ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ~ η αθλητική μας μελαγχολία αυτό το αξιοζήλευτο σαββατοκύριακο

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Το συνηθίζω κάθε Μάιο να ασχολούμαι λίγο παραπάνω με τον αθλητισμό, οπότε θα με ανεχτείτε και σήμερα. Είναι επειδή κάθε τέτοια εποχή ο αθλητισμός -αν ζεις στην Ελλάδα- προσφέρει αρκετούς προβληματισμούς. Είναι επειδή σου θυμίζει πως ο λαός μας είναι τελικά κάτι ολίγον τι διαφορετικό από οποιονδήποτε άλλο. Και όλα αυτά θα τα δούμε συνοπτικά παρακάτω.

Στην Αγγλία ολοκληρώθηκε η ποδοσφαιρική χρονιά με μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στον παγκόσμιο αθλητισμό. Πρόκειται για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από μία ομάδα που γνώρισα μόνο και μόνο επειδή το 1997 ο Θοδωρής Ζαγοράκης αγωνιζόταν σε αυτήν. Πρόκειται για την Leicester City η οποία ήταν από τα πρώτα φαβορί για να υποβιβαστούν και τελικά κέρδισε το πρωτάθλημα. Αυτό το σαββατοκύριακο δε, έγινε και ο τελικός του κυπέλλου Αγγλίας στον οποίο όλοι καμαρώσαμε το κατάμεστο Wembley το οποίο αποτελεί κόσμημα των γηπέδων.

Εδώ Ελλάδα. Το πρωτάθλημα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Αυτή τη στιγμή σε πρώτη και δεύτερη κατηγορία πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον τρεις εκκρεμείς υποθέσεις δικαστηρίου που αφορούν παράγοντες, ομάδες και ομοσπονδίες ολόκληρες! Οι πρόεδροι είναι οι πρωταγωνιστές των ομάδων αφού πριν και μετά το παιχνίδι αυτοί κλέβουν την δόξα με ανακοινώσεις, μηνύσεις και δημοσιεύσεις. Ακολουθεί η... αβεβαιότητα. Ποιος αγώνας θα γίνει σε ποια ημερομηνία και ποιες ομάδες θα παίξουν σε αυτόν! Βλέπετε κάποιες ομάδες δεν έχουν καν άδεια για να παίζουν, αλλά... παίζουν κανονικά. Επίσης λόγω τιμωρίας, κάποιοι αγώνες θα έπρεπε να διεξάγονται χωρίς κόσμο μιας και αυτή είναι η λύση που βρήκαν οι υπεύθυνοι για να λύσουν το πρόβλημα τις βίας, οπότε βλέπουμε αγώνες όπως ο πρόσφατος τελικός του κυπέλλου Ελλάδος να γίνονται σε γήπεδα όπως το ΟΑΚΑ των 70000 θέσεων. Ο αγώνας έγινε λες και ήταν φιλικό, η μία ομάδα πήρε το κύπελλο και πανηγύριζε μπροστά στις κάμερες με τους παίκτες να φαντασιώνονται τους οπαδούς να παραληρούν! Ο αγώνας αυτός βέβαια, δεν είχε μέρα διεξαγωγής ακριβώς επειδή κανείς δεν μπορούσε να αποφασίσει αν θα γινόταν, με την παρουσία ποιων και τελικά με τι συνθήκες. Τελικά, έγινε, ο νικητής ήταν ένας (είπαμε πανηγύριζε μόνος του) κι όμως παρά την σοβαρότητα ενός τελικού που ολοκλήρωσε μια ολόκληρη χρονιά η φωτογραφία/είδηση του αγώνα ήταν αυτή:

Την ίδια ώρα έχουμε τους τελικούς στο ελληνικό πρωτάθλημα μπάσκετ με δύο από τις κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη να αγωνίζονται μεταξύ τους. Η είδηση εδώ, δεν είναι ο νικητής, τα ωραία καρφώματα και οι έξυπνες στρατηγικές των παικτών, αλλά το ότι οι οργανωμένοι οπαδοί απέτρεψαν ή μάλλον διέκοψαν ένα σύνθημα μιας μερίδας φίλων τους που έβριζαν την μάνα ενός παίκτη. Εγώ βέβαια θα συμπληρώσω πως είδηση είναι και το γεγονός πως ο αγώνας ολοκληρώθηκε. Χωρίς επεισόδια και διακοπές.

Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναπτύξω θεωρίες εξυγίανσης του αθλητισμού. Το έχω κάνει στο παρελθόν και αν είναι επίκαιρο θα το ξανακάνω, μιας και έχω πολύ ξεκάθαρες και εφαρμόσιμες προτάσεις. Είναι ότι αυτό το σαββατοκύριακο, που σε περισσότερες από εφτά χώρες της Ευρώπης διεξάγονται οι τελικοί κυπέλλου με τη μορφή μιας πραγματικής γιορτής με φιλάθλους, μουσικές, στολισμούς και όμορφες εικόνες, εδώ μας πιάνει μια μελαγχολία, μία απογοήτευση που συμπληρώνει αυτήν που αισθανόμαστε βλέποντας την γενικότερη κατάσταση την οποία βιώνουμε σε αυτή τη χώρα και στους υπόλοιπους τομείς. Ο μόνος τρόπος να την απαλύνουμε... η συνδρομητική τηλεόραση! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ