Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το σημερινό, είναι ένα κείμενο που πραγματικά δεν θέλω να γράψω. Κι αυτό διότι αφορά μια πολιτική προσέγγιση που μόνο προσέγγιση δεν είναι. Βλέπετε, η νίκη του "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος στην Ιταλία, κουβαλά μαζί του πολλά και ακραία σενάρια που αγγίζουν εκτός από την Ιταλία, την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν επιθυμώ λοιπόν να γίνω προάγγελος πολιτικής δυστοκίας απλά και μόνο για να κάνω τον έξυπνο, οπότε θα μείνω στο σήμερα.
Στον προβληματισμό που προκύπτει άμεσα, δηλαδή. Γιατί, μπορεί ο Ρέντσι να κατεβάζει την Ιταλία σε εκλογές που μπορούν να φέρουν την χώρα (του) ακόμα και εκτός Ευρώπης, μπορεί η Ελλάδα να βρεθεί ξέμπαρκη χωρίς έναν από τους απειροελάχιστους συμμάχους που είχε στο τραπέζι των Ευρωπαϊκών Επιτροπών, μπορεί ακόμα και το #Brexit να γίνει Itexit και ξαφνικά μια μπάλα σε μέγεθος χιονοστιβάδας, να αρχίσει να κατρακυλάει διαλύοντας όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όμως εμείς δεν μπορούμε να γράψουμε για αυτά πριν να έχουμε και πιο σοβαρές ενδείξεις.
Το σήμερα λοιπόν, μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνο από μόνο του χωρίς όλα τα παραπάνω που αναφέρω. Βλέπετε, ήδη στην Ευρώπη συντάσσονται επιτροπές αντιμετώπισης των συνεπειών που μπορεί να έχει η παραίτηση Ρέντσι. Και δεν είναι ότι ο Ρέντσι ήταν το αγαπημένο παιδί της Ευρώπης (αχ.. που είναι ο Σίλβιο), όμως ήταν συνεργάσιμος "παίκτης" και στήριζε την Ευρωπαϊκή ανάπτυξη της Ιταλίας. Ο φόβος έρχεται από όλους αυτούς που αναμένεται να ανέβουν τα σκαλιά της Ιταλικής εξουσίας. Όπως και στην περίπτωση της Αγγλίας, η Ευρώπη εξετάζει πολύ σοβαρά όλα τα ενδεχόμενα και ψάχνει τρόπους αντιμετώπισης για το καθένα από αυτά.
Γιατί μπορεί η Αγγλία να μην έγινε ποτέ ισότιμο μέλος στην Ένωση, η Ιταλία όμως όχι μόνο ήταν και είναι πλήρες μέλος, αλλά αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της παλιάς ΕΟΚ. Η Ιταλία αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης της Ευρώπης και κύριο σύμμαχο σε κάθε απόφαση εξωτερικής πολιτικής (θυμηθείτε στρατιωτικές παρεμβάσεις από δω κι από κει). Κανείς δεν αντέχει να χάσει την Ιταλία και ένα παραπάνω η Ελλάδα που σε όλα τα χρόνια αρνητικής μεταχείρισης από όλους, Γαλλία και Ιταλία φάνηκε να αποτελούν τον κύριο σύμμαχο και υποστηρικτή μας.
Τι λέει αυτό το κείμενο σήμερα; Μου θυμίζει παλιά ιταλική ταινία που ο νέος κατεβαίνει από την βέσπα του στα πλατιά πέτρινα σκαλιά της μελαχρινής κοπέλας που φοράει ατημέλητα λευκά φορέματα και την παρακαλάει τραγουδιστά και με τα δάχτυλα ζουλιχτά (όπως κάνουν οι ιταλοί) να μείνει κοντά του και να μην φύγει μακριά στο μονοπάτι της μοναξιάς. Τι θα κάνει εκείνη; +Yanni Spiridakis
Στον προβληματισμό που προκύπτει άμεσα, δηλαδή. Γιατί, μπορεί ο Ρέντσι να κατεβάζει την Ιταλία σε εκλογές που μπορούν να φέρουν την χώρα (του) ακόμα και εκτός Ευρώπης, μπορεί η Ελλάδα να βρεθεί ξέμπαρκη χωρίς έναν από τους απειροελάχιστους συμμάχους που είχε στο τραπέζι των Ευρωπαϊκών Επιτροπών, μπορεί ακόμα και το #Brexit να γίνει Itexit και ξαφνικά μια μπάλα σε μέγεθος χιονοστιβάδας, να αρχίσει να κατρακυλάει διαλύοντας όλο το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όμως εμείς δεν μπορούμε να γράψουμε για αυτά πριν να έχουμε και πιο σοβαρές ενδείξεις.
Το σήμερα λοιπόν, μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνο από μόνο του χωρίς όλα τα παραπάνω που αναφέρω. Βλέπετε, ήδη στην Ευρώπη συντάσσονται επιτροπές αντιμετώπισης των συνεπειών που μπορεί να έχει η παραίτηση Ρέντσι. Και δεν είναι ότι ο Ρέντσι ήταν το αγαπημένο παιδί της Ευρώπης (αχ.. που είναι ο Σίλβιο), όμως ήταν συνεργάσιμος "παίκτης" και στήριζε την Ευρωπαϊκή ανάπτυξη της Ιταλίας. Ο φόβος έρχεται από όλους αυτούς που αναμένεται να ανέβουν τα σκαλιά της Ιταλικής εξουσίας. Όπως και στην περίπτωση της Αγγλίας, η Ευρώπη εξετάζει πολύ σοβαρά όλα τα ενδεχόμενα και ψάχνει τρόπους αντιμετώπισης για το καθένα από αυτά.
Γιατί μπορεί η Αγγλία να μην έγινε ποτέ ισότιμο μέλος στην Ένωση, η Ιταλία όμως όχι μόνο ήταν και είναι πλήρες μέλος, αλλά αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της παλιάς ΕΟΚ. Η Ιταλία αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης της Ευρώπης και κύριο σύμμαχο σε κάθε απόφαση εξωτερικής πολιτικής (θυμηθείτε στρατιωτικές παρεμβάσεις από δω κι από κει). Κανείς δεν αντέχει να χάσει την Ιταλία και ένα παραπάνω η Ελλάδα που σε όλα τα χρόνια αρνητικής μεταχείρισης από όλους, Γαλλία και Ιταλία φάνηκε να αποτελούν τον κύριο σύμμαχο και υποστηρικτή μας.
Τι λέει αυτό το κείμενο σήμερα; Μου θυμίζει παλιά ιταλική ταινία που ο νέος κατεβαίνει από την βέσπα του στα πλατιά πέτρινα σκαλιά της μελαχρινής κοπέλας που φοράει ατημέλητα λευκά φορέματα και την παρακαλάει τραγουδιστά και με τα δάχτυλα ζουλιχτά (όπως κάνουν οι ιταλοί) να μείνει κοντά του και να μην φύγει μακριά στο μονοπάτι της μοναξιάς. Τι θα κάνει εκείνη; +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το