χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis
Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με μια φίλη σχετικά με το θέμα της απιστίας. Αυτή η συζήτηση, βέβαια, δεν κατέληξε κάπου, αφού τα πράγματα για εμάς είναι πιο απλά συγκριτικά με άλλους ανθρώπους: δεν είμαστε παντρεμένες, και είμαστε ηλικιακά μικρές για να μπορούμε να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα.
«Δεν πιστεύω ότι κάποιος, μετά από 30 χρόνια γάμου, θα συνεχίσει να είναι πιστός», μου είπε. Και συμφώνησα. Εκεί όμως άρχισαν να μπερδεύονται τα πράγματα και το θέμα πήρε πιο μεγάλες διαστάσεις. Είχα πάντα στο μυαλό μου πως οι περισσότεροι άνθρωποι, έστω και άθελα τους, αναζητούν το τέλειο ταίρι. Και λέγοντας "τέλειο" εννοώ τον άνθρωπο εκείνο που θα μας ξυπνήσει την επιθυμία να δημιουργήσουμε οικογένεια, και από τον οποίο δεν θα χωρίσουμε ποτέ, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται. Γιατί όμως όταν βρίσκουμε αυτό το άτομο δυσκολευόμαστε να αφήσουμε την εργένικη ζωή μας ή επιθυμούμε να επιστρέψουμε σε αυτή; Είναι σημάδι πως ο άνθρωπος αυτός δεν μας ταιριάζει όσο νομίζαμε ή υποσυνείδητα δεν αντέχουμε την ιδέα πως θα περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας με τον ίδιο άνθρωπο; Και πάλι, είναι εγωιστικό να καταλήξουμε να απιστήσουμε ή μήπως η απιστία αποτελεί μία ακόμα ανθρώπινη ανάγκη; +el. gk.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το