Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Έμαθα για το βιβλίο του Bandi (που στα κορεάτικα σημαίνει "πυγολαμπίδα") πέφτοντας τυχαία πάνω στο site του εκδοτικού οίκου που το έφερε στην Ελλάδα. Ο λόγος που με γοήτευσε η ιστορία του είναι ολοφάνερος νομίζω: πρόκειται για έναν άνθρωπο που, ζώντας μέσα σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, αντιμετωπίζοντας τη φίμωση και την υποχρέωση τυφλής υπακοής, δεν βρήκε άλλη διέξοδο πέρα από το να ρισκάρει την ίδια του τη ζωή προκειμένου να εξωτερικεύσει το εξωτερικό του φορτίο. Για έναν άνθρωπο που φαινομενικά είναι ένα λειτουργικό κομμάτι του συστήματος, όμως στο βάθος διατηρεί ζωντανή την ατομικότητα του, την προσωπική του άποψη και την πίστη στη δύναμη της τέχνης. Κι αν δεν έχετε κάνει ακόμη, που αμφιβάλλω, τον παραλληλισμό με το 1984 του Όργουελ και τον ήρωά του με το μυστικό ημερολόγιο, διαβάστε μέρος της σύνοψης του βιβλίου και βγάλτε μόνοι σας συμπεράσματα για την ομοιότητα των καθεστώτων..:
"Μια οικογένεια εξορίζεται από την πρωτεύουσα Πιονγιάνγκ εξαιτίας του γιου της, ο οποίος παθαίνει νευρικές κρίσεις όποτε βλέπει πορτρέτα του Καρλ Μαρξ ή του Κιµ Ιλ-σουνγκ. Ένας γιος αγωνίζεται να βγάλει άδεια ταξιδιού για να επισκεφθεί την ετοιµοθάνατη µητέρα του, που ζει στο γειτονικό χωριό. Ένας άντρας αποφασίζει να αυτοµολήσει, απογοητευµένος από το κληρονοµικό ταξικό σύστηµα της Λαοκρατικής Δηµοκρατίας της Κορέας. Μια γιαγιά, όταν συναντάει τον Κιµ Ιλ-σουνγκ στο δρόµο, τον προσφωνεί µε τρυφερότητα «Πατέρα και Μεγάλο Ηγέτη» – περιστατικό που θα εκµεταλλευτεί η επίσηµη προπαγάνδα..."
Έχετε αναλογιστεί ποτέ πόσες πολιτικές δηλώσεις έχουν γίνει με όχημα τη λογοτεχνία; Πόσοι άνθρωποι επέλεξαν να μας δώσουν τις μαρτυρίες τους όχι μέσω μία ιστορικής αφήγησης, αλλά ενδεδυμένες με μυθιστορηματικό μανδύα; Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό δεν γίνεται γιατί η λογοτεχνία είναι πιο γοητευτική ή πιο εύκολη: γίνεται γιατί στοχεύει απευθείας στην καρδιά των ανθρώπων- όλων των ανθρώπων. Όχι μόνο εκείνων που έχουν ως ειδικό ενδιαφέρον την ιστορία. Αποτελεί επικοινωνία βαθύτερη και παγκόσμια. Όσο για το τι συμβαίνει στη Βόρειο Κορέα τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές... Το ξέρουμε σε πλαίσια αδρά, τόσο αδρά που ίσως αγγίζουν την άγνοια. Ίσως έχουμε συμπληρώσει κομμάτια από τη φαντασία μας, ίσως μας διαφεύγουν κομμάτια που δεν φτάνει καμία φαντασία. Γι' αυτό φωνές όπως του Bandi είναι πολύτιμες και αξιοθαύμαστες. Γι' αυτό αναμένουμε με ανυπομονησία τα επόμενά του βήματα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
Έχετε αναλογιστεί ποτέ πόσες πολιτικές δηλώσεις έχουν γίνει με όχημα τη λογοτεχνία; Πόσοι άνθρωποι επέλεξαν να μας δώσουν τις μαρτυρίες τους όχι μέσω μία ιστορικής αφήγησης, αλλά ενδεδυμένες με μυθιστορηματικό μανδύα; Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό δεν γίνεται γιατί η λογοτεχνία είναι πιο γοητευτική ή πιο εύκολη: γίνεται γιατί στοχεύει απευθείας στην καρδιά των ανθρώπων- όλων των ανθρώπων. Όχι μόνο εκείνων που έχουν ως ειδικό ενδιαφέρον την ιστορία. Αποτελεί επικοινωνία βαθύτερη και παγκόσμια. Όσο για το τι συμβαίνει στη Βόρειο Κορέα τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές... Το ξέρουμε σε πλαίσια αδρά, τόσο αδρά που ίσως αγγίζουν την άγνοια. Ίσως έχουμε συμπληρώσει κομμάτια από τη φαντασία μας, ίσως μας διαφεύγουν κομμάτια που δεν φτάνει καμία φαντασία. Γι' αυτό φωνές όπως του Bandi είναι πολύτιμες και αξιοθαύμαστες. Γι' αυτό αναμένουμε με ανυπομονησία τα επόμενά του βήματα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το