Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Είχα πρόσφατα μία δυσάρεστη συζήτηση με κάποιον απλά γνωστό και γνώριμο από τον κύκλο της δουλειάς μου. Τυχαίνει -λόγω δουλειάς- να γνωρίζω όλες τις εκφάνσεις ανθρώπων (ναι, είμαι απόλυτος) ωστόσο είναι φορές που όταν επιβεβαιώνεις μια ιστορία που έχεις ψυχολογήσει, αισθάνεσαι λίγο άβολα.
Το καλοκαίρι σε γενικές γραμμές είναι αγαπητό από όλους. Λίγο πολύ όλοι βρίσκουμε λόγους να το λατρέψουμε ή όχι και τόσο... όμως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να γευτούν την χαρά του καλοκαιριού, διψούν για αυτήν, την έχουν ανάγκη όμως δεν προβλέπεται να καταφέρουν να την ζήσουν. Βλέπετε, είναι κάποιοι άνθρωποι που εργαζόντουσαν. Ασταμάτητα. Και αν η εργασία σου είναι στον κλάδο του τουρισμού τα πράγματα περιπλέκονται.
Το να δουλεύεις σε ένα πόστο που ξεκινάει από τις εννέα το πρωί και ολοκληρώνεται μετά τις έντεκα το βράδυ σε μία άκρως απαιτητική εργασία από σωματικής απόψεως, έχει μερικές αρνητικές συνέπειες. Ο πρωταγωνιστής του σημερινού προβληματισμού δούλευε μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου χωρίς καμία μέρα ξεκούρασης έχοντας δύο μισάωρα διάλειμματα σε αυτές τις δεκατέσσερις ώρες που σας ανέφερα. Ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με ανθρώπους που κάνουν τις διακοπές τους, όμως ο ίδιος έπρεπε να έχει κλειστό ακόμα και το κινητό του για λόγους πολιτικής της εταιρείας. Έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να τα καταφέρει. Και τα κατάφερε...
...Δεν είναι σωματική κούραση. Αυτήν την αναπληρώνει στις εννιά περίπου ώρες που έχει να ξεκουραστεί. Είναι η ψυχολογική κούραση. Αυτός και η οικογένειά του πέρασαν ένα ακόμα καλοκαίρι χωριστά, χωρίς μία βόλτα στην παραλία ή για καφέ, χωρίς ένα χαλαρό μεσημέρι με τα παιδιά του, χωρίς να μπορεί να ηρεμήσει μετά από έναν χειμώνα εργασίας και άγχους.
Δεν είναι ο μόνος, όμως βλέποντάς τον ξέρεις πως έχει καταπέσει. Βλέποντάς τον σκέφτεσαι γιατί ένας νέος άνθρωπος θα πρέπει να καταπονείται τόσο πολύ απλά για να βγάζει τα προς το ζην. Δεν είναι σπάταλος. Δεν έχει κάνει ανόητες επιλογές που τώρα πληρώνει. Δεν κάνει ζωή πέραν αυτής που όλοι προσπαθούμε να προσφέρουμε στην οικογένειά μας, απλά βιώνει το νέο σύστημα μισθών εκμετάλλευσης και κρίσης που βιώνουν οι περισσότεροι. Θέλει να κάνει τον σταυρό του που τουλάχιστον αυτός μπορεί και δουλεύει, αλλά η κούραση και η κατάπτωση δεν του δίνουν την σιγουριά που χρειάζεται για το αν όλο αυτό αξίζει. Και τον πιστεύω. Εσείς; +Yanni Spiridakis
Το καλοκαίρι σε γενικές γραμμές είναι αγαπητό από όλους. Λίγο πολύ όλοι βρίσκουμε λόγους να το λατρέψουμε ή όχι και τόσο... όμως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να γευτούν την χαρά του καλοκαιριού, διψούν για αυτήν, την έχουν ανάγκη όμως δεν προβλέπεται να καταφέρουν να την ζήσουν. Βλέπετε, είναι κάποιοι άνθρωποι που εργαζόντουσαν. Ασταμάτητα. Και αν η εργασία σου είναι στον κλάδο του τουρισμού τα πράγματα περιπλέκονται.
...Δεν είναι σωματική κούραση. Αυτήν την αναπληρώνει στις εννιά περίπου ώρες που έχει να ξεκουραστεί. Είναι η ψυχολογική κούραση. Αυτός και η οικογένειά του πέρασαν ένα ακόμα καλοκαίρι χωριστά, χωρίς μία βόλτα στην παραλία ή για καφέ, χωρίς ένα χαλαρό μεσημέρι με τα παιδιά του, χωρίς να μπορεί να ηρεμήσει μετά από έναν χειμώνα εργασίας και άγχους.
Δεν είναι ο μόνος, όμως βλέποντάς τον ξέρεις πως έχει καταπέσει. Βλέποντάς τον σκέφτεσαι γιατί ένας νέος άνθρωπος θα πρέπει να καταπονείται τόσο πολύ απλά για να βγάζει τα προς το ζην. Δεν είναι σπάταλος. Δεν έχει κάνει ανόητες επιλογές που τώρα πληρώνει. Δεν κάνει ζωή πέραν αυτής που όλοι προσπαθούμε να προσφέρουμε στην οικογένειά μας, απλά βιώνει το νέο σύστημα μισθών εκμετάλλευσης και κρίσης που βιώνουν οι περισσότεροι. Θέλει να κάνει τον σταυρό του που τουλάχιστον αυτός μπορεί και δουλεύει, αλλά η κούραση και η κατάπτωση δεν του δίνουν την σιγουριά που χρειάζεται για το αν όλο αυτό αξίζει. Και τον πιστεύω. Εσείς; +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το