Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας του +yannidakis
Ας αρχίσουμε με δύο σημαντικές (ίσως και λίγο επίπονες αν το σκεφτούμε καλύτερα) παραδοχές. Πρώτον, η διπλωματία καταφέρνει διαχρονικά να δώσει λύσεις όταν η δύναμη των όπλων αποδεικνύεται κενή. Λύσεις που έρχονται πιο σύντομα και πιο αποτελεσματικά. Δεύτερον, αν μπορούσαμε να έχουμε να έχουμε μία εποπτική θέαση της ιστορίας, θα συνειδητοποιούσαμε ότι η διπλωματία έχει αφήσει το στίγμα της στις πιο πολλές και πιο σημαντικές σελίδες της. Λήξεις πολέμων, συμμαχίες, μυστικά άρθρα, αιφνιδιασμοί, μία παρτίδα σκάκι της οποίας ο νικητής φέρει στις πλάτες του ανθρώπινες τύχες.
Προχωράμε σε "απτά" παραδείγματα. 23 Αυγούστου 1939. Η Γερμανία του Χίτλερ και η Ρωσία του Στάλιν υπογράφουν τη Συμφωνία "Μολότοφ-Ρίμπεντροπ". Φαινομενικά, πρόκειται για ένα σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ των δύο δυνάμεων, ωστόσο σε μυστική διάταξη της συνθήκης, διαμοιράζουν το Πολωνικό κράτος σε ζώνες επιρροής. Την 1η Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί εισβάλλουν στη χώρα, ενώ λίγες μετά ακολουθεί και η Σοβιετική εισβολή. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι πλέον γεγονός.
6 Ιουλίου 1827. Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία αποφασίζουν να μεσολαβήσουν για το ελληνικό ζήτημα, συμφωνούν στη δημιουργία μίας φόρου υποτελούς περιφέρειας στον ελληνικό χώρο. Τα όρια αυτού είχαν μείνει ασαφή, όπως και οι εγγυήσεις των μεγάλων δυνάμεων για την ειρήνη (Συνθήκη του Λονδίνου). Σε μυστικό άρθρο, οι τρεις δυνάμεις συμφωνούν να διαθέσουν στόλο για την απομάκρυνση του Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο. Αποτέλεσμα; Η ναυμαχία του Ναυαρίνου, καθοριστικής σημασίας για την έκβαση της επανάστασης.
(Παρατηρούμε ότι στα διπλωματικά παιχνίδια διακυβεύονται πολλές φορές οι τύχες λαών και ανθρώπων που δεν έχουν λόγο στις διαπραγματεύσεις και τις συμφωνίες. Βλέπετε, το "δίκιο του ισχυρού" βρίσκει απόλυτη εφαρμογή όσων αφορά τέτοιου είδους εκδηλώσεις).
Αν κάτι λοιπόν πρέπει να κρατήσουμε από αυτές τις σκέψεις, είναι η συνειδητοποίηση πως αυτού του είδους τους χειρισμούς, τους κάνουν εκλεγμένοι από μας άνθρωποι, δικές μας επιλογές, και πως με την ψήφο μας γράφεται ιστορία. Έχουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης. Επιπλέον, ίσως ήρθε η ώρα σα λαός να αρχίσουμε να εξοικειωνόμαστε με την πολιτική σκακιέρα, να ασχολούμαστε λίγο περισσότερο με ανάλογα θέματα και να μάθουμε να ερμηνεύουμε τα σημάδια. Όσα τουλάχιστον ξέρουμε. Γιατί πάντα θα υπάρχουν και τα κρυμμένα χαρτιά... +Κωνσταντίνα Πορφυρού
6 Ιουλίου 1827. Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία αποφασίζουν να μεσολαβήσουν για το ελληνικό ζήτημα, συμφωνούν στη δημιουργία μίας φόρου υποτελούς περιφέρειας στον ελληνικό χώρο. Τα όρια αυτού είχαν μείνει ασαφή, όπως και οι εγγυήσεις των μεγάλων δυνάμεων για την ειρήνη (Συνθήκη του Λονδίνου). Σε μυστικό άρθρο, οι τρεις δυνάμεις συμφωνούν να διαθέσουν στόλο για την απομάκρυνση του Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο. Αποτέλεσμα; Η ναυμαχία του Ναυαρίνου, καθοριστικής σημασίας για την έκβαση της επανάστασης.
(Παρατηρούμε ότι στα διπλωματικά παιχνίδια διακυβεύονται πολλές φορές οι τύχες λαών και ανθρώπων που δεν έχουν λόγο στις διαπραγματεύσεις και τις συμφωνίες. Βλέπετε, το "δίκιο του ισχυρού" βρίσκει απόλυτη εφαρμογή όσων αφορά τέτοιου είδους εκδηλώσεις).
Αν κάτι λοιπόν πρέπει να κρατήσουμε από αυτές τις σκέψεις, είναι η συνειδητοποίηση πως αυτού του είδους τους χειρισμούς, τους κάνουν εκλεγμένοι από μας άνθρωποι, δικές μας επιλογές, και πως με την ψήφο μας γράφεται ιστορία. Έχουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης. Επιπλέον, ίσως ήρθε η ώρα σα λαός να αρχίσουμε να εξοικειωνόμαστε με την πολιτική σκακιέρα, να ασχολούμαστε λίγο περισσότερο με ανάλογα θέματα και να μάθουμε να ερμηνεύουμε τα σημάδια. Όσα τουλάχιστον ξέρουμε. Γιατί πάντα θα υπάρχουν και τα κρυμμένα χαρτιά... +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το