Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Υπομονή.
Μια λέξη βαρέας σημασίας η οποία πολλές φορές παρεξηγείται, παρερμηνεύεται και χάνει την ουσία της. Άλλες φορές πάλι γίνεται ταυτόσημη με την λέξη επιμονή, ενώ πολλές από αυτές τις "άλλες φορές", η μια έννοια δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς την άλλη. Στην πορεία, η... υπομονή, ενδέχεται να αποκτήσει στενές σχέσεις με το κουράγιο και τον ψυχικό ή σωματικό αγώνα που δίνει κάποιος έτσι ώστε να επιτύχει τους χ ή ψ στόχους του. Έπειτα, έρχονται και περισσότερες έννοιες οι οποίες συνυφάζονται μαζί της όπως το όνειρο και η ελπίδα, τα οποία δίνουν μια ακόμη πιο ιδιαίτερη χροιά. Το πρώτο αφορά όλους εκείνους τους στόχους οι οποίοι φαντάζουν μακρινοί, και ενδεχομένως άπιαστοι, που όμως είναι μονάχα στο χέρι μας να τους αγγίξουμε και να τους κατακτήσουμε. Το δεύτερο, η ελπίδα δηλαδή, είναι το απαραίτητο συστατικό που τροφοδοτεί το "ψυχοπνευματικό είναι" μας και το καθιστά ικανό να ανταπεξέρχεται στην οποιαδήποτε δυσκολία και εμπόδιο συναντούμε μπροστά μας. Σαν κύκλος όμως που είναι και όλο αυτό, "το τέλος συναντάει την αρχή και η αρχή το τέλος" και αφού ολοκληρωθεί η μια διαδικασία για την οποία επικαλεστήκαμε συνειδητά και υποσυνείδητα την πρώτη λέξη του κειμένου, αμέσως ακολουθεί η επόμενη. Και όταν, αργά ή γρήγορα, επανέλθει αυτή η στιγμή, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, για ακόμη μια φορά, είναι ένα.
Υπομονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το