Την περασμένη βδομάδα άκουσα ένα ρεπορτάζ στο ραδιόφωνο σχετικά με τον ΟΗΕ και συγκεκριμένα για τη λίστα που εκδίδει κάθε χρόνο όπου καταδικάζει χώρες οι οποίες βλάπτουν τα παιδιά σε πολεμικές επιχειρήσεις. Κι όταν λέμε “βλάπτουν” εννοούμε σκοτώνουν, τραυματίζουν άνευ-διακρίσεως. Σ’ αυτήν την περίφημη “λίστα της ντροπής” βρήκε και το όνομά της φέτος και η Σαουδική Αραβία η οποία κατηγορείτο για το θάνατο τουλάχιστον 2000 παιδιών ειδικά από τους βομβαρδισμούς της στην Υεμένη. Το κερασάκι όμως είναι ότι στις 9 Ιουνίου ο ΟΗΕ διέγραψε από τη λίστα τη Σαουδική Αραβία και μάλιστα ο ίδιος ο γενικός γραμματέας Μπαν Κι-Μουν παραδέχτηκε πως αναγκάστηκε να προχωρήσει στη διαγραφή λόγω πιέσεων από “κάποιες” χώρες που απείλησαν να κόψουν την οικονομική συνεισφορά τους στον ΟΗΕ. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΟΗΕ έχει πιεστεί να διαγράψει κάποια χώρα από τη λίστα καθώς οι ΗΠΑ πίεσαν πέρυσι να διαγραφεί από τη λίστα το “πανάγιο” Ισραήλ που κατηγορείτο για παρόμοια εγκλήματα στη λουρίδα της Γάζας.
Τα παραπάνω γεγονότα και πολλά άλλα αποδεικνύουν καθημερινά πως ο ΟΗΕ έχει γίνει ακόμα χειρότερα στα τελευταία χρόνια, ένα άβουλο όργανο μεγάλων συμφερόντων και ο θεσμικός του χαρακτήρας έχει πάψει πια να υπάρχει. Ουσιαστικά χρησιμοποιείται από τους ισχυρούς του πλανήτη να κάνει τα θελήματα και τις αγγαρείες που αυτοί δεν ενδιαφέρονται πια να αναλαμβάνουν μόνοι τους. Στείλε τον ΟΗΕ να φιλάει τα τάδε σύνορα στην τάδε μικρή και ασήμαντη χώρα της Αφρικής. Βάλε τον ΟΗΕ να κάτσει στη μέση ενός πολέμου που δεν έχει καμία μα καμία δύναμη να αλλάξει κάτι και σε τελική φάση βάλε τον ΟΗΕ να δείχνει τους δικούς μας καλούς και τους εχθρούς μας κακούς.
Είναι ντροπή να καθόμαστε και να λέμε πως υπάρχει κάποιο ουδέτερο όργανο το οποίο μπορεί να διευθετεί τα παγκόσμια προβλήματα. Είναι καιρός να αναλογιστούμε αν καν η ύπαρξη του ΟΗΕ είναι εφικτή στις σημερινές καταστάσεις. Ο Μπαν Κι-Μουν μπορεί να παραδέχτηκε τον εκφοβισμό και την πίεση που του ασκήθηκε αλλά δεν παύει να είναι ντροπή και αυθάδεια από μέρους του και ειδικά για τον ρόλο για τον οποίο εκλέχθηκε στη συγκεκριμένη θέση.
Προσωπικά έχω χάσει κάθε εμπιστοσύνη στον ΟΗΕ.+Niko Spiridakis
πολύ σοβαρό το κείμενο σου Νίκο και ομολογώ πως δεν γνώριζα αυτήν την λεπτομέρεια. Είχα εμπιστοσύνη στον ΟΗΕ ακόμα κι όταν ανακαλύφτηκε πως οι στρατιώτες του βίαζαν γυναίκες από πληθυσμούς της Αφρικής που... προστάτευαν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι ακόμα την ημέρα που με δέος επισκέφτηκα τα κεντρικά του κτίρια στη Νέα Υόρκη και τώρα λυπάμαι πολύ που ένα ακόμα κάστρο γκρεμίζεται στην σημερινή διεφθαρμένη κοινωνία
Λυπάμαι αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ...
ΔιαγραφήΕ, όχι και ξεπεσμός. Για να ξεπέσεις θα πρέπει πρώτα να έχεις κάποιο επίπεδο. Ο ΟΗΕ ήταν πάντα ένα άχρηστο (για τους λαούς) νεοταξικό εργαλείο, γεννήθηκε υποχείριο συμφερόντων και τίποτε δεν αλλάζει σε αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόσφατα μετέφρασα ένα κείμενο αμερικανού συγγραφέα για την δουλεία.
Ανέφερε ότι μετά από τις πολεμικές συγκρούσεις, στα μέρη που πηγαίνουν οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ, αυξάνεται κατακόρυφα η σεξουαλική σκλαβιά γυναικών και παιδιών, μαζί με τις σχετικές απαγωγές και διακίνηση. Ο λόγος απλός: οι στρατιώτες του ΟΗΕ πρέπει κάπως να «διασκεδάζουν» και θεωρούνται πλούσιοι σε σχέση με τις εξαθλιωμένες μάζες που πάνε να φυλάξουν. Οπότε…
Και αφού το πήραν είδηση οι αμερικανοί συγγραφείς εδώ και δέκα χρόνια μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται στην πραγματικότητα.