Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Παίρνω σαν δεδομένο ότι η Ελλάδα ανήκει στην Δύση, γιατί αν είναι αλλιώς τα πράγματα, τότε απλά ζητώ συγγνώμη και προσπερνάω. Η παιδεία -λοιπόν- στην Ελλάδα αποτελεί μία ολόκληρη (πονεμένη) ιστορία που όταν κάποτε καταφέρει κάποιος να συγκεντρώσει και να μελετήσει, θα αναρωτιέται πως αυτό το έθνος κατάφερε κι έφτασε μέχρι εκεί που έφτασε τέλος πάντων.
Τα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ελλάδα αλλάζουν με ρυθμό λανσαρίσματος νέων μοντέλων αυτοκινήτων από μια εταιρεία. Από την Αρχαία Ελλάδα που η σκληραγώγηση περιελάμβανε ξύλο, έκθεση σε κινδύνους και ποιος ξέρει τι άλλο, έως το κρυφό σχολειό, η ποδιά, η στολή κλπ.
Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο το εκπαιδευτικό μας σύστημα προσπάθησε να εναρμονιστεί σε παρόμοια της Δύσης χωρίς καμία πρόβλεψη για την σωστή εναρμόνιση του στα παιδιά και τους δασκάλους. Λες και απλά εφάρμοσες έναν αντικαπνιστικό νόμο που (θα έπρεπε να) είναι ο ίδιος σε όλο τον κόσμο. Θέλετε παραδείγματα; Δέσμες, κατευθύνσεις με δεκατέσσερα μαθήματα σε πανελλήνιες εξετάσεις. Αργότερα πιο λίγα, πιο διαφορετικά. Προαγωγή σε τριτοβάθμια ιδρύματα με βαθμούς κάτω της βάσης, με μηδενικά στο γραπτό, αδικίες στους άριστους και το αποτέλεσμα; Άθλια εκπαιδευτικά ιδρύματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με αιώνιους φοιτητές, εγκληματίες φοιτητές και προπαντός, πτυχιούχοι τούβλα χωρίς ειδικές γνώσεις!!!
Το 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε, ωστόσο η πτώση της συμπαρέσυρε ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά συστήματα που ήταν έτοιμο να εφαρμοστεί. Η τότε Υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου το είχε παρουσιάσει και το yannidakis ως πιστοποιημένο ιστολόγιο από το Υπουργείο Παιδείας είχε αναφερθεί σε αυτό με εκτεταμένο αφιέρωμα. Το γεγονός ότι είχε βασιστεί στα εκπαιδευτικά συστήματα της Καλιφόρνια των ΗΠΑ και της Σκανδιναβίας (που θεωρούνται τα καλύτερα στον κόσμο) λέει πολλά...
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κανένας πολιτικός, καμία κυβέρνηση, δεν κατάφερε και δεν καταφέρνει ως διαφαίνεται, να βγάλει απ' το τέλμα την παιδεία στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν να πρέπει να αποφασίζουν πάντα αυτοί για όλα;
Στην Κρήτη πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μία πρωτοβουλία που μπορεί ακόμα να μην είναι ώριμη, υπό συνθήκες όμως μπορεί να δείξει τον δρόμο. Σύμφωνα με αυτή, εκατοντάδες μαθητές από σχολικές μονάδες της Π/θμιας (Νηπιαγωγεία- Δημοτικά Σχολεία) και της Δ/θμιας (Γυμνάσια- Λύκεια- ΕΕΕΕΚ) Εκπαίδευσης Κρήτης ανταποκρίθηκαν με πολύ χαρά στην πρόσκληση που τους απευθύνθηκε από την Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Κρήτης να συμμετέχουν στο 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο της με θέμα: «Κοινωνία και Σχολείο: μια σχέση υπό διαπραγμάτευση» προσεγγίζοντας είτε με γραπτό κείμενο (μέχρι δύο σελίδες Α4) είτε με καλλιτεχνική έκφραση της επιλογής τους (μολύβι, κάρβουνο, χρώμα) σε χαρτί ή καμβά, μεγέθους Α4 τα παρακάτω θέματα:
“Το σχολείο που θα ήθελα” ή “Το σχολείο που θα μου έδινε γνώσεις, χαρά και δύναμη” ή “Το σχολείο που θα άνοιγε δρόμους στη ζωή μου”.
Τα παιδιά είχαν τεράστια συμμετοχή και έδειξαν τον δρόμο. Πολλές απόψεις παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και όπως είπα, υπό συνθήκες θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση για ένα νέο και μόνιμο πλέον, εκπαιδευτικό σύστημα.
Τα παιδιά είναι εδώ. Αλλά δεν είναι για πάντα, γιατί μεγαλώνουν και φθείρονται σαν εμάς. Όσο είναι ακόμα παιδιά πρέπει να τα "εκμεταλλευτούμε" και να ρουφήξουμε ότι μπορούν να μας προσφέρουν, και είναι πολλά, πάρα πολλά... +Yanni Spiridakis
Τα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ελλάδα αλλάζουν με ρυθμό λανσαρίσματος νέων μοντέλων αυτοκινήτων από μια εταιρεία. Από την Αρχαία Ελλάδα που η σκληραγώγηση περιελάμβανε ξύλο, έκθεση σε κινδύνους και ποιος ξέρει τι άλλο, έως το κρυφό σχολειό, η ποδιά, η στολή κλπ.
Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο το εκπαιδευτικό μας σύστημα προσπάθησε να εναρμονιστεί σε παρόμοια της Δύσης χωρίς καμία πρόβλεψη για την σωστή εναρμόνιση του στα παιδιά και τους δασκάλους. Λες και απλά εφάρμοσες έναν αντικαπνιστικό νόμο που (θα έπρεπε να) είναι ο ίδιος σε όλο τον κόσμο. Θέλετε παραδείγματα; Δέσμες, κατευθύνσεις με δεκατέσσερα μαθήματα σε πανελλήνιες εξετάσεις. Αργότερα πιο λίγα, πιο διαφορετικά. Προαγωγή σε τριτοβάθμια ιδρύματα με βαθμούς κάτω της βάσης, με μηδενικά στο γραπτό, αδικίες στους άριστους και το αποτέλεσμα; Άθλια εκπαιδευτικά ιδρύματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με αιώνιους φοιτητές, εγκληματίες φοιτητές και προπαντός, πτυχιούχοι τούβλα χωρίς ειδικές γνώσεις!!!
Το 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε, ωστόσο η πτώση της συμπαρέσυρε ένα από τα κορυφαία εκπαιδευτικά συστήματα που ήταν έτοιμο να εφαρμοστεί. Η τότε Υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου το είχε παρουσιάσει και το yannidakis ως πιστοποιημένο ιστολόγιο από το Υπουργείο Παιδείας είχε αναφερθεί σε αυτό με εκτεταμένο αφιέρωμα. Το γεγονός ότι είχε βασιστεί στα εκπαιδευτικά συστήματα της Καλιφόρνια των ΗΠΑ και της Σκανδιναβίας (που θεωρούνται τα καλύτερα στον κόσμο) λέει πολλά...
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κανένας πολιτικός, καμία κυβέρνηση, δεν κατάφερε και δεν καταφέρνει ως διαφαίνεται, να βγάλει απ' το τέλμα την παιδεία στην Ελλάδα. Γιατί λοιπόν να πρέπει να αποφασίζουν πάντα αυτοί για όλα;
Στην Κρήτη πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μία πρωτοβουλία που μπορεί ακόμα να μην είναι ώριμη, υπό συνθήκες όμως μπορεί να δείξει τον δρόμο. Σύμφωνα με αυτή, εκατοντάδες μαθητές από σχολικές μονάδες της Π/θμιας (Νηπιαγωγεία- Δημοτικά Σχολεία) και της Δ/θμιας (Γυμνάσια- Λύκεια- ΕΕΕΕΚ) Εκπαίδευσης Κρήτης ανταποκρίθηκαν με πολύ χαρά στην πρόσκληση που τους απευθύνθηκε από την Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Κρήτης να συμμετέχουν στο 1ο Πανελλήνιο Εκπαιδευτικό Συνέδριο της με θέμα: «Κοινωνία και Σχολείο: μια σχέση υπό διαπραγμάτευση» προσεγγίζοντας είτε με γραπτό κείμενο (μέχρι δύο σελίδες Α4) είτε με καλλιτεχνική έκφραση της επιλογής τους (μολύβι, κάρβουνο, χρώμα) σε χαρτί ή καμβά, μεγέθους Α4 τα παρακάτω θέματα:
“Το σχολείο που θα ήθελα” ή “Το σχολείο που θα μου έδινε γνώσεις, χαρά και δύναμη” ή “Το σχολείο που θα άνοιγε δρόμους στη ζωή μου”.
Τα παιδιά είχαν τεράστια συμμετοχή και έδειξαν τον δρόμο. Πολλές απόψεις παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και όπως είπα, υπό συνθήκες θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση για ένα νέο και μόνιμο πλέον, εκπαιδευτικό σύστημα.
Τα παιδιά είναι εδώ. Αλλά δεν είναι για πάντα, γιατί μεγαλώνουν και φθείρονται σαν εμάς. Όσο είναι ακόμα παιδιά πρέπει να τα "εκμεταλλευτούμε" και να ρουφήξουμε ότι μπορούν να μας προσφέρουν, και είναι πολλά, πάρα πολλά... +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το