ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Σκέψου να ξυπνάς τη μέρα μόνο και μόνο για να νυχτώσει. Σκέψου η μόνη δύναμη που σε σηκώνει το πρωί να είναι η ελπίδα πως ο ήλιος θα φύγει για μια ακόμη φορά. Κι εσύ, σαν αθέατος πρωταγωνιστής, θα αφήνεις τις αναμνήσεις σου να εκτυλίσσονται μπροστά σου. Χωρίς αιτία και χωρίς δικαιολογία. Σαν θεατής στο σινεμά που βλέπει μια ταινία, ώσπου μία και μόνο σκηνή καρφώνεται στο μυαλό σου. Η στιγμή που σε σκέφτομαι.
Και τώρα ελεύθερος από την σκληράδα του ρεαλισμού, πλάθω φαντασίες για το πως πίνοντας κρασί τραβούσαμε τις κουρτίνες για να μην μας νικήσει η αυγή. Κι όταν τελικά σε εκατό σκηνές γεμάτες ομορφιά, η φαντασία τελειώνει, έρχεται η πραγματικότητα να σου θυμίσει το πως ο ένας απ' τους δυο έφυγε. Και τώρα από μακριά, μόνο η σκέψη μένει κι αλήθεια πόσο δυνατή μπορεί να είναι;
Αν σε μία τέτοια στιγμή αποφασίσεις να σηκωθείς, κλείσε τα φώτα και κοίτα. Κοίτα εμάς και αναρωτήσου αν είμαστε εδώ που θέλαμε. Αν φτάσαμε σε αυτό που ψάχναμε και αν ο δρόμος μπροστά έχει μονοπάτια αναζήτησης ή περάσματα διαφυγής. Χαμένοι έτσι όπως είμαστε που να είναι ο δρόμος για το αύριο; Κι αναζητώντας την απάντηση ψάχνω να σε βρω όπου κι αν είσαι, όσο μακριά, ακόμα κι αν χρειαστεί να πετάξω!
Κι ύστερα ο ένας απ΄τους δυο κοιτάζει γύρω του και βλέπει ένα ξένο κράτος. "Μα πως τόσο μακριά";
"Πως θα βρεθούμε μαζί"; Και ξαφνικά, οι σκέψεις σου, τα λόγια σου φεύγουν βίαια από πάνω σου και ταξιδεύουν με το τρένο της γραμμής. Ήρθαν να μου βασανίσουν κι απόψε την σκέψη, όπως τότε που αγάπησα να προσπαθώ να σε καταλάβω...
Γυρνώντας στις αναμνήσεις και στο δέσιμό μας, σκέφτομαι ποια θα έπρεπε να κρατήσω για να με συντροφεύει όσο είσαι μακριά. Ποια; Υπήρχε κάποια;
Και τώρα ελεύθερος από την σκληράδα του ρεαλισμού, πλάθω φαντασίες για το πως πίνοντας κρασί τραβούσαμε τις κουρτίνες για να μην μας νικήσει η αυγή. Κι όταν τελικά σε εκατό σκηνές γεμάτες ομορφιά, η φαντασία τελειώνει, έρχεται η πραγματικότητα να σου θυμίσει το πως ο ένας απ' τους δυο έφυγε. Και τώρα από μακριά, μόνο η σκέψη μένει κι αλήθεια πόσο δυνατή μπορεί να είναι;
Αν σε μία τέτοια στιγμή αποφασίσεις να σηκωθείς, κλείσε τα φώτα και κοίτα. Κοίτα εμάς και αναρωτήσου αν είμαστε εδώ που θέλαμε. Αν φτάσαμε σε αυτό που ψάχναμε και αν ο δρόμος μπροστά έχει μονοπάτια αναζήτησης ή περάσματα διαφυγής. Χαμένοι έτσι όπως είμαστε που να είναι ο δρόμος για το αύριο; Κι αναζητώντας την απάντηση ψάχνω να σε βρω όπου κι αν είσαι, όσο μακριά, ακόμα κι αν χρειαστεί να πετάξω!
Κι ύστερα ο ένας απ΄τους δυο κοιτάζει γύρω του και βλέπει ένα ξένο κράτος. "Μα πως τόσο μακριά";
"Πως θα βρεθούμε μαζί"; Και ξαφνικά, οι σκέψεις σου, τα λόγια σου φεύγουν βίαια από πάνω σου και ταξιδεύουν με το τρένο της γραμμής. Ήρθαν να μου βασανίσουν κι απόψε την σκέψη, όπως τότε που αγάπησα να προσπαθώ να σε καταλάβω...
Γυρνώντας στις αναμνήσεις και στο δέσιμό μας, σκέφτομαι ποια θα έπρεπε να κρατήσω για να με συντροφεύει όσο είσαι μακριά. Ποια; Υπήρχε κάποια;
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το