Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Ήταν κάποτε ένας καλλιτέχνης που διέπρεπε στο είδος της σάτιρας. Ήταν το 1991 όταν πρωτοπαρουσίασε την επιτυχημένη σειρά "10 μικροί Μήτσοι" και το 2004 όταν ξεκίνησε το "Αλ τσαντίρι νιους" που έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη επιτυχία της τηλεοπτικής του καριέρας -άλλωστε, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι θα υπάρξει κάτι άλλο μελλοντικά.
Η μεγάλη πτώση του Λάκη άρχισε μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία -"τραγική ειρωνεία" να αρχίσει η πτώση του μετά την άνοδο στην εξουσία της παράταξης που ο ίδιος στήριξε και βοήθησε (άμεσα και έμμεσα).
Πάντως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η πτώση του Λάκη θα ερχόταν έτσι κι αλλιώς, κι αυτό λέγεται φθορά του χρόνου -κάποια στιγμή θες να δεις και κάτι άλλο την Τρίτη το βράδυ, θες να μιλήσεις για τα ανέκδοτα και κάποιου άλλου καλλιτέχνη, όχι μόνο του Λάκη, κι -όπως κι αν έχει- η σάτιρα ενοχλεί... κάποτε θα σατίρισε κάτι που θα μας ενόχλησε γιατί μπορεί κι εμείς να το έχουμε αυτό το ελάττωμα που θα είχε αναφέρει...
Στην περίπτωσή του βέβαια η φθορά έκανε μεγάλο πάταγο! Η πτώση του ήρθε τη στιγμή που στο ζενίθ βρίσκονταν η αλαζονεία και η ιδεοληψία του! Είναι εκείνη η στιγμή που ένας μετριοπαθής καλλιτέχνης -βλέποντας πως στερεύει η έμπνευσή του για το θέμα που επί χρόνια ασχολείται και πως ο κόσμος γελάει όλο και λιγότερο γιατί έχει συνηθίσει- θα άλλαζε, θα σταματούσε, θα έκανε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που έκανε ο Λάκης...
Ο Λάκης όχι μόνο συνέχισε, μα άφησε όλη την ιδεοληψία του να τον κυριεύσει, γιατί όταν ένας αλαζονικός χαρακτήρας δεν έχει πια καινοτόμες ιδέες και νιώθει το θρόνο του να τρέμει γίνεται στενόμυαλος, αδιάλλακτος, άδικος... μένει καθηλωμένος σε ιδέες απαρχαιομένες και δεν μπορεί να δει ότι αυτές δεν αντιπροσωπεύουν την πρόοδο και το μέλλον...
Νομίζω η στροφή στην τραγωδία θα ήταν ίσως μια κάποια λύση...
Την Αντιγόνη! Ο ρόλος του Κρέοντα πιστεύω θα του ταίριαζε γάντι...
Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou
Πάντως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η πτώση του Λάκη θα ερχόταν έτσι κι αλλιώς, κι αυτό λέγεται φθορά του χρόνου -κάποια στιγμή θες να δεις και κάτι άλλο την Τρίτη το βράδυ, θες να μιλήσεις για τα ανέκδοτα και κάποιου άλλου καλλιτέχνη, όχι μόνο του Λάκη, κι -όπως κι αν έχει- η σάτιρα ενοχλεί... κάποτε θα σατίρισε κάτι που θα μας ενόχλησε γιατί μπορεί κι εμείς να το έχουμε αυτό το ελάττωμα που θα είχε αναφέρει...
Στην περίπτωσή του βέβαια η φθορά έκανε μεγάλο πάταγο! Η πτώση του ήρθε τη στιγμή που στο ζενίθ βρίσκονταν η αλαζονεία και η ιδεοληψία του! Είναι εκείνη η στιγμή που ένας μετριοπαθής καλλιτέχνης -βλέποντας πως στερεύει η έμπνευσή του για το θέμα που επί χρόνια ασχολείται και πως ο κόσμος γελάει όλο και λιγότερο γιατί έχει συνηθίσει- θα άλλαζε, θα σταματούσε, θα έκανε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που έκανε ο Λάκης...
Ο Λάκης όχι μόνο συνέχισε, μα άφησε όλη την ιδεοληψία του να τον κυριεύσει, γιατί όταν ένας αλαζονικός χαρακτήρας δεν έχει πια καινοτόμες ιδέες και νιώθει το θρόνο του να τρέμει γίνεται στενόμυαλος, αδιάλλακτος, άδικος... μένει καθηλωμένος σε ιδέες απαρχαιομένες και δεν μπορεί να δει ότι αυτές δεν αντιπροσωπεύουν την πρόοδο και το μέλλον...
Νομίζω η στροφή στην τραγωδία θα ήταν ίσως μια κάποια λύση...
Την Αντιγόνη! Ο ρόλος του Κρέοντα πιστεύω θα του ταίριαζε γάντι...
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το