Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Ούτε βδομάδα δεν έχει μείνει μέχρι τις φετινές "Πανελλήνιες Εξετάσεις". Είναι η περίοδος που το άγχος χτυπάει κόκκινο, η τηλεόραση γεμίζει διαφημίσεις βιταμινών, όλοι πέφτουν πάνω σου σα να' σαι άρρωστος, η μαμά σου σου φτιάχνει τα αγαπημένα σου φαγητά, ο Φίλης ξηλώνει την επιτροπή των εξετάσεων λίγες μέρες πριν την έναρξή τους... Ωραία πράγματα γενικά.
Όσοι έχουν μπει σ' αυτή τη διαδικασία, όσος καιρός και να έχει περάσει, όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα, τέτοιες μέρες έχουν πάντα ένα γνώριμο σφίξιμο στο στομάχι. Και μόνο η ανάμνηση της αποστραγγιστικής αυτής εμπειρίας αρκεί. Γιατί αυτό είναι οι Πανελλήνιες: σε παίρνουμε άνθρωπο, με όνειρα, στόχους, ενέργεια, διάθεση και σε ξεζουμίζουμε. Σε γεμίζουμε άγχος, σου ρουφάμε τη δημιουργικότητα, σε κάνουμε ανταγωνιστικό, ευτελίζουμε την ύψιστη πνευματική διεργασία της μόρφωσης. Χωλαίνει το σύστημα, χωλαίνει όπως και να το δεις. Κι αν η ελεύθερη εισαγωγή στα πανεπιστήμια, με εξέταση στο τέλος του πρώτου έτους η οποία θα κρίνει ποιοι θα συνεχίζουν και ποιοι όχι, έχει τεθεί επί τάπητος από ακαδημαϊκούς, φαίνεται πως (τουλάχιστον στο εγγύς) μέλλον δεν πρόκειται να πάρει σάρκα και οστά.
Αφού λοιπόν έτσι είναι το σύστημα φίλε μου, εσύ που στις 16 του μήνα θα βρεθείς σε μία απ' αυτές τις αίθουσες, να έχεις στο μυαλό σου πως η ζωή και τα όνειρα δεν τελειώνουν στα 18 μας χρόνια. Κάτι τέτοιο θα ισοπέδωνε τις ισορροπίες της φύσης. Όποιος αξίζει δε χάνεται. Μην ξεχνάς επίσης ότι η ώρα του απολογισμού δεν έφτασε ακόμη: το πόσο διάβασες, το τι θα άλλαζες... Είναι ακόμη πολύ νωρίς γι' αυτά. Τώρα είναι η ώρα της μάχης. Τράβα λοιπόν με αυτοπεποίθηση (βασικό συστατικό της επιτυχίας). Όλη η φάση που έχεις άγχος; Ε, αυτή λήγει τη στιγμή που θα πάρεις τα θέματα του πρώτου μαθήματος στα χέρια σου. Εκείνο το δευτερόλεπτο, απομυθοποιούνται οι πανελλήνιες στα μάτια σου.
Venceremos. +Kωνσταντίνα Πορφυρού
Όσοι έχουν μπει σ' αυτή τη διαδικασία, όσος καιρός και να έχει περάσει, όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα, τέτοιες μέρες έχουν πάντα ένα γνώριμο σφίξιμο στο στομάχι. Και μόνο η ανάμνηση της αποστραγγιστικής αυτής εμπειρίας αρκεί. Γιατί αυτό είναι οι Πανελλήνιες: σε παίρνουμε άνθρωπο, με όνειρα, στόχους, ενέργεια, διάθεση και σε ξεζουμίζουμε. Σε γεμίζουμε άγχος, σου ρουφάμε τη δημιουργικότητα, σε κάνουμε ανταγωνιστικό, ευτελίζουμε την ύψιστη πνευματική διεργασία της μόρφωσης. Χωλαίνει το σύστημα, χωλαίνει όπως και να το δεις. Κι αν η ελεύθερη εισαγωγή στα πανεπιστήμια, με εξέταση στο τέλος του πρώτου έτους η οποία θα κρίνει ποιοι θα συνεχίζουν και ποιοι όχι, έχει τεθεί επί τάπητος από ακαδημαϊκούς, φαίνεται πως (τουλάχιστον στο εγγύς) μέλλον δεν πρόκειται να πάρει σάρκα και οστά.
Αφού λοιπόν έτσι είναι το σύστημα φίλε μου, εσύ που στις 16 του μήνα θα βρεθείς σε μία απ' αυτές τις αίθουσες, να έχεις στο μυαλό σου πως η ζωή και τα όνειρα δεν τελειώνουν στα 18 μας χρόνια. Κάτι τέτοιο θα ισοπέδωνε τις ισορροπίες της φύσης. Όποιος αξίζει δε χάνεται. Μην ξεχνάς επίσης ότι η ώρα του απολογισμού δεν έφτασε ακόμη: το πόσο διάβασες, το τι θα άλλαζες... Είναι ακόμη πολύ νωρίς γι' αυτά. Τώρα είναι η ώρα της μάχης. Τράβα λοιπόν με αυτοπεποίθηση (βασικό συστατικό της επιτυχίας). Όλη η φάση που έχεις άγχος; Ε, αυτή λήγει τη στιγμή που θα πάρεις τα θέματα του πρώτου μαθήματος στα χέρια σου. Εκείνο το δευτερόλεπτο, απομυθοποιούνται οι πανελλήνιες στα μάτια σου.
Venceremos. +Kωνσταντίνα Πορφυρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το