KYΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ τα πράσινα βουνά χρυσίζουν

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

Καλώς ορίσατε στις σκέψεις του +yannidakis

Ο ήλιος χανόταν πίσω από πυκνά κι απειλητικά σύννεφα που είχαν τώρα κατακλείσει το φθινοπωρινό πρωινό και κρεμόντουσαν σαν γκρίζα πούπουλα σε κάθε άκρη του ορίζοντα. Το αυτοκίνητο ανηφόριζε τους φιδωτούς δρόμους ευχαριστημένο που τα λάστιχα κρατούσαν τις στροφές σταθερά και τα γέλια της παρέας αντηχούσαν πάνω στα τζάμια κι υψωνόντουσαν στο δροσερό αέρα της ανοιχτής οροφής. Μα τα γέλια ξαφνικά έδωσαν χώρο σε κραυγές δέους καθώς η παρέα αντίκριζε και πάλι το πανδαιμόνιο της φθινοπωρινής φύσης πάνω στα καταπράσινα βουνά του Βερμόντ. Καταπράσινα μεν το καλοκαίρι μα τώρα οργίαζαν με τα χρυσά, πορφυρά και ανεξίτηλα χρώματα της γιορτής του Οκτώβρη.

Ο γκρίζος δρόμος γέμιζε με το κομφετί των χιλιάδων φύλλων που σκόρπιζαν στο πέρασμα του οχήματος και τα δέντρα από τις δυο πλευρές υψωνόντουσαν υπερβλητικά στολισμένα  στην  φθινοπωρινή φορεσιά τους που πραγματικά σου έπαιρνε την αναπνοή. Ένα γλυκό μεθύσι της όρασης και ένα τρελό πανδαιμόνιο των αισθήσεων ανέβαζε την ψυχή στα επουράνια μέσα σ’ αυτό τον βορεινό παράδεισο. Το Βερμόντ είναι μια μικρή πολιτεία στη βορειοανατολική πλευρά των ΗΠΑ και αποτελεί μέρος της όμορφης Νέας Αγγλίας. Στα βόρεια συνορεύει τον Καναδά και πλαισιώνεται από τις πολιτείες της Νέας Υόρκης, της Μασαχουσέτης και του Νιου Χάμσιρ. Ο Γάλλος εξερευνητής Champlain κατά την παράδοση έδωσε το όνομα Verts Monts (πράσινα βουνά) σ’ αυτή τη γωνιά της γης με τα 24 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενός απέραντου δάσους και απίστευτης ομορφιάς. Το Βερμόντ είναι η δεύτερη πολιτεία με τον πιο χαμηλό πληθυσμό, μόλις 600 χιλιάδες κι έτσι παραμένει ένας πραγματικός παράδεισος για φυσιολάτρες που το κατακλύζουν όλες τις εποχές είτε για την ομορφιά και τον καθαρό αέρα είτε για τις ιδανικές βουνοπλαγιές που γεμίζουν από τους φανατικούς του αλπικού σκι το χειμώνα.

Χωμένη μέσα στα χρυσά δέντρα και τις κατακόκκινες βελανιδιές μια ξυλόκτιστη καλύβα είχε για φόντο το χαραγμένο από χιονοδρομικές πίστες βουνό Κίλινγκτον. Το τζάκι ευωδίαζε από την καταπληκτική μυρωδιά των φρεσκοκομμένων κούτσουρων που κροτάλιζαν καθώς οι πύρινες γλώσσες αγκάλιαζαν τα κορμιά τους. Μια απόλυτη ηρεμία κυριαρχούσε και μόνο το απαλό αεράκι έκανε τα φύλλα να θροΐζουν πάνω στα γέρικα και νεανικά κλαδιά των πανύψηλων δέντρων. Ένα μικρό ρυάκι στην απότομη ρεματιά γουργούριζε ευχαριστημένο καθώς ελάφια με φουντωτές λευκές ουρές ξεδίψαγαν στην όχθη του. Και τα πουλιά που είχαν φουντώσει από χοντρά πούπουλα για τον κρύο χειμώνα που ερχόταν, πετάριζαν μέσα στις πυκνές φυλλωσιές κυνηγώντας τα τελευταία έντομα του φθινοπώρου. Η ματιά δεν χόρταινε να πλανιέται πάνω στις ανείπωτα πολύχρωμες βουνοπλαγιές, εκεί που το θεϊκό πινέλο είχε ζωγραφίσει τα πιο ζωηρά κίτρινα, τις πιο ζοφερές πορφυρές και πορτοκαλί αποχρώσεις που σαν μια ασταμάτητη πυρκαγιά κατέκλυζαν ανάμεσά τους τα σκούρα πράσινα κωνοφόρα και καμαρωτά έλατα. 

Η νύχτα με την παγερή πνοή της δεν άργησε να σκεπάσει με μαύρο πέπλο την ομορφιά του βουνού μα ταυτόχρονα ξεδίπλωσε και τα πιο λαμπρά ασημένια άστρα και μια μυστηριώσης σελήνη που κρεμόταν στην άκρη του ορίζοντα. Η εύθημη παρέα μαγεμένη από την φυσική ομορφιά τσούγκρισαν τα ποτήρια τους μέσα στη θαλπωρή της καλύβας κι οι ψυχές ένιωσαν μια αγαλίαση καθώς η θύμηση έφερε στα μάτια τους την αξέχαστη μέρα που έφυγε.+Niko Spiridakis

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ