Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το τελευταίο διάστημα είχα/έχω κάποια θέματα υγείας. Δυο-τρία-τέσσερα, κάπου εκεί. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι εγώ ουδέποτε αντιμετώπιζα προβλήματα υγείας, οπότε πλέον και λόγω γήρατος, άρχισαν μάλλον να έρχονται μαζεμένα.
Αυτό που συνειδητοποίησα σε δεύτερη φάση είναι πως ακριβώς επειδή η συμπεριφορά της υγείας μου είναι γενικά πολύ ομαλή, ξαφνικά όλοι έτρεξαν πανικόβλητοι να δουν τι έπαθα. Ρωτούσαν με αγωνία, προσέφεραν λύσεις ή προτάσεις χωρίς ιδιαίτερο αντίκρυσμα και γενικά έδωσαν ένα ρεσιτάλ ενδιαφέροντος στο οποίο κάθε άλλο παρά συνηθισμένος είμαι.
Για ένα διάστημα πραγματικά βιώνεις το απόλυτο των συνεπειών της εκάστοτε ασθένειας, όπως έκανα κι εγώ. Για παράδειγμα, για μια μέρα δεν πήγα στην δουλειά ή δεν κατάφερα να επιτελέσω το πλήθος των εργασιών που θα έπρεπε. Ναι, εκεί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.
Μετά όμως περνάει αυτή η πρώτη περίοδος και έρχεται η δεύτερη. Εκείνη της φαρμακευτικής αγωγής, εκείνη που έχεις ξεπεράσει τον αιφνιδιασμό των συμπτωμάτων της ασθένειας και πλέον μπορείς να διαχειριστείς καλύτερα τις συνθήκες που βιώνεις και να βάλεις σε τάξη περισσότερο τις εκκρεμότητές σου.
Σε αυτό το σημείο κρύβεται η απόλυτη δοκιμασία, ο μεγάλος σημερινός προβληματισμός μας. Θα επηρεαστείς τόσο πολύ από την ασθένεια και το ενδιαφέρον των άλλων ώστε να δεχτείς την ασθένεια σου και την κατάπτωση που αυτή συνεπάγεται ή θα αγνοήσεις τα... φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και θα πείσεις τον εαυτό σου πως είσαι έτοιμος να συνεχίσεις όπως πριν αδιαφορώντας για πιθανούς πόνους ή διαταραχές;
Δεν είναι εύκολο, όμως ξέρεις κάτι; Παρατήρησα πως αν παρασυρθείς από αυτό το κύμα συμπαράστασης κινδυνεύεις να γίνεις ένα αδύναμο θύμα που δεν συνάδει με την σοβαρότητα της ασθένειας κατ' ανάγκη. Εγώ το αποδίδω στην ψυχολογία. Είσαι όσο άρρωστος αποφασίσεις να είσαι. Κι εγώ αποφασίζω να παρακάμψω την αρρώστια μου και να νικήσω ακόμα και την σωματική παρακμή που την συνοδεύει. Όχι τίποτα άλλο, έχουμε και δουλειές... +Yanni Spiridakis
Αυτό που συνειδητοποίησα σε δεύτερη φάση είναι πως ακριβώς επειδή η συμπεριφορά της υγείας μου είναι γενικά πολύ ομαλή, ξαφνικά όλοι έτρεξαν πανικόβλητοι να δουν τι έπαθα. Ρωτούσαν με αγωνία, προσέφεραν λύσεις ή προτάσεις χωρίς ιδιαίτερο αντίκρυσμα και γενικά έδωσαν ένα ρεσιτάλ ενδιαφέροντος στο οποίο κάθε άλλο παρά συνηθισμένος είμαι.
Μετά όμως περνάει αυτή η πρώτη περίοδος και έρχεται η δεύτερη. Εκείνη της φαρμακευτικής αγωγής, εκείνη που έχεις ξεπεράσει τον αιφνιδιασμό των συμπτωμάτων της ασθένειας και πλέον μπορείς να διαχειριστείς καλύτερα τις συνθήκες που βιώνεις και να βάλεις σε τάξη περισσότερο τις εκκρεμότητές σου.
Σε αυτό το σημείο κρύβεται η απόλυτη δοκιμασία, ο μεγάλος σημερινός προβληματισμός μας. Θα επηρεαστείς τόσο πολύ από την ασθένεια και το ενδιαφέρον των άλλων ώστε να δεχτείς την ασθένεια σου και την κατάπτωση που αυτή συνεπάγεται ή θα αγνοήσεις τα... φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και θα πείσεις τον εαυτό σου πως είσαι έτοιμος να συνεχίσεις όπως πριν αδιαφορώντας για πιθανούς πόνους ή διαταραχές;
Δεν είναι εύκολο, όμως ξέρεις κάτι; Παρατήρησα πως αν παρασυρθείς από αυτό το κύμα συμπαράστασης κινδυνεύεις να γίνεις ένα αδύναμο θύμα που δεν συνάδει με την σοβαρότητα της ασθένειας κατ' ανάγκη. Εγώ το αποδίδω στην ψυχολογία. Είσαι όσο άρρωστος αποφασίσεις να είσαι. Κι εγώ αποφασίζω να παρακάμψω την αρρώστια μου και να νικήσω ακόμα και την σωματική παρακμή που την συνοδεύει. Όχι τίποτα άλλο, έχουμε και δουλειές... +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το