Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Κανονικά το σημερινό κείμενο θα έπρεπε να αρχίσει με ατάκες του είδους: "τι είναι η ζωή; τι είναι ο άνθρωπος" αλλά επειδή στο yannidakis δεν συνηθίζουμε αυτές τις κανονικότητες θα ήθελα να σας μιλήσω για μια προσωπική εμπειρία.
Μόλις χθες, βρέθηκα στο σημείο που έπρεπε να χαιρετίσω έναν άνθρωπο που "έφυγε". Ήταν ένας άνθρωπος μιας προχωρημένης ηλικίας, ιδιαίτερα αγαπητός, ενεργός και αποτελεσματικός. Χαρακτηρισμοί τυπικοί, που όμως θα εξηγήσω αργότερα στο κείμενο.
Στην διαδικασία αυτή, κλήθηκα να σκεφτώ τι άφησε αυτός ο άνθρωπος πίσω του. Να κάνω έναν απολογισμό εκ μέρους του, όπως ίσως θα έπρεπε όλοι να κάνουμε για τον εαυτό μας όσο είμαστε εν ζωή.
Μην με ρωτήσετε για τα περιουσιακά του. Ούτε ξέρω, ούτε είδα να απασχολεί κανέναν από τα κοντινά του μέλη. Η περιουσία του ήταν αδιάφορη σε όλους, όχι όμως και η κληρονομιά του...
Όταν τελείωσε η τελετή, έστρεψα το βλέμμα μου στους ανθρώπους γύρω μου, στην οικογένειά του. Αντίκρισα τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Αντίκρισα αγαπημένους ανθρώπους που είναι δεμένοι, που ξεπερνούν μαζί τις δυσκολίες τους, που αγωνίζονται μαζί στην καθημερινότητα τους και στο τέλος της ημέρας γελάνε. Ω, ναι! Δεν ξέρεις από γέλιο αν δεν έχεις κάνει παρέα με αυτήν την οικογένεια!
Κανείς από την οικογένεια δεν έχει γίνει γιατρός, επιστήμονας ή ερευνητής. Κανείς τους δεν έχει καταθέσεις στην τράπεζα ή βλέψεις για πολιτική ή καλλιτεχνική σταδιοδρομία. Είναι άνθρωποι σαν αυτούς που προσπερνάς αδιάφορα στον δρόμο, με την διαφορά ότι αυτοί έχουν μέσα τους ένα μυστικό που οι περισσότεροι δεν έχουν: έχουν οικογενειακό δέσιμο, καλοσύνη και διάθεση για χαμόγελο. Στην δουλειά, στην παρέα, στην οικογένεια.
Και όχι. Αυτά τα υπέροχα χαρίσματα δεν είναι τυχαία ή έμφυτα. Τουλάχιστον όχι σε αυτήν την περίπτωση. Προέρχονται όλα από αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί είχα την τιμή να τον γνωρίσω και να αναγνωρίσω όλες αυτές τις αξίες και τον υπέροχο και ευγενικό τρόπο με τον οποίο τις μεταλαμπάδευσε στην οικογένειά του.
Και όταν όλα τελειώσαν, έμειναν αυτοί οι άνθρωποι. Το γέλιο τους, η καλοσύνη τους και η συνέχεια τους. Και τότε έστρεψα πάλι το βλέμμα μου πάλι πίσω στο σημείο της τελευταίας του κατοικίας και σχεδόν χαμογέλασα: Αναγνώρισα τον πλούτο του και την σπουδαία κληρονομιά του. Και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Όλοι θα έπρεπε να τον ευχαριστούμε... +Yanni Spiridakis
Μόλις χθες, βρέθηκα στο σημείο που έπρεπε να χαιρετίσω έναν άνθρωπο που "έφυγε". Ήταν ένας άνθρωπος μιας προχωρημένης ηλικίας, ιδιαίτερα αγαπητός, ενεργός και αποτελεσματικός. Χαρακτηρισμοί τυπικοί, που όμως θα εξηγήσω αργότερα στο κείμενο.
Στην διαδικασία αυτή, κλήθηκα να σκεφτώ τι άφησε αυτός ο άνθρωπος πίσω του. Να κάνω έναν απολογισμό εκ μέρους του, όπως ίσως θα έπρεπε όλοι να κάνουμε για τον εαυτό μας όσο είμαστε εν ζωή.
Όταν τελείωσε η τελετή, έστρεψα το βλέμμα μου στους ανθρώπους γύρω μου, στην οικογένειά του. Αντίκρισα τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Αντίκρισα αγαπημένους ανθρώπους που είναι δεμένοι, που ξεπερνούν μαζί τις δυσκολίες τους, που αγωνίζονται μαζί στην καθημερινότητα τους και στο τέλος της ημέρας γελάνε. Ω, ναι! Δεν ξέρεις από γέλιο αν δεν έχεις κάνει παρέα με αυτήν την οικογένεια!
Κανείς από την οικογένεια δεν έχει γίνει γιατρός, επιστήμονας ή ερευνητής. Κανείς τους δεν έχει καταθέσεις στην τράπεζα ή βλέψεις για πολιτική ή καλλιτεχνική σταδιοδρομία. Είναι άνθρωποι σαν αυτούς που προσπερνάς αδιάφορα στον δρόμο, με την διαφορά ότι αυτοί έχουν μέσα τους ένα μυστικό που οι περισσότεροι δεν έχουν: έχουν οικογενειακό δέσιμο, καλοσύνη και διάθεση για χαμόγελο. Στην δουλειά, στην παρέα, στην οικογένεια.
Και όχι. Αυτά τα υπέροχα χαρίσματα δεν είναι τυχαία ή έμφυτα. Τουλάχιστον όχι σε αυτήν την περίπτωση. Προέρχονται όλα από αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί είχα την τιμή να τον γνωρίσω και να αναγνωρίσω όλες αυτές τις αξίες και τον υπέροχο και ευγενικό τρόπο με τον οποίο τις μεταλαμπάδευσε στην οικογένειά του.
Και όταν όλα τελειώσαν, έμειναν αυτοί οι άνθρωποι. Το γέλιο τους, η καλοσύνη τους και η συνέχεια τους. Και τότε έστρεψα πάλι το βλέμμα μου πάλι πίσω στο σημείο της τελευταίας του κατοικίας και σχεδόν χαμογέλασα: Αναγνώρισα τον πλούτο του και την σπουδαία κληρονομιά του. Και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Όλοι θα έπρεπε να τον ευχαριστούμε... +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το