερνετ μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη τόσο για την ομαλή κοινωνικοποίηση, την ανάπτυξη ενδιαφερόντων, την ενασχόληση με τις σχολικές υποχρεώσεις όσο και για την υγεία ματιών και σώματος (αλήθεια, πόσοι είμαστε σίγουροι ότι καθόμαστε στον υπολογιστή με τη σωστή στάση;), οφείλουμε να προβληματιστούμε και με ένα άλλο ζήτημα...
Ένας νέος της ελληνικής επαρχίας (και αναφέρομαι σ' αυτούς λόγω των πορισμάτων της έρευνας), πως αλλιώς μπορεί να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του; Τι επιλογές έχει; Πόσες φορές να πάει στην ίδια καφετέρια, πόσο να διαβάσει πια για το σχολείο του, στο οποίο μάλιστα και κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει έλλειψη καθηγητών; Η ψυχαγωγία είναι περιορισμένη, τουλάχιστον για τους χειμερινούς μήνες, ενώ οι συγκοινωνίες, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα "αποκούμπι" για την πρόσβαση σε σημεία ενδιαφέροντος, είναι παραμελημένες σε βαθμό κακουργήματος.
Ας εξετάσουμε όμως και κάτι άλλο: τις κλειστές κοινωνίες και τους μηχανισμούς που αναπτύσσουν. Κατά πόσο ένας έφηβος, δεδομένων των ψυχολογικών διεργασιών και αλλαγών που υφίσταται σ' αυτό το υπερευαίσθητο κομμάτι της ζωής του, μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα; Κατά πόσο μπορεί να διαμορφώσει και να φέρει στο φως το προσωπικό του στυλ χωρίς να στραφούν επάνω του βλέμματα περιέργειας; Και, άραγε, τι ποσοστό των κατοίκων της επαρχίας είναι σε ηλικία κοντά στη δική του, για να έχει την ευχέρεια να αναπτύξει δεσμούς και να επιλέξει τους φίλους του;
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι το ζήτημα είναι αρκετά σύνθετο και έχει ποικίλες προεκτάσεις. Αν μη τι άλλο οφείλουμε αφενός να μην αφορίζουμε τους νέους για τις επιλογές τους και αφετέρου να μην περιμένουμε τον Μεσσία-Κράτος να κάνει κάτι για τους πολίτες του αυτούς, γιατί, όπως έχουν τα πράγματα, η αναμονή θα πάει χαμένη. Μπορούμε να βασιστούμε μόνο στην πρωτοβουλία των συμπολιτών μας και την δημιουργικότητα των ανθρώπων.
Υ.Γ: αναφορικά με το φλέγον ζήτημα "παιδί και τεχνολογία", και για όσους επιθυμείτε περαιτέρω προβληματισμό σχετικά μ' αυτό, σας παραπέμπω στο εξαιρετικό αφιέρωμα της Ιωάννας Μπουρδούβαλη και του Βασίλη Αναστασιάδη. Καλή ανάγνωση! +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις;
ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το