Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Τις μέρες των Χριστουγέννων όλοι ξεφεύγουμε, είτε με τον καλό είτε με τον κακό τρόπο. Είναι η εποχή που ανταλλάζουμε ευχές και όλοι ξέρουμε πως οι περισσότερες είναι αδύνατες, άπιαστες, μέχρι και ψευδείς!
Είναι η εποχή που ο πρωθυπουργός μας επέλεξε να διανείμει το πλεόνασμα του προϋπολογισμού από δω κι από κει. Και ενώ σαν ιδέα αυτό φάνηκε πολύ καλό, στον σημερινό προβληματισμό θα σας αποδείξω πως το ζήτημα έχει αρκετές προεκτάσεις. Μπορεί ο μικρός Αλέξης να έτρεξε να μοιράσει το πρώτο του χαρτζιλίκι στον παππού και την γιαγιά του, όμως όχι μόνο δεν ρώτησε τους γονείς του που τελικά τον έβαλαν να ζητήσει άδεια απ' τα αδέρφια του, αλλά δεν ψώνισε και παιχνίδια από τα μαγαζιά που τον πλήρωσαν το χαρτζιλίκι. Α-πα-πα-πα-πα, πολύ κακό αυτό!
Αρχικά έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε πως προέκυψε αυτό το πλεόνασμα. Σίγουρα δεν προέκυψε από το κόψιμο των συντάξεων και από τις περικοπές των εργαζομένων στο Δημόσιο. Τα λεφτά να ξέρετε πως πάντα έρχονται από τις παραγωγικές τάξεις. Τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών, την υπερφορολόγηση, την αύξηση των τιμών και την απόδοση όλων των "περιμετρικών" φόρων που πλέον μας κατακλύζουν. Αυτή η ομάδα ανθρώπων κατάφερε να σώσει την Ελλάδα (ως τώρα) και ας έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές και απώλειες που μετριούνται σε πλήγματα γενεών.
Παίρνει τα λεφτά λοιπόν από την μοναδική μερίδα ανθρώπων που μπορούν να σώσουν την Ελλάδα (παραγωγή, μείωση της ανεργίας, εμπόριο) τους επιχειρηματίες δηλαδή και τα διαθέτει που; στους συνταξιούχους!!! Και εδώ έχει πολύ ενδιαφέρον να πούμε ότι οι συνταξιούχοι πλέον δεν είναι οι τυπικοί γέροι που έχουν κομπόδεμα κάτω απ' το στρώμα και τα υπόλοιπα πάνε στα φάρμακα και τα καφενεία. Όχι, όλοι. Είναι πολλοί που ζουν ολόκληρες οικογένειες ανέργων (των παιδιών τους και των εγγονιών τους δηλαδή) με αυτές τις συντάξεις και από αυτήν την άποψη το χρήμα κυκλοφορεί και πάλι κανονικά. Είναι όμως αυτό υγιές;
Ο συνταξιούχος πρέπει να ταΐζει τον τριαντάρη οικογενειάρχη ή ο επιχειρηματίας να του δίνει δουλειά;
Το άλλο που έχει ενδιαφέρον να θέσουμε είναι η αντίδραση της Ευρώπης από την μονομερή αντίδραση του πρωθυπουργού να μοιράσει το πλεόνασμα όπως εκείνος ήθελε. Αλήθεια; Οι αντιδράσεις σημαίνουν άρση εθνικής κυριαρχίας; Ίσως... αν ξύπνησες χθες μετά από ύπνο που κρατούσε απ' το 2010! Όμως αλήθεια τι θα έλεγες εσύ αν δάνειζες σε κάποιον λεφτά, στο τέλος του περίσσευαν μερικά και αντί να τα επενδύσει με τρόπο που να βγάλει πιο εύκολα εκείνα που σου χρωστάει, εκείνος τα πετάει σε αδιέξοδες τσέπες;
Επίσης, αυτή η ιστορία ήταν μια πολύ καλή αφορμή για εθνική συνεννόηση στη Βουλή. Κανείς δεν θα ρίσκαρε το πολιτικό κόστος στο να αρνηθεί στους συνταξιούχους την ενίσχυση οπότε προς στιγμήν σκέφτηκε κανείς ότι ίσως ήρθε η ώρα να δούμε χειραψίες στο Κοινοβούλιο. Αμ, δε... Η αντίδραση των κομμάτων ήταν ακόμα πιο ακατανόητη, όταν η Χρυσή Αυγή, η κυβέρνηση και οι κομουνιστές ψήφισαν όλοι το ίδιο πράγμα, όμως οι της Νέας Δημοκρατίας (και του Ποταμιού) επέλεξαν απλά να απουσιάσουν ή να δηλώσουν "παρών". Αυτό δηλαδή τι σημαίνει; Πολιτική αγνωμοσύνη; Τι μήνυμα στέλνει από ένα κόμμα που θέλει αύριο να γίνει κυβέρνηση αλλά φοβάται να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας απόφασης χωρίς υψηλό κίνδυνο; Σε κάνει, να λες: "τόσο άχρηστοι πια":
Η κίνηση του Τσίπρα να μοιράσει τα λεφτά δεν έγινε σε στιγμή αλαζονείας. Το κλίμα στην Ευρώπη είναι αρκετά συμπονετικό. Αφού πέρασε τις δοκιμασίες τους, νομίζω πως έχει αρχίσει να γίνεται ένας από αυτούς, οπότε μπορεί να πάρει μερικά χτυπήματα στην πλάτη παραπάνω. Είναι όμως αυτά αρκετά; +Yanni Spiridakis
Αρχικά έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε πως προέκυψε αυτό το πλεόνασμα. Σίγουρα δεν προέκυψε από το κόψιμο των συντάξεων και από τις περικοπές των εργαζομένων στο Δημόσιο. Τα λεφτά να ξέρετε πως πάντα έρχονται από τις παραγωγικές τάξεις. Τις εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών, την υπερφορολόγηση, την αύξηση των τιμών και την απόδοση όλων των "περιμετρικών" φόρων που πλέον μας κατακλύζουν. Αυτή η ομάδα ανθρώπων κατάφερε να σώσει την Ελλάδα (ως τώρα) και ας έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές και απώλειες που μετριούνται σε πλήγματα γενεών.
Παίρνει τα λεφτά λοιπόν από την μοναδική μερίδα ανθρώπων που μπορούν να σώσουν την Ελλάδα (παραγωγή, μείωση της ανεργίας, εμπόριο) τους επιχειρηματίες δηλαδή και τα διαθέτει που; στους συνταξιούχους!!! Και εδώ έχει πολύ ενδιαφέρον να πούμε ότι οι συνταξιούχοι πλέον δεν είναι οι τυπικοί γέροι που έχουν κομπόδεμα κάτω απ' το στρώμα και τα υπόλοιπα πάνε στα φάρμακα και τα καφενεία. Όχι, όλοι. Είναι πολλοί που ζουν ολόκληρες οικογένειες ανέργων (των παιδιών τους και των εγγονιών τους δηλαδή) με αυτές τις συντάξεις και από αυτήν την άποψη το χρήμα κυκλοφορεί και πάλι κανονικά. Είναι όμως αυτό υγιές;
Ο συνταξιούχος πρέπει να ταΐζει τον τριαντάρη οικογενειάρχη ή ο επιχειρηματίας να του δίνει δουλειά;
Το άλλο που έχει ενδιαφέρον να θέσουμε είναι η αντίδραση της Ευρώπης από την μονομερή αντίδραση του πρωθυπουργού να μοιράσει το πλεόνασμα όπως εκείνος ήθελε. Αλήθεια; Οι αντιδράσεις σημαίνουν άρση εθνικής κυριαρχίας; Ίσως... αν ξύπνησες χθες μετά από ύπνο που κρατούσε απ' το 2010! Όμως αλήθεια τι θα έλεγες εσύ αν δάνειζες σε κάποιον λεφτά, στο τέλος του περίσσευαν μερικά και αντί να τα επενδύσει με τρόπο που να βγάλει πιο εύκολα εκείνα που σου χρωστάει, εκείνος τα πετάει σε αδιέξοδες τσέπες;
Επίσης, αυτή η ιστορία ήταν μια πολύ καλή αφορμή για εθνική συνεννόηση στη Βουλή. Κανείς δεν θα ρίσκαρε το πολιτικό κόστος στο να αρνηθεί στους συνταξιούχους την ενίσχυση οπότε προς στιγμήν σκέφτηκε κανείς ότι ίσως ήρθε η ώρα να δούμε χειραψίες στο Κοινοβούλιο. Αμ, δε... Η αντίδραση των κομμάτων ήταν ακόμα πιο ακατανόητη, όταν η Χρυσή Αυγή, η κυβέρνηση και οι κομουνιστές ψήφισαν όλοι το ίδιο πράγμα, όμως οι της Νέας Δημοκρατίας (και του Ποταμιού) επέλεξαν απλά να απουσιάσουν ή να δηλώσουν "παρών". Αυτό δηλαδή τι σημαίνει; Πολιτική αγνωμοσύνη; Τι μήνυμα στέλνει από ένα κόμμα που θέλει αύριο να γίνει κυβέρνηση αλλά φοβάται να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας απόφασης χωρίς υψηλό κίνδυνο; Σε κάνει, να λες: "τόσο άχρηστοι πια":
Η κίνηση του Τσίπρα να μοιράσει τα λεφτά δεν έγινε σε στιγμή αλαζονείας. Το κλίμα στην Ευρώπη είναι αρκετά συμπονετικό. Αφού πέρασε τις δοκιμασίες τους, νομίζω πως έχει αρχίσει να γίνεται ένας από αυτούς, οπότε μπορεί να πάρει μερικά χτυπήματα στην πλάτη παραπάνω. Είναι όμως αυτά αρκετά; +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το