κείμενα προβληματισμού, από τα πιο εκλεκτά ιστολόγια της Ελλάδας
από: ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily
«Η Άθληση, ο έτερος των παραγόντων της αληθούς κατά ΠΛΑΤΩΝΑ παιδείας»
Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
Η Αναμφισβήτητα μεγάλη επιτυχία των Παιδιών μας στην Βραζιλία, γίνεται ακόμη περισσότερο μεγάλη, διότι! ενώ δεν υπήρξε καμία φροντίδα του κράτους μας, για την δημιουργία προϋποθέσεων συμμετοχής των, ευρέθησαν οι αθόρυβοι αφανείς υποστηρικτές των παιδιών αυτών Έλληνες Πατριώτες, που συμπλήρωσαν την επιτυχία των παιδιών μας στο Ρίο και την Ελπίδα στους Έλληνες ότι πάντα μπορούμε όταν θέλουμε και συνεργαζόμαστε, να επιτύχουμε στόχους, που με αποφασιστικότητα βάζουμε.
Αυτά τα λαμπρά παιδιά που αγωνίστηκαν και κατόρθωσαν να υψώσουν στο Ρίο την Ελληνική Σημαία και να ακουσθεί ο Εθνικός μας Ύμνος στα πέρατα του Κόσμου, που δεν είναι μόνο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος, αλλά και ύμνος στην Ελευθερία, μαζί με όλους που αγωνίστηκαν εκεί στο μακρινό Ρίο και ακόμη μαζί με τους αθόρυβους και αφανείς Έλληνες Πατριώτες που στήριζαν την προσπάθεια στο Ρίο, δίνουν Ελπίδα ότι και πάλι για την πατρίδα μας, θα έλθει άσπρη ημέρα. Γιατί! δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν, κάποτε πρέπει να καταλάβουν, οι διάφοροι άρχοντες της χώρας μας (Δήμαρχοι, Νομάρχες, Υπουργοί, Πρωθυπουργοί και κάθε δημόσιος λειτουργός), ποιο είναι το καθήκον των, η αποστολή των, δηλ. να υπηρετούν τον πολίτη και να φροντίζουν για την Δόξα της Πατρίδος.
Συγκίνηση και υπερηφάνεια ένοιωσαν όλοι οι Έλληνες όταν οι πρωταθλητές μας, ανεβασμένοι στο υψηλότερο σκαλί των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίου, με δάκρυα στα μάτια, ψιθύριζαν τον Εθνικό μας Ύμνο. Οι στιγμές αυτές ήταν μια ένεση Ελπίδας για τον Ελληνικό Λαό, μέσα στην σημερινή καταχνιά που ζούμε, έχοντας προσφέρει οι ιθύνοντες της Χώρας μας, την πανάρχαια, δοξασμένη και πρωτοπόρο των Ολυμπιακών αγώνων πατρίδα μας, βορρά των αλλοφύλων και αλλοθρήσκων.
- Στο τόπο μας υπάρχουν πολλοί, που βλέπουν τον αθλητισμό, σαν υποχρέωση αλλά και αρκετά βαρετή φυσική αγωγή που επιβάλλεται στην σχολική νεότητα. Άλλοι νομίζουν πως πρόκειται για μια αποκλειστική ασχολία μερικών εκλεκτών και προικισμένων με σωματικά προσόντα ανθρώπων, που ο μόνος σκοπός τους είναι οι υψηλές επιδόσεις για διακρίσεις σε διεθνείς αγώνες, ώστε να καρπωθούν ηθικά και υλικά οφέλη.
- Υπάρχουν και μερικοί φαρισαίοι που προσπαθούν να επιδειχθούν εκφωνώντας σε αθλητικές εκδηλώσεις βαρυσήμαντους λόγους και καταλήγοντας σ’ εκείνο το παραποιημένο φαιδρό λογύδριο, «νους υγιής εν σώματι υγιή» που επιτέλους ας το επισημάνουμε για άλλη μια φορά, δεν το είπε κανένας «Αρχαίος ημών Πρόγονος», αλλά ένας Λατίνος συγγραφέας ο Γιουβενάλης (γενν. 39 μ.Χ.) που το εξέφρασε σαν ευχή, όταν έγραφε πόσο σπουδαίο ήταν αν μπορούμε να είχαμε ικανό μυαλό μέσα σε γερό κορμί.
- Υπάρχουν όμως και οι ιδεολόγοι κάθε ηλικίας, που ασχολούνται με τον Αθλητισμό, γιατί πιστεύουν στην παράδοση της ευγενούς άμιλλας και στην προσφορά του Αθλητισμού στο σώμα, στο πνεύμα, στην ψυχοσύνθεση του Ανθρώπου και στην ειρήνη των Λαών.
- Εάν προσπαθήσουμε να οργανώσουμε τον αθλητισμό θέτοντας στόχο για την προετοιμασία και δημιουργία ικανών αθλητών, που θα διαπρέπουν σε διεθνείς αγώνες, χωρίς να στοχεύουμε στην ανάγκη της κοινωνίας για καθολική συμμετοχή και άθληση, τότε σίγουρα έχουμε εξασφαλίσει την αποτυχία.
- Οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρώνονται στο ν’ αποδείξουμε την πνευματικότητα του αθλητισμού αφ’ ενός και αφ’ ετέρου στην συμμετοχή μεγάλου αριθμού νέων και όλων των ηλικιών ανθρώπων και όχι σε μερικούς ταλαντούχους Αθλητές. Οι ταλαντούχοι νέοι θα είναι το αποτέλεσμα του σωστά οργανωμένου αθλητισμού στην χώρα μας. Αυτοί όμως που θα έχουν επωμισθεί την οργάνωση και σωστή λειτουργία του Αθλητισμού στη χώρα μας, αυτό το ωραίο αλλά δύσκολο έργο, πρέπει να ξέρουν πως πάνω απ’ όλα υπάρχει ο παράγων «Άνθρωπος», που παραμένει πάντα με ψυχή, με καρδιά, με αισθήματα, με σώμα και πνεύμα.
- Για να πείσουμε, όσο το δυνατόν περισσότερο μέρος του λαού για άθληση, πρέπει πρώτα να πείσουμε το σύνολο των πνευματικών ανθρώπων και τους γονείς, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να επηρεάζουν τους νέους, ότι η αθλητική ιδέα και η άθληση δεν είναι μια ιδιαιτερότητα ορισμένων. Ο Αθλητισμός είναι μια φιλοσοφία που εμπνέει τους ανθρώπους γιατί είναι «τρέχουσα ζωή», είναι ένα κίνημα που έχει την δύναμη να επιδρά ευεργετικά στην ψυχοσωματική τελειοποίηση του ατόμου, έχει τρόπους ν’ ακονίζει τις δημιουργικές δυνάμεις των ανθρώπων, προσφέρει αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση και τέλος σωματική και ψυχική δύναμη, για ν’ αντιμετωπίζει ο Άνθρωπος τις αντιξοότητες της ζωής.
- Εάν θέλουμε η νεολαία μας και όχι μόνο, να καρπωθεί τα οφέλη που προέρχονται από την άθληση, γιατί είναι πλέον βέβαιο ότι, ο αθλητισμός σε συσχετισμό με την αγωγή από το σπίτι και το σχολείο είναι το μοναδικό αντίδοτο στην παραβατικότητα των νέων, θα πρέπει οι Αθλητικοί φορείς, οι καθηγητές Σωματικής αγωγής και με μπροστάρη το Υπουργείο Παιδείας, να κάνουν την αθλητική Επανάσταση. Δηλαδή! αθλητικές επιδείξεις και αθλητικούς αγώνες στο δημοτικό Σχολείο, στο Γυμνάσιο-Λύκειο, στα πανεπιστήμια και ακόμη στις Ένοπλες Δυνάμεις.
- Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εάν οι αρμόδιοι φορείς, που προαναφέρθηκαν, πιστέψουν στις αρχές και τις αξίες του Αθλητισμού και δεν αρχίσουν να καταμετρούν τις δυσκολίες και εγκαταλείψουν τις προσπάθειες. Μόνον τότε θα υπάρξει μείωση της παραβατικότητας των νέων μας, εμφάνιση νέων για διεθνείς διακρίσεις και ισορροπία πνεύματος, σώματος και ψυχής των νέων μας και όχι μόνον.
- Βέβαια! όχι με το σημερινό Υπουργείο Παιδείας, διότι αυτό εξ αρχής έθεσε τις προτεραιότητές του, για την σωτηρία της πατρίδος, της παιδείας και των νέων μας με τους κάτωθι βασικούς στόχους:
Την εξάλειψη της πρωινής προσευχής στα Σχολεία.
Την διδασκαλία στα σχολεία της θρησκειολογίας και όχι πλέον την ορθοδοξία που είναι και η επίσημη θρησκεία της χώρας μας, από της ιδρύσεως του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.
Την μείωση των φωνηέντων της Ελληνικής Γλώσσας.
Την κατάργηση σχεδόν του Μαθήματος των αρχαίων Ελληνικών.
Την εισαγωγή και διδασκαλία στα σχολεία, την πρόσφατη περίοδο του Ελληνικού διχασμού (1944-1949), γραμμένη βέβαια από συγγραφείς της απ’ εδώ πλευράς. Και! πολλά άλλα παρόμοια.
- Ζούμε σήμερα σ’ ένα κόσμο πολύ ανήσυχο, σχεδόν επαναστατημένο εναντίον όλων των αρχών και αξιών και παρακολουθούμε μια γενιά δυσαρεστημένη γιατί ίσως πολλά ζητά και με τίποτε δεν ικανοποιείται, σε σημείο να εγκαταλείπει ακόμη και την Πατρίδα του. Βέβαια! πώς να δεχθεί τις απαράδεκτες συνθήκες ζωής που τους έχουν δημιουργήσει οι μεγαλύτεροι; Ίσως! ο πραγματικός αθλητισμός είναι το μέσον που μπορεί να συνδράμει, στην ψυχοσωματική εκτόνωση των νέων, και όχι μόνον, από πάσης πλευράς. Διότι! η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη, η πνευματική της όμως αποθήκη είναι έρημη και άδεια.
Τέλος! εάν ο άνθρωπος θέλει να παρατείνει, ως τα βαθειά γεράματα τις ψυχοσωματικές του ικανότητες, σ’ αυτό μπορεί να συνδράμει ουσιαστικά, ο υγιής Αθλητισμός και το μέτρο στη ζωή μας.
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε
«Η Άθληση, ο έτερος των παραγόντων της αληθούς κατά ΠΛΑΤΩΝΑ παιδείας»
Γράφει ο Ιωάννης Ασλανίδης
Αυτά τα λαμπρά παιδιά που αγωνίστηκαν και κατόρθωσαν να υψώσουν στο Ρίο την Ελληνική Σημαία και να ακουσθεί ο Εθνικός μας Ύμνος στα πέρατα του Κόσμου, που δεν είναι μόνο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος, αλλά και ύμνος στην Ελευθερία, μαζί με όλους που αγωνίστηκαν εκεί στο μακρινό Ρίο και ακόμη μαζί με τους αθόρυβους και αφανείς Έλληνες Πατριώτες που στήριζαν την προσπάθεια στο Ρίο, δίνουν Ελπίδα ότι και πάλι για την πατρίδα μας, θα έλθει άσπρη ημέρα. Γιατί! δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν, κάποτε πρέπει να καταλάβουν, οι διάφοροι άρχοντες της χώρας μας (Δήμαρχοι, Νομάρχες, Υπουργοί, Πρωθυπουργοί και κάθε δημόσιος λειτουργός), ποιο είναι το καθήκον των, η αποστολή των, δηλ. να υπηρετούν τον πολίτη και να φροντίζουν για την Δόξα της Πατρίδος.
Συγκίνηση και υπερηφάνεια ένοιωσαν όλοι οι Έλληνες όταν οι πρωταθλητές μας, ανεβασμένοι στο υψηλότερο σκαλί των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίου, με δάκρυα στα μάτια, ψιθύριζαν τον Εθνικό μας Ύμνο. Οι στιγμές αυτές ήταν μια ένεση Ελπίδας για τον Ελληνικό Λαό, μέσα στην σημερινή καταχνιά που ζούμε, έχοντας προσφέρει οι ιθύνοντες της Χώρας μας, την πανάρχαια, δοξασμένη και πρωτοπόρο των Ολυμπιακών αγώνων πατρίδα μας, βορρά των αλλοφύλων και αλλοθρήσκων.
- Στο τόπο μας υπάρχουν πολλοί, που βλέπουν τον αθλητισμό, σαν υποχρέωση αλλά και αρκετά βαρετή φυσική αγωγή που επιβάλλεται στην σχολική νεότητα. Άλλοι νομίζουν πως πρόκειται για μια αποκλειστική ασχολία μερικών εκλεκτών και προικισμένων με σωματικά προσόντα ανθρώπων, που ο μόνος σκοπός τους είναι οι υψηλές επιδόσεις για διακρίσεις σε διεθνείς αγώνες, ώστε να καρπωθούν ηθικά και υλικά οφέλη.
- Υπάρχουν και μερικοί φαρισαίοι που προσπαθούν να επιδειχθούν εκφωνώντας σε αθλητικές εκδηλώσεις βαρυσήμαντους λόγους και καταλήγοντας σ’ εκείνο το παραποιημένο φαιδρό λογύδριο, «νους υγιής εν σώματι υγιή» που επιτέλους ας το επισημάνουμε για άλλη μια φορά, δεν το είπε κανένας «Αρχαίος ημών Πρόγονος», αλλά ένας Λατίνος συγγραφέας ο Γιουβενάλης (γενν. 39 μ.Χ.) που το εξέφρασε σαν ευχή, όταν έγραφε πόσο σπουδαίο ήταν αν μπορούμε να είχαμε ικανό μυαλό μέσα σε γερό κορμί.
- Υπάρχουν όμως και οι ιδεολόγοι κάθε ηλικίας, που ασχολούνται με τον Αθλητισμό, γιατί πιστεύουν στην παράδοση της ευγενούς άμιλλας και στην προσφορά του Αθλητισμού στο σώμα, στο πνεύμα, στην ψυχοσύνθεση του Ανθρώπου και στην ειρήνη των Λαών.
- Εάν προσπαθήσουμε να οργανώσουμε τον αθλητισμό θέτοντας στόχο για την προετοιμασία και δημιουργία ικανών αθλητών, που θα διαπρέπουν σε διεθνείς αγώνες, χωρίς να στοχεύουμε στην ανάγκη της κοινωνίας για καθολική συμμετοχή και άθληση, τότε σίγουρα έχουμε εξασφαλίσει την αποτυχία.
- Οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρώνονται στο ν’ αποδείξουμε την πνευματικότητα του αθλητισμού αφ’ ενός και αφ’ ετέρου στην συμμετοχή μεγάλου αριθμού νέων και όλων των ηλικιών ανθρώπων και όχι σε μερικούς ταλαντούχους Αθλητές. Οι ταλαντούχοι νέοι θα είναι το αποτέλεσμα του σωστά οργανωμένου αθλητισμού στην χώρα μας. Αυτοί όμως που θα έχουν επωμισθεί την οργάνωση και σωστή λειτουργία του Αθλητισμού στη χώρα μας, αυτό το ωραίο αλλά δύσκολο έργο, πρέπει να ξέρουν πως πάνω απ’ όλα υπάρχει ο παράγων «Άνθρωπος», που παραμένει πάντα με ψυχή, με καρδιά, με αισθήματα, με σώμα και πνεύμα.
- Για να πείσουμε, όσο το δυνατόν περισσότερο μέρος του λαού για άθληση, πρέπει πρώτα να πείσουμε το σύνολο των πνευματικών ανθρώπων και τους γονείς, οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να επηρεάζουν τους νέους, ότι η αθλητική ιδέα και η άθληση δεν είναι μια ιδιαιτερότητα ορισμένων. Ο Αθλητισμός είναι μια φιλοσοφία που εμπνέει τους ανθρώπους γιατί είναι «τρέχουσα ζωή», είναι ένα κίνημα που έχει την δύναμη να επιδρά ευεργετικά στην ψυχοσωματική τελειοποίηση του ατόμου, έχει τρόπους ν’ ακονίζει τις δημιουργικές δυνάμεις των ανθρώπων, προσφέρει αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση και τέλος σωματική και ψυχική δύναμη, για ν’ αντιμετωπίζει ο Άνθρωπος τις αντιξοότητες της ζωής.
- Εάν θέλουμε η νεολαία μας και όχι μόνο, να καρπωθεί τα οφέλη που προέρχονται από την άθληση, γιατί είναι πλέον βέβαιο ότι, ο αθλητισμός σε συσχετισμό με την αγωγή από το σπίτι και το σχολείο είναι το μοναδικό αντίδοτο στην παραβατικότητα των νέων, θα πρέπει οι Αθλητικοί φορείς, οι καθηγητές Σωματικής αγωγής και με μπροστάρη το Υπουργείο Παιδείας, να κάνουν την αθλητική Επανάσταση. Δηλαδή! αθλητικές επιδείξεις και αθλητικούς αγώνες στο δημοτικό Σχολείο, στο Γυμνάσιο-Λύκειο, στα πανεπιστήμια και ακόμη στις Ένοπλες Δυνάμεις.
- Αυτό μπορεί να επιτευχθεί εάν οι αρμόδιοι φορείς, που προαναφέρθηκαν, πιστέψουν στις αρχές και τις αξίες του Αθλητισμού και δεν αρχίσουν να καταμετρούν τις δυσκολίες και εγκαταλείψουν τις προσπάθειες. Μόνον τότε θα υπάρξει μείωση της παραβατικότητας των νέων μας, εμφάνιση νέων για διεθνείς διακρίσεις και ισορροπία πνεύματος, σώματος και ψυχής των νέων μας και όχι μόνον.
- Βέβαια! όχι με το σημερινό Υπουργείο Παιδείας, διότι αυτό εξ αρχής έθεσε τις προτεραιότητές του, για την σωτηρία της πατρίδος, της παιδείας και των νέων μας με τους κάτωθι βασικούς στόχους:
Την εξάλειψη της πρωινής προσευχής στα Σχολεία.
Την διδασκαλία στα σχολεία της θρησκειολογίας και όχι πλέον την ορθοδοξία που είναι και η επίσημη θρησκεία της χώρας μας, από της ιδρύσεως του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους.
Την μείωση των φωνηέντων της Ελληνικής Γλώσσας.
Την κατάργηση σχεδόν του Μαθήματος των αρχαίων Ελληνικών.
Την εισαγωγή και διδασκαλία στα σχολεία, την πρόσφατη περίοδο του Ελληνικού διχασμού (1944-1949), γραμμένη βέβαια από συγγραφείς της απ’ εδώ πλευράς. Και! πολλά άλλα παρόμοια.
- Ζούμε σήμερα σ’ ένα κόσμο πολύ ανήσυχο, σχεδόν επαναστατημένο εναντίον όλων των αρχών και αξιών και παρακολουθούμε μια γενιά δυσαρεστημένη γιατί ίσως πολλά ζητά και με τίποτε δεν ικανοποιείται, σε σημείο να εγκαταλείπει ακόμη και την Πατρίδα του. Βέβαια! πώς να δεχθεί τις απαράδεκτες συνθήκες ζωής που τους έχουν δημιουργήσει οι μεγαλύτεροι; Ίσως! ο πραγματικός αθλητισμός είναι το μέσον που μπορεί να συνδράμει, στην ψυχοσωματική εκτόνωση των νέων, και όχι μόνον, από πάσης πλευράς. Διότι! η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη, η πνευματική της όμως αποθήκη είναι έρημη και άδεια.
Τέλος! εάν ο άνθρωπος θέλει να παρατείνει, ως τα βαθειά γεράματα τις ψυχοσωματικές του ικανότητες, σ’ αυτό μπορεί να συνδράμει ουσιαστικά, ο υγιής Αθλητισμός και το μέτρο στη ζωή μας.
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντγος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το