Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Το νέο project του TIME, η ομάδα του οποίου επέλεξε τις 100 πιο σημαντικές φωτογραφίες των τελευταίων 175 ετών, από τη γέννηση της τέχνης της φωτογραφίας μέχρι σήμερα (μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται από τις πιο σκληρές πολεμικές εικόνες μέχρι στιγμές των πιο σημαντικών ειδώλων) και αποφάσισε να ερευνήσει το υπόβαθρό τους, την ιστορία πίσω από την εικόνα, μου έφερε συνειρμικά στο νου την εικόνα του μικρού Αϊλάν (πώς μπορεί να την ξεχάσει κανείς...). Κι ενώ παρατηρώ ότι το εγχείρημα του TIME αντιμετωπίζεται καθολικά με απόλυτη θετικότητα και σεβασμό, ως μία διδακτική κριτική προσέγγιση του παρελθόντος, σχεδόν θα έλεγα εξισώνοντας το με ιστορική έρευνα, θυμάμαι πολύ καλά φωνές που στην περίπτωση Αϊλάν διαμαρτύρονταν έντονα για το πόσο απάνθρωπες και απορριπτέες είναι τέτοιες εικόνες αλλά και για το ότι δεν προσφέρουν τίποτα, καθώς ήδη γνωρίζουμε πόσο άσχημη είναι η κατάσταση στη Συρία κτλ κτλ.
Η αντίφαση του πράγματος είναι κάτι περισσότερο από φανερή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε σιγά σιγά πως είτε αντιμετωπίζουμε τη φωτογραφία και τα παρακλάδια της ως αποτέλεσμα και εργαλείο της τεχνολογικής εξέλιξης, είτε ως τέχνη και έκφραση (εγώ τοποθετούμαι ξεκάθαρα κάπου εδώ), θα πρέπει να δεχθούμε και τον κοινωνικό τους ρόλο. Κι αυτός δεν είναι άλλος απ' αυτόν που εντόπισε η ομάδα του TIME: να διατηρήσουν αιώνια ζωντανές εικόνες και στιγμές. Όσο καλογραμμένο και έντονο κι αν είναι ένα κείμενο, όσο πολύτιμες και ποικίλες ιστορικές πληροφορίες κι αν δίνει, μπορεί να μας ενημερώσει, αλλά δεν θα μας κάνει να διπλωθούμε στα δύο από τον πόνο (όπως έκανε για παράδειγμα η φωτό με τον Αϊλάν). Ο άνθρωπος είναι ένα ξεκάθαρα οπτικό ον και οφείλει να παραδεχθεί τη φύση του.
Ας μην εθελοτυφλούμε λέγοντας πως "ναι μεν, αλλά...". Ας μην κάνουμε ανούσιους διαχωρισμούς αναγνωρίζοντας την αξία των εικόνων από τη Χιροσίμα αλλά θεωρώντας τις εικόνες από τη Συρία φρικιαστικές (γιατί άραγε;). Και οι δύο κάνουν το ίδιο: φανερώνουν στα μάτια μας ολόγυμνη την οδύνη και τον σπαραγμό του πολέμου. Αυτή είναι η όλη ουσία και εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε. Ας αφήσουμε τους φωτογράφους να κάνουν τη δουλειά τους και να προσκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία στους ιστορικούς του μέλλοντος. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
Ας μην εθελοτυφλούμε λέγοντας πως "ναι μεν, αλλά...". Ας μην κάνουμε ανούσιους διαχωρισμούς αναγνωρίζοντας την αξία των εικόνων από τη Χιροσίμα αλλά θεωρώντας τις εικόνες από τη Συρία φρικιαστικές (γιατί άραγε;). Και οι δύο κάνουν το ίδιο: φανερώνουν στα μάτια μας ολόγυμνη την οδύνη και τον σπαραγμό του πολέμου. Αυτή είναι η όλη ουσία και εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε. Ας αφήσουμε τους φωτογράφους να κάνουν τη δουλειά τους και να προσκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία στους ιστορικούς του μέλλοντος. +Κωνσταντίνα Πορφυρού
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το