ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ internet: αναφαίρετο δικαίωμα; η κίνα διαφωνεί!

παρουσίαση νέων τεχνολογιών & η χρηστικότητα & συμβολή τους στην καθημερινότητα

Το 2011, ο Ο.Η.Ε., για πρώτη φορά, έφερε στο προσκήνιο την συζήτηση για την πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Τότε, είχε συζητηθεί η κρισιμότητα και αναγκαιότητα του να μπορούν όλοι οι άνθρωποι να έχουν έστω και μια υποτυπώδη πρόσβαση στον Κυβερνοχώρο. Αν και υπήρξε σαφής υποστήριξη από αρκετά κράτη-μέλη, εντούτοις το πλάνο δεν προχώρησε. Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι το 2016 και την Ημέρα Ανεξαρτησίας των Η.Π.Α (4^η Ιουλίου) για να συμβεί πραγματικότητα! 

Το Ανώτατο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε. επέλεξε την Δευτέρα να συμπεριλάβει την πρόσβαση στο Ίντερνετ στα κεφαλαιώδη και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα. Και αυτό είναι μια υπερβολικά σημαντική εξέλιξη που δεν θα μπορούσε να φτάσει σε καλύτερο χρονικό σημείο! Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά κάποια σημαντικά κομμάτια της είδησης αυτής.

Ο Ο.Η.Ε. έχει συντάξει το άρθρο 19, που είναι κομμάτι μιας από τις πιο σημαντικές και ουσιαστικές διακηρύξεις του, αυτής των Παγκοσμίων ΑνθρωπίνωνΔικαιωμάτων. Στο άρθρο 19 είχε προσθέσει πριν λίγα χρόνια μια παράγραφο που έλεγε ότι «τα ίδια δικαιώματα που έχει ο άνθρωπος εκτός Διαδικτύου, οφείλει να έχει και εντός». Η προσοχή τότε είχε στραφεί στην ελευθερία της έκφρασης αλλά και της ιδιωτικής ζωής.

Αυτό το οποίο πρόσθεσε αυτή την εβδομάδα είναι ένας ακόμα θεμελιώδης λίθος σε αυτή την διακήρυξη και ουσιαστικά αναφέρει ότι «καταδικάζουμε ομόφωνα τις όποιες προσπάθειες, από κυβερνητικές και μη, οργανώσεις της φίμωσης της Διαδικτυακής ελευθερίας και της πρόσβασης στο Διαδίκτυο». Αυτό το οποίο καταφέρνει να περάσει η παράγραφος αυτή είναι το μήνυμα ότι όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται ελευθερία πρόσβασης στον Κυβερνοχώρο και μάλιστα τα κράτη οφείλουν να φροντίσουν για την πρόσβαση αυτή.

Μάλιστα, το 2015, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Μπαράκ Ομπάμα είχε δηλώσει ότι η πρόσβαση στο Ίντερνετ δεν είναι πολυτέλεια αλλά βασικό και κυρίαρχο δικαίωμα για όλους. Και είχε υποσχεθεί μάλιστα ότι οι Η.Π.Α θα προσπαθήσουν να επεκτείνουν την υποδομή τους ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν έστω και μια βασική πρόσβαση σε αυτό.

Και, όπως τονίσαμε πιο πάνω, δεν θα μπορούσε αυτό να γίνει σε καλύτερη χρονική στιγμή. Τον τελευταίο καιρό είναι πολλά τα παραδείγματα κρατών που περιορίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πρόσβαση των πολιτών τους στο Διαδίκτυο και σε συγκεκριμένες υπηρεσίες του. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Τουρκίας η οποία, αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση στο αεροδρόμιο της Κων/πολης, μπλόκαρε την πρόσβαση σε όλες τις σελίδες και εφαρμογές μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Στο Μπαχρέιν και την Ινδία, η πρόσβαση στο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας κόπηκε όταν ξέσπασαν ταραχές και διαδηλώσεις κατά των τοπικών κυβερνήσεων.

Στην Αλγερία, έκοψαν την πρόσβαση στο Διαδίκτυο για όλη την εξεταστική περίοδο των σχολείων ώστε να αποτρέψουν στους μαθητές να «κλέψουν».

Και για να μην μακρηγορούμε, να τελειώσουμε με το εξής στατιστικό: το 2015 καταγράφηκαν 15 περιστατικά όπου η πρόσβαση στο Διαδίκτυο κόπηκε εντελώς, ενώ από την αρχή του 2016 έχουν ήδη καταγραφεί 20.

Η διακήρυξη του Ο.Η.Ε. κάνει αναφορά σε πολλά θέματα σχετικά με την «ψηφιακή ζωή» και την πρόσβαση στο Διαδίκτυο και δεν σταματάει μόνο στην πρόταση που αναφέραμε παραπάνω. Αναφέρει ότι πρέπει να γίνουν προσπάθειες ενσωμάτωσης ακόμα μεγαλύτερου ποσοστού του πληθυσμού σε αυτούς που έχουν πρόσβαση στο Ίντερνετ, αναγνωρίζει τις δυνατότητες για παροχή εκπαίδευσης σε απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη, αναγνωρίζει την συμβολή της τεχνολογίας και της καινοτομίας στην πρόοδο του ανθρωπίνου γένους, δίνει βαρύτητα στην ασφάλεια και την τήρηση της ιδιωτικής ζωής, κλπ.

Ο λόγος που αναφέραμε μόνο το συγκεκριμένο κομμάτι της διακήρυξης («καταδικάζουμε ομόφωνα τις όποιες προσπάθειες, από κυβερνητικές και μη, οργανώσεις της φίμωσης της Διαδικτυακής ελευθερίας και της πρόσβασης στο Διαδίκτυο») είναι γιατί αυτό ήταν και το μόνο σημείο τριβής μεταξύ των κρατών (και ομολογώ ότι το περίμενα, προσωπικά). Ενώ 70 κράτη συμφώνησαν στην πλήρη έκταση του κειμένου, εντούτοις, ορισμένα πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση στην συγκεκριμένη παράγραφο και ζήτησαν την διαγραφή της προκειμένου να βάλουν την υπογραφή τους. Τα κράτη αυτά ήταν (και πείτε μου αν σας προκαλεί εντύπωση κάποιο από αυτά): Ρωσία, Κίνα, Σαουδική Αραβία, Ινδία, Ν. Αφρική.

Δυστυχώς, οι διακηρύξεις του Ο.Η.Ε. δεν είναι δεσμευτικές και δεν μπορεί κανείς να επιβάλλει την τήρησή τους. Είναι μονάχα κατευθυντήριες γραμμές και συμβουλευτικά, και αυτό σημαίνει ότι για το άμεσο μέλλον τουλάχιστον, μπορούμε να μην επισκεφθούμε τα παραπάνω κράτη!

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και με αυτές τις αντιρρήσεις, το κείμενο είναι πολύ σημαντικό και καθιστά το Ίντερνετ αναγκαίο, πολύτιμο και βασικό ανθρώπινο αγαθό. Καθόλου άσχημα για μια τεχνολογία που είναι μόλις 25 ετών!

 +Vassilis Anastasiadis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ