Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Το λεωφορείο του ΟΑΣΘ για λίγα λεπτά θύμισε θέατρο, στο σανίδι του οποίου παιζόταν έργο τόσο παράλογο, που θα 'κανε τον Ιονέσκο να νιώσει μειονεκτικά. Ελεγκτής να στριμώχνει και να τραβάει επιβάτιδα για να την κρατήσει στο λεωφορείο κι εκείνη να προσπαθεί να βγει από το παράθυρο ουρλιάζοντας... Ιδού η σκηνή για όσους δεν την έχουν δει:
Τα πράγματα, τουλάχιστον κατ' εμέ, είναι σχετικά απλά. Ακόμη κι αν η κοπέλα δεν είχε εισιτήριο (για τον Α ή Β λόγο, ιδεολογικό, οικονομικό, οποιασδήποτε φύσης, δεν μας αφορά) μπορούσε να της κοπεί απλά το πρόστιμο, σύμφωνα με το νόμο, και να τελειώσει εκεί το θέμα. Κι αν δεν έδινε τα στοιχεία της, θα μπορούσε να ακολουθηθεί η ορισμένη διαδικασία χωρίς κανείς να απλώσει το χέρι του πάνω της εκμεταλλευόμενος τη θέση του, χωρίς να χρειαστεί να την στριμώξει ο ελεγκτής για να μην φύγει, χωρίς να αναγκαστεί να σκαρφαλώσει στο παράθυρο κι έπειτα να την τραβάνε μέσα... Η συμπεριφορά αυτή ήταν λάθος όχι μόνο για την διατήρηση των τύπων, αλλά και από ανθρώπινη πλευρά.
Κι αυτό φυσικά το περιστατικό προστίθεται στη λίστα με τα στοιχεία για το που έχουμε φτάσει ως κοινωνία. Το ίδιο το συμβάν αλλά και οι παραφυάδες του. Μια βόλτα στα σχόλια του βίντεο αρκεί για να πάρετε μία ιδέα για το πόσο γρήγορα μπορούμε να διχαστούμε, να πολωθούμε, να πάρουμε μία θέση και να την υποστηρίξουμε περιπαθώς μόνο κ μόνο γιατί δεν μπορούμε να ακούσουμε και να καταλάβουμε τι μας λέει ο άλλος, είμαστε πλέον ανίκανοι να συζητήσουμε...! Κι αν αυτός ο διχασμός είναι μέρος αδιάσπαστο της ιστορικής μας ταυτότητας, τι γίνεται με την οργή; Την οργή που είναι ολοφάνερη και πλέον δεν σιγοβράζει, έχει ξεχειλίσει. Έχουμε περάσει, περνάμε και θα περάσουμε πολλά... Και καμία αφορμή για κριτική και στηλίτευση του κράτους και του συστήματος που μας έφερε ως εδώ δεν πάει χαμένη. Όμως άραγε ακούει κανείς; Ή πολιτικοί και πολίτες (το κράτος είμαστε εμείς...) εθελοτυφλούν, και πάντα φταίει κάποιος άλλος, κάτι άλλο;
Δεν ξέρω αν μία έκκληση να σκεφτούμε και να αλλάξουμε θα ήταν χρήσιμη. Αν θα είχε αποτέλεσμα ή θα έμοιαζε ειρωνεία μέσα στους απογοητευτικούς καιρούς που ζούμε ή θα σας έκανε να αναγουλιάσετε από το πόσο τετριμμένο θα έμοιαζε κάτι τέτοιο. Γι' αυτό θα προτιμήσω να κλείσω με μία ευχή: επιβιώστε στους χαλεπούς καιρούς... κι αρχίστε να ονειρεύεστε και να εργάζεστε για τους καλύτερους. Για να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να τους δίνουμε σάρκα και οστά. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
Κι αυτό φυσικά το περιστατικό προστίθεται στη λίστα με τα στοιχεία για το που έχουμε φτάσει ως κοινωνία. Το ίδιο το συμβάν αλλά και οι παραφυάδες του. Μια βόλτα στα σχόλια του βίντεο αρκεί για να πάρετε μία ιδέα για το πόσο γρήγορα μπορούμε να διχαστούμε, να πολωθούμε, να πάρουμε μία θέση και να την υποστηρίξουμε περιπαθώς μόνο κ μόνο γιατί δεν μπορούμε να ακούσουμε και να καταλάβουμε τι μας λέει ο άλλος, είμαστε πλέον ανίκανοι να συζητήσουμε...! Κι αν αυτός ο διχασμός είναι μέρος αδιάσπαστο της ιστορικής μας ταυτότητας, τι γίνεται με την οργή; Την οργή που είναι ολοφάνερη και πλέον δεν σιγοβράζει, έχει ξεχειλίσει. Έχουμε περάσει, περνάμε και θα περάσουμε πολλά... Και καμία αφορμή για κριτική και στηλίτευση του κράτους και του συστήματος που μας έφερε ως εδώ δεν πάει χαμένη. Όμως άραγε ακούει κανείς; Ή πολιτικοί και πολίτες (το κράτος είμαστε εμείς...) εθελοτυφλούν, και πάντα φταίει κάποιος άλλος, κάτι άλλο;
Δεν ξέρω αν μία έκκληση να σκεφτούμε και να αλλάξουμε θα ήταν χρήσιμη. Αν θα είχε αποτέλεσμα ή θα έμοιαζε ειρωνεία μέσα στους απογοητευτικούς καιρούς που ζούμε ή θα σας έκανε να αναγουλιάσετε από το πόσο τετριμμένο θα έμοιαζε κάτι τέτοιο. Γι' αυτό θα προτιμήσω να κλείσω με μία ευχή: επιβιώστε στους χαλεπούς καιρούς... κι αρχίστε να ονειρεύεστε και να εργάζεστε για τους καλύτερους. Για να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να τους δίνουμε σάρκα και οστά. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το