Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Όχι, δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και μάλιστα μετά και τον πρόσφατο ανασχηματισμό, αυτή ίσως έχει απομακρυνθεί λίγο περισσότερο. Όμως ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα, η αντιπολίτευση τηρεί τα προσχήματα για κάνα χρόνο. Μετά αγωνίζεται για να υποθάλψει την κυβέρνηση και να φέρει την επόμενη προεκλογική αναμέτρηση το συντομότερο δυνατό.
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σε αυτήν την περίοδο και διάβαζα το πρωί ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κ. Μητσοτάκης (όχι δεν διαβάζεις κείμενο της δεκαετίας του '90, χθες το έγραψα) αρχίζει να κάνει άνοιγμα στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, κάτι που είναι θεμιτό και μπλα μπλα μπλα μπλα...
Όμως για μια στιγμή, για ποιους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων μιλάμε πια ρε παιδιά; Ειλικρινά θα πέθαινα για μια έρευνα που θα καταδύκνειε του ψηφοφόρους του κάθε κόμματος και την διάρκεια που στηρίζουν το κόμμα αυτό. Και ύστερα το δείγμα αυτό το μελετάς και φιλτράροντας τις ηλικίες. Προφανώς στις μεγάλες ηλικίες η προσήλωση σε ένα κόμμα είναι τόσο εκνευριστική που παύει να αφορά πολιτικά κριτήρια και πεποιθήσεις. Στο πέρασμα του χρόνου θα έλεγα πως κάποιοι ίσως έχουν ξεχάσει γιατί στηρίζουν ένα κόμμα τελικά.
Σήμερα, για να κερδίσει κάποιος τις εκλογές, όταν και όποτε αυτές γίνουν, πρέπει να κερδίσει κόσμο από έναν τεράστιο πολιτικό χώρο που θα τον ονομάσω "μπάτε σκύλοι αλέστε". Εκεί βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Είναι κυρίως νέοι, αλλά όχι μόνο. Είναι αυτοί που έδωσαν την ευκαιρία στον Αλέξη να κυβερνήσει εκτός από το δεκαπενταμελές του σχολείου του και ολόκληρη την χώρα. Είναι οι ίδιοι που πλέον δεν παραδέχονται ότι τον ψήφισαν, αρκούνται στο να τον βρίζουν με μισόλογα!
Σε αυτήν την κατηγορία είναι οι καλοπερασάκηδες! Δεν τους νοιάζει αν θα ψηφίσουν Αριστερά ή Δεξιά αρκεί να βρουν δουλειά και να δουν τα δικά τους συμφέροντα να ικανοποιούνται. Αλήθεια... πόσο παρεξηγητέο είναι πλέον αυτό; Γιατί παλαιότερα το συνδέαμε -και δικαίως- με την μίζα, τις γνωριμίες και το βόλεμα. Δεν ξεχνάω πως ένας φανατικός ΠΑΣΟΚατζης, φίλος του πατέρα μου, άλλαξε κόμμα σε μία μέρα, όταν κατέβηκε με την Νέα Δημοκρατία υποψήφιος ένας κουμπάρος του! Μιλάμε φυσικά για δεκαετία του '90.
Σήμερα είναι αλλιώς. Το πιστεύω. Πρέπει να είναι ρε παιδιά. Οι δουλειές είναι λίγες και οι νόμιμες ακόμα λιγότερες, οπότε ο καθένας αναζητά την πολιτική που θα ικανοποιήσει περισσότερο τα συμφέροντά του. Κοιτάξτε την στροφή προς τα Αριστερά. Δεν απέκτησαν ξαφνικά όλοι γνωστούς στον ΣΥΡΙΖΑ, απλά πίστεψαν τα ψέματα των υποψηφίων του. Αύριο ενδεχομένως να κάνουν το ίδιο με τον Μητσοτάκη, να τον χρίσουν πρωθυπουργό και να απαιτήσουν διαφορετικούς χειρισμούς.
Ποιος μίλησε αλήθεια για κόμματα; Πράσινα και κόκκινα και μπλε; Ο έλληνας ψηφοφόρος πλέον εξετάζει πολιτικές. Είναι περισσότερο πολιτικά ώριμος και την ίδια στιγμή χαζός. Είναι δύσπιστος και την ίδια στιγμή ευκολόπιστος. Το αύριο δε θα είναι πολιτικά καλύτερο για λόγους που δεν αφορούν τον παρόν προβληματισμό. Αλλά το μόνο διαφαινόμενο γεγονός είναι ότι το αύριο δεν έχει χρώματα. Δεν έχει κόμματα. Έχει ευκαιριακές πολιτικές. +Yanni Spiridakis
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σε αυτήν την περίοδο και διάβαζα το πρωί ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κ. Μητσοτάκης (όχι δεν διαβάζεις κείμενο της δεκαετίας του '90, χθες το έγραψα) αρχίζει να κάνει άνοιγμα στους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, κάτι που είναι θεμιτό και μπλα μπλα μπλα μπλα...
Σήμερα, για να κερδίσει κάποιος τις εκλογές, όταν και όποτε αυτές γίνουν, πρέπει να κερδίσει κόσμο από έναν τεράστιο πολιτικό χώρο που θα τον ονομάσω "μπάτε σκύλοι αλέστε". Εκεί βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Είναι κυρίως νέοι, αλλά όχι μόνο. Είναι αυτοί που έδωσαν την ευκαιρία στον Αλέξη να κυβερνήσει εκτός από το δεκαπενταμελές του σχολείου του και ολόκληρη την χώρα. Είναι οι ίδιοι που πλέον δεν παραδέχονται ότι τον ψήφισαν, αρκούνται στο να τον βρίζουν με μισόλογα!
Σε αυτήν την κατηγορία είναι οι καλοπερασάκηδες! Δεν τους νοιάζει αν θα ψηφίσουν Αριστερά ή Δεξιά αρκεί να βρουν δουλειά και να δουν τα δικά τους συμφέροντα να ικανοποιούνται. Αλήθεια... πόσο παρεξηγητέο είναι πλέον αυτό; Γιατί παλαιότερα το συνδέαμε -και δικαίως- με την μίζα, τις γνωριμίες και το βόλεμα. Δεν ξεχνάω πως ένας φανατικός ΠΑΣΟΚατζης, φίλος του πατέρα μου, άλλαξε κόμμα σε μία μέρα, όταν κατέβηκε με την Νέα Δημοκρατία υποψήφιος ένας κουμπάρος του! Μιλάμε φυσικά για δεκαετία του '90.
Σήμερα είναι αλλιώς. Το πιστεύω. Πρέπει να είναι ρε παιδιά. Οι δουλειές είναι λίγες και οι νόμιμες ακόμα λιγότερες, οπότε ο καθένας αναζητά την πολιτική που θα ικανοποιήσει περισσότερο τα συμφέροντά του. Κοιτάξτε την στροφή προς τα Αριστερά. Δεν απέκτησαν ξαφνικά όλοι γνωστούς στον ΣΥΡΙΖΑ, απλά πίστεψαν τα ψέματα των υποψηφίων του. Αύριο ενδεχομένως να κάνουν το ίδιο με τον Μητσοτάκη, να τον χρίσουν πρωθυπουργό και να απαιτήσουν διαφορετικούς χειρισμούς.
Ποιος μίλησε αλήθεια για κόμματα; Πράσινα και κόκκινα και μπλε; Ο έλληνας ψηφοφόρος πλέον εξετάζει πολιτικές. Είναι περισσότερο πολιτικά ώριμος και την ίδια στιγμή χαζός. Είναι δύσπιστος και την ίδια στιγμή ευκολόπιστος. Το αύριο δε θα είναι πολιτικά καλύτερο για λόγους που δεν αφορούν τον παρόν προβληματισμό. Αλλά το μόνο διαφαινόμενο γεγονός είναι ότι το αύριο δεν έχει χρώματα. Δεν έχει κόμματα. Έχει ευκαιριακές πολιτικές. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το