κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας
από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily
Γράφει η Μαίρη Καρά
Η αγαπημένη μας πατρίδα έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια κόπωσης τελευταία. Γερνάει αγαπητοί μου συμπολίτες κι εμείς μαζί της. Έχει πάρει την κατιούσα και δικαιολογημένα, μετά τα τόσα χτυπήματα που δέχεται πανταχόθεν… από εχθρούς εξωτερικούς, μα πιο πολύ -δυστυχώς - από εσωτερικούς. Μπορεί να αντιδρά στιγμιαία στις κατά καιρούς εκδηλώσεις καταπίεσης και διαφθοράς -με σκουριασμένα αντανακλαστικά- όμως κουράζεται γρήγορα και λησμονεί. Αποχαυνώνεται με τις πολιτικές τσόντες και τα τηλεοπτικά διαζύγια και κατακάθεται, επαναπαυμένη με τα λίγα στην αρχή και μετά με τα λιγότερα.
Σαν ηλικιωμένη ανήμπορη Κυρία πάει στις εκλογές υποβασταζόμενη από υποτιθέμενους προστάτες και ψηφίζει αυτό που θα της δώσουν σε φακελάκι στο χέρι.. ούτε καν αναρωτιέται αν μέσα στα δικαιώματά της υπάρχουν κι άλλες επιλογές. Βιάζεται να εκτελέσει το πατριωτικό της καθήκον και να γυρίσει ικανοποιημένη στην πολυθρόνα της. Της φτάνει που εισέπραξε ένα επιδοκιμαστικό ευρωπαϊκό χτύπημα στον ώμο μετά. Κι αυτό της φτάνει, για να βαυκαλίζεται πως ΥΠΑΡΧΕΙ.
Πού; Στα χαρτιά; Την έχουν διαγράψει τα προδοτικά ΜΝΗΜΟΝΙΑ. Στους Νόμους; Τους καταπατούν ασύστολα τα ψηφισμένα υπαλληλάκια μας. Στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ; Το έχουν καταστρατηγήσει σε άπειρα άρθρα του… τώρα πια μόνο την Πλατεία του βλέπουμε. Στην ΕΔΑΦΙΚΗ ακεραιότητα; Μπάτε λαθραίοι αλέστε κι αλεστικά απαιτείτε κι από πάνω. Στην Εθνική Ανεξαρτησία; Ποτέ δεν την κατείχε, αφού ο Καποδίστριας δεν πρόλαβε να την κατοχυρώσει. Προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων ήταν και είναι σήμερα χάρις στα ψεύτικα ΔΑΝΕΙΑ…
Η Αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986 όπου αφαιρέθηκε "το άρθρο με το οποίο οριζόταν σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε σε περίπτωση που υπήρχε δυσαρμονία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και στην λαϊκή θέληση, να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές", έγινε μια σκηνή τραγικής θεατρικής κωμωδίας, που παίζεται μόνο και μόνο για να δίνει την ευκαιρία σε πολιτικούς προδότες, να επιχαίρονται πως εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν εκλεγεί με την πλειοψηφία του. Κι ο έρημος λαός όντας μπλοκαρισμένος απ' τις συνωμοτικές προκλήσεις τους, δεν μπορεί να ενεργοποιήσει το ΑΡΘΡΟ 120 του Συντάγματος, έτσι ώστε να περάσει στα χέρια του η ΕΞΟΥΣΙΑ της ΧΩΡΑΣ.
Στέκεται απαθής μπρος στην αναπάντεχη υποδούλωση του απ' τους Διεθνείς τοκογλύφους, μη μπορώντας να αντιδράσει, όπως του αξίζει. Ανατρέχει σε παλαιά λεξιλόγια και σε ένδοξες ιστορικές σελίδες του παρελθόντος, αναζητώντας απαντήσεις για το μέλλον του. Και ξαφνικά αρχίζει να μιλάει για κατεχόμενη πατρίδα και για θυσίες «υπέρ του έθνους»… Θυσίες που μόνο στα λόγια μένουν, γιατί οι πλειοψηφία δεν είναι διαθέσιμοι. Και με το δίκιο τους αφού τα άμφια και τα κεφάλαια μένουν ανέγγιχτα. Αφού ενισχύονται οι Τράπεζες και περικόπτονται οι μισθοί και οι συντάξεις. Αφοί οι δήθεν οικονομικοί μονόδρομοι στηρίζουν και διαιωνίζουν την ίδια ακριβώς κατάσταση. Αυτήν που μας οδήγησε ένα βήμα πριν απ' τον ΕΘΝΙΚΟ ΑΦΑΝΙΣΜΟ.
Κι έτσι παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε στείρες λογικές αδράνειας, αφού δεν βλέπει ΦΩΣ στο τουνελ. Και καταλήγει απελπισμένος, πως "έτσι είναι το σύστημα". Γιατί το σύστημα είναι το MATRIX κι όταν μπαίνεις δεν βγαίνεις… ούτε με απεργίες ούτε με διαδηλώσεις, ούτε με συλλαλητήρια. Αυτές οι μέθοδοι πάλιωσαν πια μαζί με την Ελλάδα και γι' αυτό δεν ιδρώνει το αυτί κανενός δουλικού, που κι αυτός "αγωνίζεται", γιατί ο "σκοπός αγιάζει τα ΜΕΣΑ (του)" και την καρέκλα του. Οπότε… τι να κάνουμε κι εμείς ο ταλαίπωρος λαός; Ας το καταπιούμε κι αυτό κι όσο αντέξουμε! Αυτά όμως συνέβαιναν κάποτε μόνο στις οθόνες, στις οποίες μαθητεύσαμε και… ξυπνήσαμε! Τώρα πια δεν κοιμόμαστε (!) και η περίπτωσή μας δεν είναι επιστημονικής φαντασίας… μάλλον σαπουνόπερα, που παίζεται καθημερινά σε κάθε ολιγαρχικό ΚΑΝΑΛΙ!
Κι εμείς παρακολουθούμε κι ερμηνεύουμε ταυτόχρονα κι ανελλιπώς συγκινημένοι τις τραγικές εξελίξεις. Θεατές και πρωταγωνιστές σε ένα σενάριο πλασαρισμένο έτοιμο, που δεν μας δόθηκε ποτέ ουσιαστικά η ευκαιρία, να συμμετέχουμε στην γραφή του, όσο κι αν αυτή η ψευδαίσθηση ήταν εξαιρετικά εκτελεσμένη. Χιλιάδες κομπάρσοι υπερπαραγωγής - από Μ.Κ.Ο. χρηματοδοτούμενης - με μόνη φιλοδοξία να φέρει κέρδος μόνο στα παρασκηνιακά πιόνια. Ο παραλογισμός σ' όλη του την έκταση, αφού μετά από έξη χρόνια επιβεβλημένης λιτότητας στον λαό και ΜΟΝΟ (τα μέτρα ποτέ για τους ίδιους) κι ας είναι αυτοί που επιβάλλουν παράνομα… οι ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ!
Φυσικό είναι να προκαλούν μεγάλο θυμό, που γίνεται τεράστια ΟΡΓΗ στους αποδέκτες των οικονομικών αφαιμάξεων, αφού είναι οι μόνοι που δεν ευθύνονται για την χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Το σύστημα όλων των αδηφάγων κυβερνήσεων από μεταπολίτευσης, που σαν καλοζωισμένοι κομπιναδόροι κι ευέλικτοι καταχραστές δεν νοιώθουν καμία ενοχή κι αισχύνη για τα εγκλήματά τους. Ως εκ τούτου το θεωρούν απόλυτα λογικό, να πρέπει να πληρώσουν τα θύματά τους τα σπασμένα για τις δικές τους ατασθαλίες. Πολύ βολική λογική επιλογή για ΔΕΚΤΕΣ, μα άδικη για τους ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ.
Και που κανείς απ' τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας μέχρι τώρα δεν έχει σκεφτεί ή τολμήσει να διεκδικήσει- όταν το «εθνικό» χρέος έχει φτάσει να απαιτεί ανυποχώρητο λαϊκές θυσίες- την αρωγή του αμύθητου και ξεφωνημένου παγκαριού της Εκκλησίας. Κι ως συνήθως οι διανοούμενοι λουφάζουν (εκτός κι αν είναι να υπερασπιστούν τα δικαιώματα γνωστών εκδοτών, για να απολύουν συνδικαλιστές). Τότε ΞΥΠΝΟΥΝ!
Κι ο απλός πολίτης που προορίζεται να σηκώσει τα "βάρη" στο άμεσο μέλλον, βρίσκει πιο εύκολη εκτόνωση να σχολιάζει τα τολμηρά «καλλιτεχνήματα» πλατινέ περσόνων, παρά να αντιδρά συστηματικά στα επιχρυσωμένα με φλυαρίες περί πατρίδος κυβερνητικά χάπια. "Ας αντιδράσουν τα κορόιδα". Μα δεν είναι απίθανο αυτός ο θυμός, να μεταλλαχτεί σε κάτι πιο συμπαγές και δραστικό. Κι έτσι και ξυπνήσουν οι Έλληνες κι ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ… και πάρουν την τύχη της ΕΛΛΑΔΑΣ στα χέρια τους ΕΝΩΜΕΝΟΙ… Τότε… ούτε τα ελικόπτερα δεν θα μπορούν να σώσουν τους πολιτικούς ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ!
Γράφει η Μαίρη Καρά
Σαν ηλικιωμένη ανήμπορη Κυρία πάει στις εκλογές υποβασταζόμενη από υποτιθέμενους προστάτες και ψηφίζει αυτό που θα της δώσουν σε φακελάκι στο χέρι.. ούτε καν αναρωτιέται αν μέσα στα δικαιώματά της υπάρχουν κι άλλες επιλογές. Βιάζεται να εκτελέσει το πατριωτικό της καθήκον και να γυρίσει ικανοποιημένη στην πολυθρόνα της. Της φτάνει που εισέπραξε ένα επιδοκιμαστικό ευρωπαϊκό χτύπημα στον ώμο μετά. Κι αυτό της φτάνει, για να βαυκαλίζεται πως ΥΠΑΡΧΕΙ.
Πού; Στα χαρτιά; Την έχουν διαγράψει τα προδοτικά ΜΝΗΜΟΝΙΑ. Στους Νόμους; Τους καταπατούν ασύστολα τα ψηφισμένα υπαλληλάκια μας. Στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ; Το έχουν καταστρατηγήσει σε άπειρα άρθρα του… τώρα πια μόνο την Πλατεία του βλέπουμε. Στην ΕΔΑΦΙΚΗ ακεραιότητα; Μπάτε λαθραίοι αλέστε κι αλεστικά απαιτείτε κι από πάνω. Στην Εθνική Ανεξαρτησία; Ποτέ δεν την κατείχε, αφού ο Καποδίστριας δεν πρόλαβε να την κατοχυρώσει. Προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων ήταν και είναι σήμερα χάρις στα ψεύτικα ΔΑΝΕΙΑ…
Η Αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986 όπου αφαιρέθηκε "το άρθρο με το οποίο οριζόταν σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε σε περίπτωση που υπήρχε δυσαρμονία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και στην λαϊκή θέληση, να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές", έγινε μια σκηνή τραγικής θεατρικής κωμωδίας, που παίζεται μόνο και μόνο για να δίνει την ευκαιρία σε πολιτικούς προδότες, να επιχαίρονται πως εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν εκλεγεί με την πλειοψηφία του. Κι ο έρημος λαός όντας μπλοκαρισμένος απ' τις συνωμοτικές προκλήσεις τους, δεν μπορεί να ενεργοποιήσει το ΑΡΘΡΟ 120 του Συντάγματος, έτσι ώστε να περάσει στα χέρια του η ΕΞΟΥΣΙΑ της ΧΩΡΑΣ.
Στέκεται απαθής μπρος στην αναπάντεχη υποδούλωση του απ' τους Διεθνείς τοκογλύφους, μη μπορώντας να αντιδράσει, όπως του αξίζει. Ανατρέχει σε παλαιά λεξιλόγια και σε ένδοξες ιστορικές σελίδες του παρελθόντος, αναζητώντας απαντήσεις για το μέλλον του. Και ξαφνικά αρχίζει να μιλάει για κατεχόμενη πατρίδα και για θυσίες «υπέρ του έθνους»… Θυσίες που μόνο στα λόγια μένουν, γιατί οι πλειοψηφία δεν είναι διαθέσιμοι. Και με το δίκιο τους αφού τα άμφια και τα κεφάλαια μένουν ανέγγιχτα. Αφού ενισχύονται οι Τράπεζες και περικόπτονται οι μισθοί και οι συντάξεις. Αφοί οι δήθεν οικονομικοί μονόδρομοι στηρίζουν και διαιωνίζουν την ίδια ακριβώς κατάσταση. Αυτήν που μας οδήγησε ένα βήμα πριν απ' τον ΕΘΝΙΚΟ ΑΦΑΝΙΣΜΟ.
Κι έτσι παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε στείρες λογικές αδράνειας, αφού δεν βλέπει ΦΩΣ στο τουνελ. Και καταλήγει απελπισμένος, πως "έτσι είναι το σύστημα". Γιατί το σύστημα είναι το MATRIX κι όταν μπαίνεις δεν βγαίνεις… ούτε με απεργίες ούτε με διαδηλώσεις, ούτε με συλλαλητήρια. Αυτές οι μέθοδοι πάλιωσαν πια μαζί με την Ελλάδα και γι' αυτό δεν ιδρώνει το αυτί κανενός δουλικού, που κι αυτός "αγωνίζεται", γιατί ο "σκοπός αγιάζει τα ΜΕΣΑ (του)" και την καρέκλα του. Οπότε… τι να κάνουμε κι εμείς ο ταλαίπωρος λαός; Ας το καταπιούμε κι αυτό κι όσο αντέξουμε! Αυτά όμως συνέβαιναν κάποτε μόνο στις οθόνες, στις οποίες μαθητεύσαμε και… ξυπνήσαμε! Τώρα πια δεν κοιμόμαστε (!) και η περίπτωσή μας δεν είναι επιστημονικής φαντασίας… μάλλον σαπουνόπερα, που παίζεται καθημερινά σε κάθε ολιγαρχικό ΚΑΝΑΛΙ!
Κι εμείς παρακολουθούμε κι ερμηνεύουμε ταυτόχρονα κι ανελλιπώς συγκινημένοι τις τραγικές εξελίξεις. Θεατές και πρωταγωνιστές σε ένα σενάριο πλασαρισμένο έτοιμο, που δεν μας δόθηκε ποτέ ουσιαστικά η ευκαιρία, να συμμετέχουμε στην γραφή του, όσο κι αν αυτή η ψευδαίσθηση ήταν εξαιρετικά εκτελεσμένη. Χιλιάδες κομπάρσοι υπερπαραγωγής - από Μ.Κ.Ο. χρηματοδοτούμενης - με μόνη φιλοδοξία να φέρει κέρδος μόνο στα παρασκηνιακά πιόνια. Ο παραλογισμός σ' όλη του την έκταση, αφού μετά από έξη χρόνια επιβεβλημένης λιτότητας στον λαό και ΜΟΝΟ (τα μέτρα ποτέ για τους ίδιους) κι ας είναι αυτοί που επιβάλλουν παράνομα… οι ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ!
Φυσικό είναι να προκαλούν μεγάλο θυμό, που γίνεται τεράστια ΟΡΓΗ στους αποδέκτες των οικονομικών αφαιμάξεων, αφού είναι οι μόνοι που δεν ευθύνονται για την χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Το σύστημα όλων των αδηφάγων κυβερνήσεων από μεταπολίτευσης, που σαν καλοζωισμένοι κομπιναδόροι κι ευέλικτοι καταχραστές δεν νοιώθουν καμία ενοχή κι αισχύνη για τα εγκλήματά τους. Ως εκ τούτου το θεωρούν απόλυτα λογικό, να πρέπει να πληρώσουν τα θύματά τους τα σπασμένα για τις δικές τους ατασθαλίες. Πολύ βολική λογική επιλογή για ΔΕΚΤΕΣ, μα άδικη για τους ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ.
Και που κανείς απ' τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας μέχρι τώρα δεν έχει σκεφτεί ή τολμήσει να διεκδικήσει- όταν το «εθνικό» χρέος έχει φτάσει να απαιτεί ανυποχώρητο λαϊκές θυσίες- την αρωγή του αμύθητου και ξεφωνημένου παγκαριού της Εκκλησίας. Κι ως συνήθως οι διανοούμενοι λουφάζουν (εκτός κι αν είναι να υπερασπιστούν τα δικαιώματα γνωστών εκδοτών, για να απολύουν συνδικαλιστές). Τότε ΞΥΠΝΟΥΝ!
Κι ο απλός πολίτης που προορίζεται να σηκώσει τα "βάρη" στο άμεσο μέλλον, βρίσκει πιο εύκολη εκτόνωση να σχολιάζει τα τολμηρά «καλλιτεχνήματα» πλατινέ περσόνων, παρά να αντιδρά συστηματικά στα επιχρυσωμένα με φλυαρίες περί πατρίδος κυβερνητικά χάπια. "Ας αντιδράσουν τα κορόιδα". Μα δεν είναι απίθανο αυτός ο θυμός, να μεταλλαχτεί σε κάτι πιο συμπαγές και δραστικό. Κι έτσι και ξυπνήσουν οι Έλληνες κι ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ… και πάρουν την τύχη της ΕΛΛΑΔΑΣ στα χέρια τους ΕΝΩΜΕΝΟΙ… Τότε… ούτε τα ελικόπτερα δεν θα μπορούν να σώσουν τους πολιτικούς ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το