Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Σας αρέσει να βλέπετε παιδικά; Ξέρετε, κινούμενα σχέδια... Εμένα ναι. Μπορώ να χαζέψω άνετα ένα καλοδουλεμένο τέτοιο πρόγραμμα, είτε αναφέρεται σε παιδιά είτε σε μεγάλους. Όμως ο σημερινός προβληματισμός είναι πολύ συγκεκριμένος και αφορά την Peppa Pig. Την Πέππα το γουρουνάκι.
Αυτή τη στιγμή ίσως έχεις δύο απορίες:
- Τι είναι η Πέππα το γουρουνάκι;
- Πρόκειται για ένα πρόγραμμα κινουμένων σχεδίων αγγλικής παραγωγής, το οποίο αποτελείται από πεντάλεπτα επεισόδια και αναφέρεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Αφορά την 4χρονη Πέππα, τον αδερφό της και τους γονείς της, ενώ οι... περιπέτειες της περιλαμβάνουν την καθημερινή ζωή μιας κανονικής οικογένειας! Η σειρά έχει σαρώσει τα σχετικά βραβεία και συνοδεύεται από τεράστιο marketing δείγμα της αναγνωρισιμότητας του.
- Πως το yannidakis άρχισε να ασχολείται με κάτι τόσο... "ελαφρύ";
- Όπως θα καταδείξω παρακάτω, η σειρά αυτή είναι αντικείμενο σοβαρής μελέτης και οι προεκτάσεις της έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης με πολύ διαφορετικούς τρόπους που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις ενός σοβαρού προβληματισμού.
Γνωρίστηκα με την Πέππα πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν πολύ κοντινό μου παιδάκι άρχισε να την παρακολουθεί. Με έναν έμμεσο τρόπο, άρχισα να παρακολουθώ κι εγώ. Αρχικά, ελέγχοντας την ποιότητα των επεισοδίων που έβλεπε, ύστερα ακούγοντας ατάκες, αμέσως μετά -και αφού μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον- παρακολουθώντας ο ίδιος τα πεντάλεπτα επεισόδια και τέλος, διαπιστώνοντας την επίδραση που είχαν αυτά στο παιδί.
Πως; Το παιδί έμαθε αρχικά να αρθρώνει πολύ καθαρά λέξεις. Ανέπτυξε το λεξιλόγιο του και αντιδρούσε πολύ θετικά στην καθημερινότητα του (π.χ. στο να βγάζει τα παπούτσια του μόλις μπει σπίτι, στο να θυμάται να λέει 'ευχαριστώ' ή 'συγγνώμη' κλπ.).
Πρέπει να σημειώσω εδώ πως οι ιστορίες της Πέππα έχουν πρωταγωνιστές τους συμμαθητές της, την οικογένειά της, την δασκάλα, τον γιατρό και άλλους χαρακτήρες που ένα παιδί πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει από μικρό. Το σκηνικό των επεισοδίων λαμβάνει χώρα στο σχολείο, στο πάρκο, κατά το χειμώνα, το καλοκαίρι, τις γιορτές και οτιδήποτε άλλο αποτελεί καθημερινό βίωμα του παιδιού. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως στην σειρά, δεν υπάρχει κακός! Κι όμως, οι περιπέτειες εξελίσσονται χωρίς κάποιος να παριστάνει τον ρόλο του κακού...
Παράλληλα, έχει σημασία η τεχνική της σειράς. Παρά την τεχνολογία και τα γραφικά που υπάρχουν σήμερα, η σειρά αποτελείται από απλές κινούμενες ζωγραφιές, χωρίς γρήγορες κινήσεις, με απαλή μουσική, ήρεμα χρώματα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως όλα τα επεισόδια ολοκληρώνονται με τους πρωταγωνιστές να ξεσπούν στο τέλος σε γέλια, ένα ξεκάθαρα ψυχολογικό μήνυμα προς τα παιδιά. Κάθε επεισόδιο ολοκληρώνεται σε πέντε λεπτά επιτρέποντας στο παιδί να αντιληφθεί το τέλος της υπόθεσης, καθώς επίσης και στο γονιό να ορίσει με ακρίβεια την διάρκεια κατά την οποία το παιδί θα καθίσει μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή.
Η σειρά -όπως και οτιδήποτε άλλο πετυχημένο βγάζει ένα "βουνό λεφτά"- δέχεται τεράστια κριτική από μερίδα ανθρώπων. Εγώ έχω εντοπίσει ορισμένα ζητήματα όπως το ότι η μαμά γουρουνίτσα πολλές φορές "την λέει" στον μπαμπά γουρουνάκι (το αντίθετο βέβαια θα ήταν ενδοοικογενειακή βία, έτσι;), ο Τζορτζ (ο δίχρονος αδερφός της Πέππα) δεν αρέσκεται στα λαχανικά, η Πέππα φωνάζει ορισμένες φορές τον μπαμπά της, χαϊδευτικά "χαζούλη μπαμπά" κλπ. Όμως ελάτε... ας αφήσουμε το προσωπείο της υποκρισίας μακριά από τον σημερινό προβληματισμό. Πως αυτή η σειρά θα αντικατόπτριζε την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό, αν ήταν τέλεια; Αν όλα ήταν τέλεια αφενός δεν θα υπήρχε σενάριο και αφετέρου, πολύ απλά η Πέππα θα απομακρυνόταν από την καθημερινότητα των παιδιών μη καταφέρνοντας τελικά να ταυτιστεί μαζί τους. Και αλήθεια, αυτό θέλουμε;
Θα ολοκληρώσω, θέτοντας δύο προβληματισμούς. Η Πέππα είναι ένα εργαλείο. Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τον γονιό. Έχει εφαρμογές για την ζωή, δίνει πρότυπα συμπεριφοράς, παραδείγματα καλών πρακτικών και δραστηριοτήτων, όπως και συναναστροφών. Το πως θα τα ενσωματώσει το παιδί στον χαρακτήρα του, είναι καθαρά θέμα του γονιού. Παράλληλα, αν ένα παιδί βλέπει την Πέππα από το πρωί ως το βράδυ, δεν θα έχει κανένα κέρδος. Δεν ξέρω αν δύο ή δέκα επεισόδια είναι ένας καλός αριθμός προβολής για το παιδί, όμως το ζητούμενο είναι να υπάρχει ένα όριο. Ένα "ταβάνι" που θα επιτρέπει στην οικογένεια να επωφελείται από κοινού με τρόπο παραγωγικό και ωφέλιμο. Όταν ο γονέας βρει αυτήν την ισορροπία, τότε η Πέππα θα συνεχίσει να αποτελεί το εργαλείο του. +Yanni Spiridakis
Αυτή τη στιγμή ίσως έχεις δύο απορίες:
- Τι είναι η Πέππα το γουρουνάκι;
- Πρόκειται για ένα πρόγραμμα κινουμένων σχεδίων αγγλικής παραγωγής, το οποίο αποτελείται από πεντάλεπτα επεισόδια και αναφέρεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Αφορά την 4χρονη Πέππα, τον αδερφό της και τους γονείς της, ενώ οι... περιπέτειες της περιλαμβάνουν την καθημερινή ζωή μιας κανονικής οικογένειας! Η σειρά έχει σαρώσει τα σχετικά βραβεία και συνοδεύεται από τεράστιο marketing δείγμα της αναγνωρισιμότητας του.
- Πως το yannidakis άρχισε να ασχολείται με κάτι τόσο... "ελαφρύ";
- Όπως θα καταδείξω παρακάτω, η σειρά αυτή είναι αντικείμενο σοβαρής μελέτης και οι προεκτάσεις της έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης με πολύ διαφορετικούς τρόπους που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις ενός σοβαρού προβληματισμού.
Πως; Το παιδί έμαθε αρχικά να αρθρώνει πολύ καθαρά λέξεις. Ανέπτυξε το λεξιλόγιο του και αντιδρούσε πολύ θετικά στην καθημερινότητα του (π.χ. στο να βγάζει τα παπούτσια του μόλις μπει σπίτι, στο να θυμάται να λέει 'ευχαριστώ' ή 'συγγνώμη' κλπ.).
Πρέπει να σημειώσω εδώ πως οι ιστορίες της Πέππα έχουν πρωταγωνιστές τους συμμαθητές της, την οικογένειά της, την δασκάλα, τον γιατρό και άλλους χαρακτήρες που ένα παιδί πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει από μικρό. Το σκηνικό των επεισοδίων λαμβάνει χώρα στο σχολείο, στο πάρκο, κατά το χειμώνα, το καλοκαίρι, τις γιορτές και οτιδήποτε άλλο αποτελεί καθημερινό βίωμα του παιδιού. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως στην σειρά, δεν υπάρχει κακός! Κι όμως, οι περιπέτειες εξελίσσονται χωρίς κάποιος να παριστάνει τον ρόλο του κακού...
Παράλληλα, έχει σημασία η τεχνική της σειράς. Παρά την τεχνολογία και τα γραφικά που υπάρχουν σήμερα, η σειρά αποτελείται από απλές κινούμενες ζωγραφιές, χωρίς γρήγορες κινήσεις, με απαλή μουσική, ήρεμα χρώματα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως όλα τα επεισόδια ολοκληρώνονται με τους πρωταγωνιστές να ξεσπούν στο τέλος σε γέλια, ένα ξεκάθαρα ψυχολογικό μήνυμα προς τα παιδιά. Κάθε επεισόδιο ολοκληρώνεται σε πέντε λεπτά επιτρέποντας στο παιδί να αντιληφθεί το τέλος της υπόθεσης, καθώς επίσης και στο γονιό να ορίσει με ακρίβεια την διάρκεια κατά την οποία το παιδί θα καθίσει μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή.
Η σειρά -όπως και οτιδήποτε άλλο πετυχημένο βγάζει ένα "βουνό λεφτά"- δέχεται τεράστια κριτική από μερίδα ανθρώπων. Εγώ έχω εντοπίσει ορισμένα ζητήματα όπως το ότι η μαμά γουρουνίτσα πολλές φορές "την λέει" στον μπαμπά γουρουνάκι (το αντίθετο βέβαια θα ήταν ενδοοικογενειακή βία, έτσι;), ο Τζορτζ (ο δίχρονος αδερφός της Πέππα) δεν αρέσκεται στα λαχανικά, η Πέππα φωνάζει ορισμένες φορές τον μπαμπά της, χαϊδευτικά "χαζούλη μπαμπά" κλπ. Όμως ελάτε... ας αφήσουμε το προσωπείο της υποκρισίας μακριά από τον σημερινό προβληματισμό. Πως αυτή η σειρά θα αντικατόπτριζε την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό, αν ήταν τέλεια; Αν όλα ήταν τέλεια αφενός δεν θα υπήρχε σενάριο και αφετέρου, πολύ απλά η Πέππα θα απομακρυνόταν από την καθημερινότητα των παιδιών μη καταφέρνοντας τελικά να ταυτιστεί μαζί τους. Και αλήθεια, αυτό θέλουμε;Θα ολοκληρώσω, θέτοντας δύο προβληματισμούς. Η Πέππα είναι ένα εργαλείο. Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τον γονιό. Έχει εφαρμογές για την ζωή, δίνει πρότυπα συμπεριφοράς, παραδείγματα καλών πρακτικών και δραστηριοτήτων, όπως και συναναστροφών. Το πως θα τα ενσωματώσει το παιδί στον χαρακτήρα του, είναι καθαρά θέμα του γονιού. Παράλληλα, αν ένα παιδί βλέπει την Πέππα από το πρωί ως το βράδυ, δεν θα έχει κανένα κέρδος. Δεν ξέρω αν δύο ή δέκα επεισόδια είναι ένας καλός αριθμός προβολής για το παιδί, όμως το ζητούμενο είναι να υπάρχει ένα όριο. Ένα "ταβάνι" που θα επιτρέπει στην οικογένεια να επωφελείται από κοινού με τρόπο παραγωγικό και ωφέλιμο. Όταν ο γονέας βρει αυτήν την ισορροπία, τότε η Πέππα θα συνεχίσει να αποτελεί το εργαλείο του. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το