KYΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ το τραγούδι των αναμνήσεων

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis

Το καυτό απόγευμα ήταν αφόρητο στους 32 βαθμούς με την υγρασία να κάνει το δέρμα σου να κολλάει κι ένας αλύπητος ήλιος να χτυπάει και να πυρώνει τα πάντα. Οδηγούσα σπίτι από τη δουλειά μετά από μια πολύ κουραστική μέρα που με είχε πραγματικά εξουθενώσει. Με το κλιματιστικό στο φουλ αποφάσισα να βάλω λίγη μουσική να με καλμάρει και να με ηρεμήσει καθώς η κίνηση με τ’ αυτοκίνητα, τα καυσαέρια και το λιοπύρι μου είχαν χαλάσει το κέφι. Και ξαφνικά ήρθε εκείνο το ξεχωριστό τραγούδι που έκανε τη σκέψη να γυρίσει τόσα μα τόσα χρόνια πίσω και να φέρει την εικόνα του εαυτού μου σαν έφηβο σε κάποιο πάρτι να χορεύω αγκαλιά με την αγαπημένη μου.

Το δωμάτιο ήταν μικρό και το βράδυ ζεστό μα όμορφο όπως όλα κείνα τα βράδια του καλοκαιριού που η ανάμνηση του σχολείου ήταν ένας μακρινός εφιάλτης. Η ζεστασιά των κορμιών έκανε ένα γλυκό ιδρώτα να δροσίζει τα μέτωπά μας και συνεπαρμένοι από τη μουσική νιώθαμε την αγάπη μας να πλημμυρίζει τις φλέβες μας και να κάνει τα πόδια μας να μην ακουμπούν πια το πάτωμα. Κάθε βήμα και λύγισμα του γονάτου έκανε την επαφή ακόμα πιο αγγελική κι αιθέρια. Ο νεανικός έρωτας είναι κάτι πολύ ξεχωριστό και ανεπανάληπτο, ένα συναίσθημα που κατακλύζει κυριολεκτικά όλες τις αισθήσεις και είναι ελεύθερο από καθημερινές έγνοιες, αμφιβολίες, ανασφάλειες, και καχυποψίες. Οι εμπειρίες και οι κακουχίες της ζωής δεν έχουν ακόμα βαρύνει τους ώμους τους όμως και δεν περιορίζουν το νέο να αφήνεται ελεύθερο στην ηδονή των συναισθημάτων τους. Οι Bee Gees συνέχιζαν να τραγουδούν το «too much heaven» και να χαράζουν το μυαλό μου μ’ αυτή την απίθανη ανάμνηση που έχει μείνει μαζί μου τόσα χρόνια τώρα.

Το αυτοκίνητο καταβρόχθιζε χιλιόμετρα και το ένα τραγούδι μετά το άλλο φέρνανε διάφορες αναμνήσεις από διαφορετικά στάδια της ζωής μου λες και περνούσαν σα γρήγορη ταινία μπροστά στα μάτια μου. Η μουσική παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μας όπως και οι γεύσεις και οι οσμές αλλά πολύ περισσότερο από κάθε άλλη αίσθηση, η μουσική συνδέεται με συγκεκριμένα γεγονότα και σκέψεις που κυματίζοντας ξεδιπλώνουν το παρελθόν δίνοντάς του ζωή. Είχα φτάσει σχεδόν σπίτι όταν μια συζήτηση που είχα πριν μερικές μέρες με την 20χρονη κόρη μου με έκανε να σκεφτώ πόσο αλλάζουμε σαν άνθρωποι στη μέση ηλικία. Σε μια πολύ προσωπική συζήτηση μου είπε, «μπαμπά μα γιατί θέλεις να κάνεις αυτό αφού δεν είσαι ερωτευμένος…» Τα λόγια αντηχούν μέσα μου και φανερώνουν πως η νεαρή αυτή κοπέλα έχει ακόμα την αθωότητα και τον αυθορμητισμό να σκέφτεται πως το πιο σημαντικό υλικό μιας πετυχημένης σχέσης είναι ο έρωτας. Πως θα μπορούσα να εξηγήσω σ’ αυτήν την άπειρη και αθώα μικρή μου πως ο μεγαλύτερος παράγοντας σε μια σχέση είναι η ευτυχία και η ψυχική ηρεμία που φέρνουν μια αγάπη σε ένα διαφορετικό πλατό. Σίγουρα δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από τον έρωτα μα ο έρωτας έχει πάντα μια απροσδιόριστη ημερομηνία λήξεως και μετά το μόνο που μένει είναι ή μια απογοήτευση ή κάποια συναισθήματα που ίσως πικραίνουν.

Και να το τελευταίο τραγούδι που έφερε κοντά μου τις πιο πρόσφατες αναμνήσεις αυτές που βάλανε το θεμέλιο για μια αγάπη που στέκεται σταθερά σε τέσσερα πόδια και δε γέρνει ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Πλέει σαν καλοτάξιδο καράβι μέσα στις μπόρες και μπονάτσες του ωκεανού με πλώρη προς την ελπίδα την κατανόηση και την ευτυχία. «and you hold out your hand and you say you love me, just as I am…” +Niko Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ