ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ αγάλμα έπεσε θύμα selfie!

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Η ρήση του Αϊνστάιν σχετικά με το σύμπαν και την ανθρώπινη βλακεία ("Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες...") μπορεί να μοιάζει πλέον τετριμμένη, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, με εκφράζει σε τέτοιο βαθμό για τον σημερινό προβληματισμό, που θα καταχραστώ την υπομονή σας και θα ξεκινήσω μ' αυτήν το κείμενό μου. Διότι όταν βρίσκεσαι αμέριμνος στο διαδίκτυο και πέφτεις ξαφνικά πάνω στην είδηση: "Τουρίστας καταστρέφει άγαλμα του 18ου αιώνα στην προσπάθειά του να βγάλει σέλφι", μία σύγχυση την παίρνεις όσο να πεις. Σκέφτεσαι "δεν μπορεί, θα μας κάνουν πλάκα". Το ανοίγεις. Βλέπεις ότι δεν σου κάνουν πλάκα. Googlάρεις (σε άπταιστα ελληνικά). Διαπιστώνεις ότι έχει ξαναγίνει. Βλέπετε λοιπόν πως καταλήγουμε κυκλικά στην ρήση του Αϊνστάιν με την οποία ξεκίνησα;

Το πρόβλημα σε όλη αυτήν την κατάσταση έχει δύο επίπεδα. Το πρώτο, είναι ο άνθρωπος σήμερα και ο κόσμος του. Το δεύτερο είναι η θέση της τέχνης στον κόσμο αυτό.

Σε μία εποχή που οι selfies είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων, ως βασικό υλικό της παρουσίας τους στα social media, είναι λογικό το να βλέπεις ανθρώπους να αυτοφωτογραφίζονται εδώ κι εκεί, με φόντο τοπία, μνημεία κτλ. Προφανώς και ο τουρίστας φίλος μας σκέφθηκε να βγάλει μία φωτογραφία με το άγαλμα με σκοπό να την ανεβάσει, να κάνει τους φίλους και τους ακολούθους στα δίκτυα να τον προσέξουν και να του δωρίσουν απλόχερα το like τους για να ανέβουν τα στατιστικά του. Μέχρι εκεί όμως είμαστε καλά. Τι γίνεται όταν παίρνει το θάρρος να ακουμπήσει το έκθεμα, να το πλησιάσει τόσο πολύ γνωρίζοντας το ρίσκο και αγνοώντας τη λογική, θεωρώντας ότι ο παραπάνω σκοπός αξίζει το διακύβευμα; Ο φόβος μου ότι έχουμε χάσει τη μπάλα με όλα αυτά επανέρχεται ισχυρότερος κάθε φορά... 

Πέρα από τη λογική όμως, απ' την κατάσταση αυτή απειλείται και η τέχνη. Αφήνοντας στην άκρη το προφανές, τις φθορές των έργων δηλαδή και τα συναφή, ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι επισκέπτονται μνημεία, πολιτιστικούς χώρους, παραστάσεις, εκθέσεις κτλ μόνο και μόνο για το "καλό check in"/ την "καλή φωτό", που θα επιτρέψει στο άτομο να χτίσει την εικόνα του θέλει, χωρίς φυσικά να λαμβάνει κανένα καλλιτεχνικό ερέθισμα... Για το βάθος της τέχνης, λίγοι θα ενδιαφερθούν. Και συνήθως δεν θα το βροντοφωνάξουν.

Ίσως κάποιοι να νομίζετε ότι πήρα πολύ σοβαρά το όλο ζήτημα. Κι ίσως να έχετε δίκιο. Όμως πίστεψα ότι είναι καλό να ακουστεί και μία τέτοια άποψη.

+Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ