κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας
από: contra
Είναι πραγματικά κρίμα που δεν βρίσκεται στη ζωή τούτη την εποχή ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Τώρα που το τέρας του ναζισμού έχει αναγεννηθεί από τις στάχτες του ο πιο προικισμένος αντιφασίστας γραφιάς θα έδινε στις ημέρες μας τρομερό ρεσιτάλ. Κατά το διαδικτυακώς λεγόμενο θα τρόλαρε χωρίς έλεος τους απανταχού φασίστες με το βιτριολικό του χιούμορ χωρίς φυσικά να εξαιρεί τους φασίστες του Euro 2016.
Φαντάζονται τον εαυτό τους μεγάλο
Προφανώς το έχετε αντιληφθεί ότι στα γήπεδα της Γαλλίας παρελαύνει καμαρωτό-καμαρωτό το φίδι (που βγήκε πια από το αυγό του). Η μεγάλη πλάκα είναι ότι τα ερπετά αυτά προέρχονται από σχεδόν όλες τις χώρες. Οσο πιο φτωχές οι χώρες, τόσο πιο πολλά και τα ερπετά. Ξάφνου, όλοι μιλάνε για κάτι μεγάλο. Τη μεγάλη Ρωσία, τη μεγάλη Ουγγαρία, τη μεγάλη Αλβανία, τη μεγάλη Κροατία. Ολοι φαντάζονται τον εαυτό τους γίγαντα. Και προσπαθούν-με τη βία- να κοντύνουν τους άλλους.
Μαύρισαν οι οθόνες των τηλεοράσεων, των υπολογιστών, των τάμπλετ και των κινητών από τα γεροδεμένα παιδιά που επιδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία την εθνική τους “ανωτερότητα”, δηλαδή τη βαθιά άγνοια και ηλιθιότητά τους. Συγκρούονται στους δρόμους με άλλους που επίσης πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι, οι πιο...υποψιασμένοι από αυτούς μάλιστα βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, ταξίδεψαν στη Γαλλία για να εξάγουν το τεράστιο κόμπλεξ τους.
Τι διάολο γέννησε όλη αυτή την παρακμή που εκφράζεται στο προνομιακό, γι' αυτές τις περιπτώσεις, χώρο των γηπέδων (εξασφαλίζει μαζικότητα, προβολή και ανωνυμία); Μα τι άλλο από τη φτώχεια και τις ανισότητες. Συλλάβετε λίγο τη μεγάλη ευρωπαϊκή εικόνα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων υπάρχει μία οικονομική στασιμότητα και φυσικά τεράστιο χάντικαπ μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Στη χειρότερη βαθιά και εκτεταμένη κρίση, όχι μόνο οικονομική.
Στη Ρωσία αυτό που ονομάζεται οικονομική πίτα μοιράζεται τόσο κραυγαλέα ανισομερώς που καταντά σχεδόν ανέκδοτο. Πλάι στα πολυτελέστατα αυτοκίνητα των ολιγαρχών και της κουστωδίας που συνήθως κουβαλούν μαζί τους, η πλειοψηφία των Ρώσων απλώς επιβιώνει. Μεθούν συνεχώς οι φτωχοί Ρώσοι. Μεθούν και οραματίζονται εθνικά μεγαλεία για να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Γίνονται έτσι εύκολα θύματα και υποχείρια.
ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΙΔΕΩΔΗ
Δεν συμβαίνει μόνο στη Ρωσία. Οι υπόλοιπες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ δεν αποτελούν εξαίρεση. Και προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι σ' αυτές ακριβώς τις χώρες ο νεοναζισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί. Τους Ούγγρους στην εξέδρα τους είδατε; Τους Κροάτες; Διαγωνίζονται για την πίστη τους στα ναζιστικά ιδεώδη (όχι όλοι φυσικά αλλά υπολογίσιμα κομμάτια τους).
Οι χώρες αυτές εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να παίζουν το ρόλο του φτωχού συγγενή των άλλων, των ανώτερων Ευρωπαίων. Αλλά και μέσα στις κοινωνίες των ισχυρών, οικονομικά, χωρών, η ανισότητα γεννά τα ίδια τερατουργήματα. Στην Αγγλία (όπου πριν από λίγες ημέρες δολοφονήθηκε από ακροδεξιό γυναίκα βουλευτής) μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού καθηλώνονται στην ανέχεια. Χρόνια τώρα. Τούτα τα αδιέξοδα γέννησαν στη συνέχεια τον χουλιγκανισμό τον οποίο φυσικά ΟΥΔΕΠΟΤΕ νίκησε η Θάτσερ (τα έχει εξηγήσει αναλυτικά ο Θέμης ο Καίσαρης, να μην επανερχόμαστε).
ΦΤΩΧΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
Οι κοινωνίες επιχειρούν να επιβιώσουν πλέον μέσα σε τεράστιες οικονομικές διαφορές. Οι διαφορές αυτές φέρνουν μοιραία τις συγκρίσεις που λόγο της απίστευτης προόδου της τεχνολογίας γίνονται στις ημέρες μας πανεύκολα αντιληπτές ως προς το περιεχόμενό τους. Ο κόσμος βλέπει. Υπάρχει ένας τεράστιος πλούτος, μία προκλητική χλιδή τριγύρω από την οποία δεν μπορεί να γλείψει ούτε κόκκαλο. Νικημένος από το πάθος για τη μεγάλη ζωή (που δεν μπορεί να κάνει) πιστεύει σε “εθνικά οράματα” για να νιώσει κάπου πλούσιος. Δεν παλεύει, δεν εξεγείρεται. Απλώς πιστεύει. Με πάθος. Οπως ο πιστός στην κάθε θρησκεία. Και να αυτό το τεράστιο κόμπλεξ κατωτερότητας που παρελαύνει καθημερινά στους γαλλικούς δρόμους με αφορμή το Euro.
O Ραφαηλίδης χοντρικά το είχε περιγράψει κάπως έτσι. Τι είναι ο φασίστας; Ενας μικροαστός που θέλει να γίνει μεγαλοαστός αλλά ποτέ δεν θα καταφέρει. Μέσα λοιπόν από τις “ιδέες” του πιστεύει ότι κάπου είναι μεγάλος. Στην ιστορία, στους προγόνους, στη φυλή, στο χρώμα. Κάπου τέλος πάντων. Τρέφεται με εθνική υπερηφάνεια και είναι απολύτως σίγουρος για την ανωτερότητά του. Και έτσι πορεύεται με το κεφάλι ψηλά (και το μέλλον του άδειο).
Μίσησε και αναπαύσου εν ειρήνη
Το Euro μας πρόσφερε συμπυκνωμένο σε χρόνο και χώρο αυτό που χρόνια υποψιαζόμαστε. Το γεγονός δηλαδή ότι οι προηγμένες, τάχα μου, ευρωπαϊκές κοινωνίες τείνουν να αγαπήσουν τον ολοκληρωτισμό, το φασισμό, κάθε είδους ανωμαλία που θα τους “χαρίσει” ένα όραμα για τα χρόνια που έρχονται και φαντάζουν απειλητικά.
Διαίρει και βασίλευε. Δίχασε και προχώρα. Περιχαρακώσου γύρω από την ουρά σου. Προστάτευσε μόνο το δικό σου σπίτι, άσε του γείτονα να καεί. Βγάλε λεφτά, πιο πολλά λεφτά, κλέψε, αν χρειαστεί, πάτα επί πτωμάτων. Χτύπα πριν σε χτυπήσουν. Μίσησε. Τους γκέι, τους ρομά, τους ανάπηρους, τους πιο φτωχούς από σένα, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους αντιπάλους στο απέναντι πέταλο. Δείξε, αγόρι μου, πόσο ανώτερος είσαι. Απόδειξε ότι οι πρόγονοί σου ήταν και αυτοί ανώτεροι. Και όταν έρθει η ώρα, αναπαύσου εν ειρήνη. Μπορεί να μην έζησες αλλά τουλάχιστον ήσουν φυλετικά καθαρός.
Ας τελειώσει η εφετινή ταλαιπωρία του Εuro όσο πιο σύντομα γίνεται γιατί στις κερκίδες ολοένα και κερδίζει έδαφος το μαύρο. Τα παλιά μίση φουντώνουν, νέα αναδύονται από εκεί που δεν το περιμένει κανείς και το ποδόσφαιρο πετιέται βορά στις ορέξεις των πεινασμένων για βία. Είναι κρίμα. Ούτε το ποδόσφαιρο αξίζει τέτοια συμπεριφορά ούτε οι υπόλοιποι, οι υγιώς σκεπτόμενοι που σε λίγο θα πάψουν να είναι (σκεπτόμενοι).
Η Εθνική Ελλάδας, πάλι καλά, αποκλείστηκε. Φανταστείτε στους δρόμους της Γαλλίας περικεφαλαίες, τατουάζ με σβάστικες, σημαίες με αγκυλωτούς σταυρούς και εθνική καθαρότητα αλά ελληνικά...Τα βλέπουμε εδώ και κάποια χρόνια όπου αγωνίζεται η ομάδα, τα κάναμε, παλαιότερα, και εξαγωγή, νισάφι. Δεν μας φτάνει η χρεοκοπία μας, ο φασισμός μας μάρανε...
Φαντάζονται τον εαυτό τους μεγάλο
Προφανώς το έχετε αντιληφθεί ότι στα γήπεδα της Γαλλίας παρελαύνει καμαρωτό-καμαρωτό το φίδι (που βγήκε πια από το αυγό του). Η μεγάλη πλάκα είναι ότι τα ερπετά αυτά προέρχονται από σχεδόν όλες τις χώρες. Οσο πιο φτωχές οι χώρες, τόσο πιο πολλά και τα ερπετά. Ξάφνου, όλοι μιλάνε για κάτι μεγάλο. Τη μεγάλη Ρωσία, τη μεγάλη Ουγγαρία, τη μεγάλη Αλβανία, τη μεγάλη Κροατία. Ολοι φαντάζονται τον εαυτό τους γίγαντα. Και προσπαθούν-με τη βία- να κοντύνουν τους άλλους.
Μαύρισαν οι οθόνες των τηλεοράσεων, των υπολογιστών, των τάμπλετ και των κινητών από τα γεροδεμένα παιδιά που επιδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία την εθνική τους “ανωτερότητα”, δηλαδή τη βαθιά άγνοια και ηλιθιότητά τους. Συγκρούονται στους δρόμους με άλλους που επίσης πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι, οι πιο...υποψιασμένοι από αυτούς μάλιστα βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, ταξίδεψαν στη Γαλλία για να εξάγουν το τεράστιο κόμπλεξ τους.
Τι διάολο γέννησε όλη αυτή την παρακμή που εκφράζεται στο προνομιακό, γι' αυτές τις περιπτώσεις, χώρο των γηπέδων (εξασφαλίζει μαζικότητα, προβολή και ανωνυμία); Μα τι άλλο από τη φτώχεια και τις ανισότητες. Συλλάβετε λίγο τη μεγάλη ευρωπαϊκή εικόνα. Στην καλύτερη των περιπτώσεων υπάρχει μία οικονομική στασιμότητα και φυσικά τεράστιο χάντικαπ μεταξύ πλούσιων και φτωχών. Στη χειρότερη βαθιά και εκτεταμένη κρίση, όχι μόνο οικονομική.
Στη Ρωσία αυτό που ονομάζεται οικονομική πίτα μοιράζεται τόσο κραυγαλέα ανισομερώς που καταντά σχεδόν ανέκδοτο. Πλάι στα πολυτελέστατα αυτοκίνητα των ολιγαρχών και της κουστωδίας που συνήθως κουβαλούν μαζί τους, η πλειοψηφία των Ρώσων απλώς επιβιώνει. Μεθούν συνεχώς οι φτωχοί Ρώσοι. Μεθούν και οραματίζονται εθνικά μεγαλεία για να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Γίνονται έτσι εύκολα θύματα και υποχείρια.
ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΙΔΕΩΔΗ
Δεν συμβαίνει μόνο στη Ρωσία. Οι υπόλοιπες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ δεν αποτελούν εξαίρεση. Και προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι σ' αυτές ακριβώς τις χώρες ο νεοναζισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί. Τους Ούγγρους στην εξέδρα τους είδατε; Τους Κροάτες; Διαγωνίζονται για την πίστη τους στα ναζιστικά ιδεώδη (όχι όλοι φυσικά αλλά υπολογίσιμα κομμάτια τους).
Οι χώρες αυτές εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να παίζουν το ρόλο του φτωχού συγγενή των άλλων, των ανώτερων Ευρωπαίων. Αλλά και μέσα στις κοινωνίες των ισχυρών, οικονομικά, χωρών, η ανισότητα γεννά τα ίδια τερατουργήματα. Στην Αγγλία (όπου πριν από λίγες ημέρες δολοφονήθηκε από ακροδεξιό γυναίκα βουλευτής) μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού καθηλώνονται στην ανέχεια. Χρόνια τώρα. Τούτα τα αδιέξοδα γέννησαν στη συνέχεια τον χουλιγκανισμό τον οποίο φυσικά ΟΥΔΕΠΟΤΕ νίκησε η Θάτσερ (τα έχει εξηγήσει αναλυτικά ο Θέμης ο Καίσαρης, να μην επανερχόμαστε).
ΦΤΩΧΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ
Οι κοινωνίες επιχειρούν να επιβιώσουν πλέον μέσα σε τεράστιες οικονομικές διαφορές. Οι διαφορές αυτές φέρνουν μοιραία τις συγκρίσεις που λόγο της απίστευτης προόδου της τεχνολογίας γίνονται στις ημέρες μας πανεύκολα αντιληπτές ως προς το περιεχόμενό τους. Ο κόσμος βλέπει. Υπάρχει ένας τεράστιος πλούτος, μία προκλητική χλιδή τριγύρω από την οποία δεν μπορεί να γλείψει ούτε κόκκαλο. Νικημένος από το πάθος για τη μεγάλη ζωή (που δεν μπορεί να κάνει) πιστεύει σε “εθνικά οράματα” για να νιώσει κάπου πλούσιος. Δεν παλεύει, δεν εξεγείρεται. Απλώς πιστεύει. Με πάθος. Οπως ο πιστός στην κάθε θρησκεία. Και να αυτό το τεράστιο κόμπλεξ κατωτερότητας που παρελαύνει καθημερινά στους γαλλικούς δρόμους με αφορμή το Euro.
O Ραφαηλίδης χοντρικά το είχε περιγράψει κάπως έτσι. Τι είναι ο φασίστας; Ενας μικροαστός που θέλει να γίνει μεγαλοαστός αλλά ποτέ δεν θα καταφέρει. Μέσα λοιπόν από τις “ιδέες” του πιστεύει ότι κάπου είναι μεγάλος. Στην ιστορία, στους προγόνους, στη φυλή, στο χρώμα. Κάπου τέλος πάντων. Τρέφεται με εθνική υπερηφάνεια και είναι απολύτως σίγουρος για την ανωτερότητά του. Και έτσι πορεύεται με το κεφάλι ψηλά (και το μέλλον του άδειο).
Μίσησε και αναπαύσου εν ειρήνη
Το Euro μας πρόσφερε συμπυκνωμένο σε χρόνο και χώρο αυτό που χρόνια υποψιαζόμαστε. Το γεγονός δηλαδή ότι οι προηγμένες, τάχα μου, ευρωπαϊκές κοινωνίες τείνουν να αγαπήσουν τον ολοκληρωτισμό, το φασισμό, κάθε είδους ανωμαλία που θα τους “χαρίσει” ένα όραμα για τα χρόνια που έρχονται και φαντάζουν απειλητικά.
Διαίρει και βασίλευε. Δίχασε και προχώρα. Περιχαρακώσου γύρω από την ουρά σου. Προστάτευσε μόνο το δικό σου σπίτι, άσε του γείτονα να καεί. Βγάλε λεφτά, πιο πολλά λεφτά, κλέψε, αν χρειαστεί, πάτα επί πτωμάτων. Χτύπα πριν σε χτυπήσουν. Μίσησε. Τους γκέι, τους ρομά, τους ανάπηρους, τους πιο φτωχούς από σένα, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους αντιπάλους στο απέναντι πέταλο. Δείξε, αγόρι μου, πόσο ανώτερος είσαι. Απόδειξε ότι οι πρόγονοί σου ήταν και αυτοί ανώτεροι. Και όταν έρθει η ώρα, αναπαύσου εν ειρήνη. Μπορεί να μην έζησες αλλά τουλάχιστον ήσουν φυλετικά καθαρός.
Ας τελειώσει η εφετινή ταλαιπωρία του Εuro όσο πιο σύντομα γίνεται γιατί στις κερκίδες ολοένα και κερδίζει έδαφος το μαύρο. Τα παλιά μίση φουντώνουν, νέα αναδύονται από εκεί που δεν το περιμένει κανείς και το ποδόσφαιρο πετιέται βορά στις ορέξεις των πεινασμένων για βία. Είναι κρίμα. Ούτε το ποδόσφαιρο αξίζει τέτοια συμπεριφορά ούτε οι υπόλοιποι, οι υγιώς σκεπτόμενοι που σε λίγο θα πάψουν να είναι (σκεπτόμενοι).
Η Εθνική Ελλάδας, πάλι καλά, αποκλείστηκε. Φανταστείτε στους δρόμους της Γαλλίας περικεφαλαίες, τατουάζ με σβάστικες, σημαίες με αγκυλωτούς σταυρούς και εθνική καθαρότητα αλά ελληνικά...Τα βλέπουμε εδώ και κάποια χρόνια όπου αγωνίζεται η ομάδα, τα κάναμε, παλαιότερα, και εξαγωγή, νισάφι. Δεν μας φτάνει η χρεοκοπία μας, ο φασισμός μας μάρανε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το